Mbë të parinë kankatuer. Psallmë kanke e Davidit.
1 Po të pret lavdurim ndë Sionë, o Perëndi, edhe tyi ashtë për të dhanë uratë.
2 O ti qi ndëgjon të falunë, te ti ka me ardhunë qishdo mish.
3 Fjalët e të pa-udhëvet duelnë ma të forta kundrë meje, ti ke me qiruem pa-udhënitë t’ona.
4 Lum ai qi sgjodhe, edhe e more me vetëhe, qi të rrijë ndë oborret e tu; kemi me u ngimë me të mirat e shtëpisë s’ate, të shenjtënuemit tempullit t’yt.
5 Prei punës frikëshime me dreitëni, ke me na u përgjegjunë, o Perëndia i shpëtimit t’ynë, shpëresa e gjith’ anëvet dheut, edhe atyne qi janë lark ndë det;
6 ti qi forcon maletë me fuqinë tande, qi je ngjeshunë me fuqi;
7 ti qi pushon zanin e detit, zanin’ e valëvet ati, edhe të bërtitunit’ e popujvet.
8 Edhe ata qi rrinë nd’ato anët përtej, druejënë shenjet e tua.
9 Ti gëzon të dalat’ e mëngjesit edhe të mbramëjesë. Vështron dhenë, edhe e ujit; e ban të pasunë tepërë; lumi i Perëndisë u mbush me ujëna; ban gati grunët’ e atyne, se kështu e bane gati.
10 Ujit vijat’ e ati, sheshon plisat’ e ati, sbut atë me pika shiu, bekon bimat’ e ati.
11 Kunorëzon vitinë me të mirat e tua, edhe gjurmat’ e tua pikojënë dhiamë.
12 Pikojënëmbi kullotat e shkretisë, edhe kodratë ngjishenë me gëzim.
13 Fushatë janë veshunë me tufa dhensh, edhe gropësinatë mbuluem me grunë; brohorijënë, por edhe këndojënë.
To the chief Musician, A Psalm and Song of David.
1 Praise waiteth for thee, O God, in Sion: and unto thee shall the vow be performed.
2 O thou that hearest prayer, unto thee shall all flesh come.
3 Iniquities prevail against me: as for our transgressions, thou shalt purge them away.
4 Blessed is the man whom thou choosest, and causest to approach unto thee, that he may dwell in thy courts: we shall be satisfied with the goodness of thy house, even of thy holy temple.
5 By terrible things in righteousness wilt thou answer us, O God of our salvation; who art the confidence of all the ends of the earth, and of them that are afar off upon the sea:
6 Which by his strength setteth fast the mountains; being girded with power:
7 Which stilleth the noise of the seas, the noise of their waves, and the tumult of the people.
8 They also that dwell in the uttermost parts are afraid at thy tokens: thou makest the outgoings of the morning and evening to rejoice.
9 Thou visitest the earth, and waterest it: thou greatly enrichest it with the river of God, which is full of water: thou preparest them corn, when thou hast so provided for it.
10 Thou waterest the ridges thereof abundantly: thou settlest the furrows thereof: thou makest it soft with showers: thou blessest the springing thereof.
11 Thou crownest the year with thy goodness; and thy paths drop fatness.
12 They drop upon the pastures of the wilderness: and the little hills rejoice on every side.
13 The pastures are clothed with flocks; the valleys also are covered over with corn; they shout for joy, they also sing.