Mbë të parinë kankatuer. Psallm’ e Davidit.
1 Shpëreva mbë tyi, o Zot, mos u turpënofsha për gjithë jetënë, shpëto-më ndë dreitëni tande.
2 Ul veshinë tek unë, shpeito të më shpëtojsh, m’u ban shkrep i fortë, edhe shtëpi mpshtetëje, qi të më shpëtojsh.
3 Sepse je guri em edhe kasteli em, edhe për punë t’emënit tand hiq-më udhën’, edhe ushqe-më.
4 Nxir-më prei kurthit, qi mpëshefnë për mue, se je fuqia eme.
5 Ap frymënë t’eme ndë duert të tua: ti më shpërbleve, o Zot Perëndia i së vërtetësë.
6 Mora mëni ata qi u mbanë vesh të kotavet rrenësë, por unë shpërej mbë Zotinë.
7 Kam me u gëzuem e me u gazmuem për përdëlliminë tand, sepse pe shtrëngiminë t’em, ngjofte shpirtinë t’em ndër shtrëngime,
8 edhe nukë më mbylle ndë dorët të anëmikut; vune kambët’ e mia ndë të gjanë.
9 Përdëlle-më, o Zot, sepse jam ndë shtrëngim: prei idhënimit u vyshk syni em, shpirti em, edhe barku em.
10 Se shkova jetënë t’eme ndë të dhimptuna, edhe viet’ e mi ndë shamëtima, fuqia eme m’u këput prei së vueituni, edhe eshtënat’ e mia u tuntnë.
11 U bashë shpërnderim ndë gjith anëmiqt e mi, edhe ma tepërë ndë fëqinjt e mi, edhe frikë ndë të ngjofunit e mi, ata qi më shifshinë jashtë ikshinë prei meje.
12 U harrova prei zemërës’ atyne , porsi i vdekunë, u bashë porsi an’ e humbunë.
13 Se ndëgjova shpërnderimin’ e të shumëvet: ishte frikë mbë gjith anët, kur këshilluen’ ata kundrë meje, vunë ndër mend me më ngritunë jetënë.
14 Por unë shpëreva mbë tyi, o Zot, thashë: Ti je Perëndia em.
15 Kohënat’ e mia janë ndë duer të tua: liro-më prei dorës’ anëmiqvet mi, edhe prei atyne qi më ndiekinë.
16 Ndrit faqenë tande te shërbëtori yt: shpëto-më për përdëlliminë tand.
17 Zot, mos u turpënofsha, sepse thirra mbë tyi: të pa-besët’ u turpënofshinë, edhe sdrypshinë ndë vorr.
18 U mbëçelshin’ ato buzëtë gënjeshtare, qi flasin’ ashpërë kundrë të dreitit me madhështi e me shpërnderim.
19 Sa i madh ashtë të mirëtë t’at, qi rueite për ata qi të kanë frikë; bane punë tek ata qi shpërejënë mbë tyi, përpara të bijvet njerëzëvet!
20 Ke me mpëshefun’ ata ndë të mpësheftit të faqesë s’ate prei madhështisë njerëzëvet, ke me mbuluem ata ndë tendë prej kundrë-fjalësë gjuhënavet.
21 I bekuem qoftë Zoti, se ma bani të mërekullueshim përdëllimin’ e vet ndë qytet të fortë.
22 Por unë thashë ndë të habitunit t’em: U hodha tej prei sysh tu, por ti ndëgjove zanin’ e lutëjevet mia, kur klitha te ti.
23 Doni Zotinë, gjithë të dreitët’ e ati, Zoti ruen besëtarëtë, edhe ua shpaguen tepër’ atyne qi punojënë madhështi.
24 Bahi burra, le të forcohetë zemëra juei, gjithë juve qi shpëreni mbë Zotinë.
To the chief Musician, A Psalm of David.
1 In thee, O LORD, do I put my trust; let me never be ashamed: deliver me in thy righteousness.
2 Bow down thine ear to me; deliver me speedily: be thou my strong rock, for an house of defence to save me.
3 For thou art my rock and my fortress; therefore for thy name’s sake lead me, and guide me.
4 Pull me out of the net that they have laid privily for me: for thou art my strength.
5 Into thine hand I commit my spirit: thou hast redeemed me, O LORD God of truth.
6 I have hated them that regard lying vanities: but I trust in the LORD.
7 I will be glad and rejoice in thy mercy: for thou hast considered my trouble; thou hast known my soul in adversities;
8 And hast not shut me up into the hand of the enemy: thou hast set my feet in a large room.
9 Have mercy upon me, O LORD, for I am in trouble: mine eye is consumed with grief, yea , my soul and my belly.
10 For my life is spent with grief, and my years with sighing: my strength faileth because of mine iniquity, and my bones are consumed.
11 I was a reproach among all mine enemies, but especially among my neighbours, and a fear to mine acquaintance: they that did see me without fled from me.
12 I am forgotten as a dead man out of mind: I am like a broken vessel.
13 For I have heard the slander of many: fear was on every side: while they took counsel together against me, they devised to take away my life.
14 But I trusted in thee, O LORD: I said, Thou art my God.
15 My times are in thy hand: deliver me from the hand of mine enemies, and from them that persecute me.
16 Make thy face to shine upon thy servant: save me for thy mercies’ sake.
17 Let me not be ashamed, O LORD; for I have called upon thee: let the wicked be ashamed, and let them be silent in the grave.
18 Let the lying lips be put to silence; which speak grievous things proudly and contemptuously against the righteous.
19 Oh how great is thy goodness, which thou hast laid up for them that fear thee; which thou hast wrought for them that trust in thee before the sons of men!
20 Thou shalt hide them in the secret of thy presence from the pride of man: thou shalt keep them secretly in a pavilion from the strife of tongues.
21 Blessed be the LORD: for he hath shewed me his marvellous kindness in a strong city.
22 For I said in my haste, I am cut off from before thine eyes: nevertheless thou heardest the voice of my supplications when I cried unto thee.
23 O love the LORD, all ye his saints: for the LORD preserveth the faithful, and plentifully rewardeth the proud doer.
24 Be of good courage, and he shall strengthen your heart, all ye that hope in the LORD.