Mbë të parinë kankatuer. Psallm’ e Davidit.
1 O Perëndia i lavdimit t’em, mos pushojsh,
2 se gojë fajtori, edhe gojë gënjeshtari u hap kundrë meje; folnë kundrë meje me gjuhë rrenëse,
3 edhe me fjalë mënie më qarkuen’ e më luftuenë kot.
4 Ndë vend qi të më doishinë, kallzojënë keq për mue, por unë falem.
5 Edhe më banë keq ndë vend të së mirësë, edhe mëni ndë vend të dashunisë s’eme.
6 Venë të pabesë mbi ate, edhe diali ndenjte prei së diathtash ati.
7 Kur të gjukohetë, daltë i dënuem, edhe të falunit’ e ati u zantë për faj.
8 U bafshinë ditt’ e ati të paka, edhe tietërë marrtë episkopin’ e ati.
9 U bafshinë të bijt’ e ati të vorfënë, edhe grueja e ati e ve.
10 Edhe të bijt’ e ati u siellshin’ andej e këndej edhe lypshinë, edhe kërkofshinë të ngranë prei vendesh vet të shkretë.
11 Hua-dhanësi i kaptë gjithë qish ka, edhe të huejt’ i rrëmbefshinë mundimetë.
12 Mos pastë se kush t’i ndifi, edhe mos pastë se kuit t’i dhimbetë për të vorfënit e ati.
13 U shofshinë dielmt’ e ati, u shoftë emëni i atyneve prei brezit qi vien.
14 U kujtoftë pa-udhënia e atenavet ati përpara Zotit, edhe mos u shoftë faji i s’amësë.
15 Qofshinë kurdo fajet’ e atyne përpara Zotit, edhe ngritë prei dheut të përmendunit’ e atyne.
16 Për sa s’u kujtue me bamë përdëllin, por ndoqi njeri të nevojëshim e të vobek, për me vramë ate qi ka zemërë të thyeme.
17 Edhe sikundrë deshi mallëkim, kështu arthtë mbi ate, edhe sikundrë nukë deshi bekim, kështu u largoftë prei ati.
18 Edhe sikundrë veshi mallëkiminë porsi petkun’ e vet, kështu hyftë si ujë ndë zorrët t’ati, edhe si voj nd’eshtënat t’ati.
19 Iu baftë porsi petk qi vesh, edhe porsi brezi qi ngjesh përherë.
20 Këtë shpagim paçinë prei Zotit anëmiqt’ emi, edhe ata qi flasinë keq kundrë shpirtit t’em.
21 Por ti, o Zot Perëndi, puno bashkë me mue për emëninë tand, se përdëllimi yt asht ’ i mirë, shpëto-më.
22 Se jam i vobek e i nevojëshim, edhe zemëra eme asht’ e plagueme përmbrenda meje.
23 Shkova porsi hie, kur sdripën, hidhem porsi karcalec.
24 M’ u këput fuqia e gjunjëvet prei agjinimit, edhe mishi em u lik prei të majmit.
25 Edhe un’ u bashë shpërnderim ndër ata; kur më panë, tuntnë krenët’ e vet.
26 Ndif-më, o Zot Perëndia em, edhe shpëto-më mbas përdëllimit t’yt,
27 edhe le ta ngjofinë, se dora jote ashtë këjo, se ti, o Zot, bane këte.
28 Ata kanë me mallëkuem, por ti ke me bekuem; u turpënofshin’ ata qi ngrihenë kundrë meje, por shërbëtori yt ka me u gëzuem.
29 Veshshinë turp ata qi flasinë keq për mue, edhe veshshinë turpëjen’ e vet porsi petk.
30 Kam me lavduruem fort Zotinë me gojët t’eme, edhe kam me e lavduruem ndë miedis të shumëve,
31 se rri prei së diathtash të nevojëshimit, për me shpëtuem shpirtin’ e ati prei atyneve qi e ndiekinë.
To the chief Musician, A Psalm of David.
1 Hold not thy peace, O God of my praise;
2 For the mouth of the wicked and the mouth of the deceitful are opened against me: they have spoken against me with a lying tongue.
3 They compassed me about also with words of hatred; and fought against me without a cause.
4 For my love they are my adversaries: but I give myself unto prayer.
5 And they have rewarded me evil for good, and hatred for my love.
6 Set thou a wicked man over him: and let Satan stand at his right hand.
7 When he shall be judged, let him be condemned: and let his prayer become sin.
8 Let his days be few; and let another take his office.
9 Let his children be fatherless, and his wife a widow.
10 Let his children be continually vagabonds, and beg: let them seek their bread also out of their desolate places.
11 Let the extortioner catch all that he hath; and let the strangers spoil his labour.
12 Let there be none to extend mercy unto him: neither let there be any to favour his fatherless children.
13 Let his posterity be cut off; and in the generation following let their name be blotted out.
14 Let the iniquity of his fathers be remembered with the LORD; and let not the sin of his mother be blotted out.
15 Let them be before the LORD continually, that he may cut off the memory of them from the earth.
16 Because that he remembered not to shew mercy, but persecuted the poor and needy man, that he might even slay the broken in heart.
17 As he loved cursing, so let it come unto him: as he delighted not in blessing, so let it be far from him.
18 As he clothed himself with cursing like as with his garment, so let it come into his bowels like water, and like oil into his bones.
19 Let it be unto him as the garment which covereth him, and for a girdle wherewith he is girded continually.
20 Let this be the reward of mine adversaries from the LORD, and of them that speak evil against my soul.
21 But do thou for me, O GOD the Lord, for thy name’s sake: because thy mercy is good, deliver thou me.
22 For I am poor and needy, and my heart is wounded within me.
23 I am gone like the shadow when it declineth: I am tossed up and down as the locust.
24 My knees are weak through fasting; and my flesh faileth of fatness.
25 I became also a reproach unto them: when they looked upon me they shaked their heads.
26 Help me, O LORD my God: O save me according to thy mercy:
27 That they may know that this is thy hand; that thou, LORD, hast done it.
28 Let them curse, but bless thou: when they arise, let them be ashamed; but let thy servant rejoice.
29 Let mine adversaries be clothed with shame, and let them cover themselves with their own confusion, as with a mantle.
30 I will greatly praise the LORD with my mouth; yea, I will praise him among the multitude.
31 For he shall stand at the right hand of the poor, to save him from those that condemn his soul.