Mbë të parinë kankatuer. Psallm’ e Davidit.
1 Lum ai qi shtie sytë mbë të vobegunë, Zoti ka me e shpëtuem ndë ditë të keqe.
2 Zoti ka me e rueitunë, edhe ka me i rueitunë jetënë, edhe ka me qenun’ i lumunë mbi dhet, edhe s’ke me e dhanë n’dorë të anëmiqvet ati.
3 Zoti ka me i dhanë fuqi ndë shtrat të lëngimit, ke me këthyen gjithë shtratin’ e ati ndë sëmundëjet t’ati.
4 Unë thashë: Përdëlle-më, o Zot, shëndosh shpirtinë t’em, se fëjeva mbë tyi.
5 Anëmiqt’ e mi thonë keq për mue: Kurë do të vdesi, e të biret’ emëni i ati?
6 Edhe ndë arthtë kush me më pamë, flet kot, zemëra e ati mbëleth ndë vetëvetëhenë pa-udhëni, si të dali jashtë, flet për atë .
7 Gjith’ ata qi më kanë mëni pishtëllojënë bashkë kundrë meje, mendohenë keq kundrë meje,
8 tue thanë: Gja e keqe iu ngjit, edhe tue u diergunë, s’ka me u ngritunë ma.
9 Sepse edhe ai njeriu i paqtimit t’em, qi shpëreva mb’atë, i cilli hante bukënë t’eme, ngriti thundrënë kundrë meje.
10 Por ti, o Zot, përdëlle-më, edhe ngre-më, edhe kam me ua shpaguem.
11 Prei kësai pune e dij se më do, sepse anëmiku em nukë triumfon kundrë meje.
12 Por ti më ndife për të pakeqenë t’eme, edhe më forcove përpara teje për gjithë jetënë.
13 I bekuem qoftë Zoti Perëndia i Israelit për gjithë jetën’ e jetësë. Amen, edhe amen.
To the chief Musician, A Psalm of David.
1 Blessed is he that considereth the poor: the LORD will deliver him in time of trouble.
2 The LORD will preserve him, and keep him alive; and he shall be blessed upon the earth: and thou wilt not deliver him unto the will of his enemies.
3 The LORD will strengthen him upon the bed of languishing: thou wilt make all his bed in his sickness.
4 I said, LORD, be merciful unto me: heal my soul; for I have sinned against thee.
5 Mine enemies speak evil of me, When shall he die, and his name perish?
6 And if he come to see me , he speaketh vanity: his heart gathereth iniquity to itself; when he goeth abroad, he telleth it .
7 All that hate me whisper together against me: against me do they devise my hurt.
8 An evil disease, say they , cleaveth fast unto him: and now that he lieth he shall rise up no more.
9 Yea, mine own familiar friend, in whom I trusted, which did eat of my bread, hath lifted up his heel against me.
10 But thou, O LORD, be merciful unto me, and raise me up, that I may requite them.
11 By this I know that thou favourest me, because mine enemy doth not triumph over me.
12 And as for me, thou upholdest me in mine integrity, and settest me before thy face for ever.
13 Blessed be the LORD God of Israel from everlasting, and to everlasting. Amen, and Amen.