Psallm’ e Davidit, kur ndërroi faqen’ e vet përpara Abimellehut, edhekyi e lishoi, e iku.
1 Kam me bekuem Zotinë mbë qish do kohë, lavdurimi i ati ka me qenunë kurdo ndë gojët t’eme.
2 Shpirti em do të mburretë mbë Zotinë, të butëtë kanë me ndëgjuem, edhe kanë me u gëzuem.
3 Madhënoni Zotinë bashkë me mue, edhe le të naltoimë bashkë emënin’ e ati.
4 Kërkova Zotinë, edhe më ndëgjoi, edhe më shpëtoi prei gjithë frikavet mia.
5 Shtinë sytë mb’atë, edhe u ndritnë, edhe faqet’ e atyne s’u turpënuenë.
6 Kyi i vobegu thërriti, edhe Zoti e ndëgjoi, edhe e shpëtoi prei gjithë shtrëgimevet ati.
7 Engjulli i Zotit ve ushtërinë rreth atyneve qi e kanë frikë, edhe i ruen.
8 Ngjinoni edhe shifni, se Zoti asht’ i mirë. Lum ai njeri qi shpëren mb’atë.
9 Droni Zotinë, o shenjtënit’ e ati,se s’u mengon gja atyne qi druejën’ atë.
10 Këlysht’ e leonëvet kanë nevojë edhe kanë uni, por ata qi kërkojënë Zotinë, s’u mengon as ndonji gja e mirë.
11 Eni, o dielm, më ndëgjoni: kam me u mësuem frikën’ e Zotit.
12 Qish asht’ ai njeri qi dëshëron jetë, edhe do ditt të gjata , për me pamë të mira?
13 Ruei gjuhënë tande prej së keqesë, edhe buzët’ e tua prei të folunit gënjeshtrë.
14 Hiqu prei së keqesë, edhe ban mirë, lyp paqtim, edhe ndiq atë.
15 Syt’ e Zotit janë mbi të dreitët, edhe veshët’ e ati mbë të bërtitunit e atyne.
16 Faqeja e Zotit ashtë kundrë atyne qi bajënë keq, për me bierrë të përmendunit’ e atyne prei dheut.
17 Të dreitëtë thërritnë, edhe Zoti i ndëgjoi, edhe i shpëtoi prei gjithë shtrëngimevet atyne.
18 Zoti ashtë ngjat atyne qi kanë zemërën’ e thyeme, edhe shpëton të përvumitë ndë shpirt.
19 Shtrëngimet’ e të dreitit janë shumë, por Zoti ka me e shpëtuem prei gjithë këtyne.
20 Ai ruen gjithë eshtënat’ e ati, as nji prei këtyne s’ka me u thyem.
21 E keqeja ka me vramë fajtorinë, edhe ata qi kanë mëni të dreitinë, kanë me u bamë fajtorë.
22 Zoti shpërblen shpirtin’ e shërbëtorëvet vet, edhe gjith’ ata qi shpërejënë mb’atë s’kanë me u shkretuem.
A Psalm of David, when he changed his behaviour before Abimelech; who drove him away, and he departed.
1 I will bless the LORD at all times: his praise shall continually be in my mouth.
2 My soul shall make her boast in the LORD: the humble shall hear thereof , and be glad.
3 O magnify the LORD with me, and let us exalt his name together.
4 I sought the LORD, and he heard me, and delivered me from all my fears.
5 They looked unto him, and were lightened: and their faces were not ashamed.
6 This poor man cried, and the LORD heard him , and saved him out of all his troubles.
7 The angel of the LORD encampeth round about them that fear him, and delivereth them.
8 O taste and see that the LORD is good: blessed is the man that trusteth in him.
9 O fear the LORD, ye his saints: for there is no want to them that fear him.
10 The young lions do lack, and suffer hunger: but they that seek the LORD shall not want any good thing .
11 Come, ye children, hearken unto me: I will teach you the fear of the LORD.
12 What man is he that desireth life, and loveth many days, that he may see good?
13 Keep thy tongue from evil, and thy lips from speaking guile.
14 Depart from evil, and do good; seek peace, and pursue it.
15 The eyes of the LORD are upon the righteous, and his ears are open unto their cry.
16 The face of the LORD is against them that do evil, to cut off the remembrance of them from the earth.
17 The righteous cry, and the LORD heareth, and delivereth them out of all their troubles.
18 The LORD is nigh unto them that are of a broken heart; and saveth such as be of a contrite spirit.
19 Many are the afflictions of the righteous: but the LORD delivereth him out of them all.
20 He keepeth all his bones: not one of them is broken.
21 Evil shall slay the wicked: and they that hate the righteous shall be desolate.
22 The LORD redeemeth the soul of his servants: and none of them that trust in him shall be desolate.