Mbë të parinë kënkëtuar mbi Sheminith. Psallm’ e Dhavidhit.
1 Shpëto-më, o Zot, se s’mbet i drejtë, se u pakësuanë të vërtetatë prej të bijet njierëzet.
2 Gjithë-se-cili flet të kota tek i afërmi ti; me buzë gënjeshtare ndë zëmërë edhe ndë zëmërë flasënë dy keq.
3 Zoti thaftë gjithë buzëtë gënjeshtare, edhe gjuhënë që flet fjalë të mëdha.
4 Të cilëtë thanë: Do të madhëroimë gjuhënë t’ënë, buzëtë t’ona janë me ne; kush është zot mbi ne?
5 Për punë të vuajturit e dorë-hollëvet, edhe për psherëtimën’ e të nevojëshimet, tashi do të ngrihem, thotë Zoti, do ta vë ndë shpëtim, do të qëndronj përpara ati.
6 Fjalët’ e Zotit janë fjalë të këthiellëta, ergjënt i provuarë, treturë ndë enë balte, kulluarë shtatë herë.
7 Ti, o Zot, na ruajtish, edhe na mbajtish prej këti brezi gjithë jetënë.
8 Të pa-besëtë ecënjënë përqark, kur lartonenë më të këqijt’ e të bijet njierëzet.
1 Mjeshtrit të korit, për tetë korda. Psalm i Davidit.
2 Shpëtomë, o Zot, se po zhduket i drejti,
s'ka më besnikë ndër bijtë e njerëzve.
3 Njerëzit gënjejnë njëri-tjetrin,
lajkatojnë me buzë, por dyshojnë në zemër.
4 Zoti preftë çdo buzë lajkatare
e çdo gjuhë që flet fjalë të mëdha.
5 Sepse ata thonë:
«Jemi të fortë nga goja.
Me buzët që kemi,
kush mund të na sundojë?».
6 «Por tani do të ngrihem», thotë Zoti,
«se të varfrit po shtypen,
skamnorët po rënkojnë.
Do t'i shpëtoj nga ai që i bën të gulçojnë ».
7 Fjalët e Zotit janë fjalë të pastra,
argjend i shkrirë në furrë dheu,
argjend i pastruar shtatë herë.
8 Ti, o Zot, e mban fjalën
dhe do t'i shpëtosh nga kjo brezni përherë.
9 Të paudhët bredhin anekënd,
sikurse shtohet edhe ndyrësia e njerëzve.