Të falunit’ e të vobegut, kur ka të dhimtunë, edhe derth anëkimin’ e vet përpara Zotit.
1 O Zot, ndigjo të falunitë t’em, edhe të klithunitë t’em le të vijë te ti.
2 Mos këthe mbë-nj’-anë faqenë tande prei mejet; ate ditë qi kam shtrëngim, kërrus veshinë tand tek unë, ate ditë qi thërres mbë ty , ndëgjo-më shpeit.
3 Se ditt’ e mia hupnë porsi tym, edhe eshtënat’ e mia u thanë porsi shkarpa.
4 Zemëra eme u plague, e u tha porsi bar, kaqi sa harrova me ngranë bukënë t’eme.
5 Prei zanit shamtimësë s’eme, eshtënate m’u ngjitnë ndë misht.
6 U bashë porsi pelekan i shkretinësë, u bashë porsi korb’ i natesë ndë vend të shkretë.
7 Rri pa gjumë, edhe jam porsi nji zok qi rri vetëmë mbë dhomë.
8 Gjithë ditënë më shpërnderojën’ anëmiqt’e mi; të çëmendunitë përgjërohenë kundrë meje.
9 Se hangra hi porsi bukë, edhe përzieva me lott të pimitë t’em.
10 Për punë të zemërimit t’yt edhe të mënisë s’ate, se më ngrite e më hodhe poshtë.
11 Ditt’ e mia shkojënë porsi hie, edhe unë u thava porsi bar.
12 Por ti, o Zot, mbet për gjithë jetënë, edhe të përmendunitë t’at bres mbas brezi.
13 Ti ke me u ngritunë, e ka me të ardhunë keq për Sionënë, se ashtë kohë për me e përdëllyem, se i erdhi koha.
14 Se shërbëtorëvet tu u pëlqejënë gurët’ e asai, edhe u dhimbetë për pluhunin’ e asai.
15 Ateherë kombetë kanë me pasunë frikë emënin’ e Zotit, edhe gjithë mbëretënit’ e dheut lavdinë tande.
16 Se Zoti ka me ndërtuem Sionë, edhe ka me u dukunë ndë lavdi të vet.
17 Ka me shtimë sytë mbë të falunit’ e të përvumëvet, edhe s’ka me hedhunë tej lutëjen’ e atyneve.
18 Këjo ka me u shkruem për brezinë qi vien, edhe populli qi ka me u krijuem, do të lavdurojë Zotinë.
19 Se u kurrus prei së naltit të shenjtënuemit vendit vet, Zoti shtiu sytë prei qielli mbi dhet,
20 për me ndigjuem shamtimën’ e të lidhunavet, për me sgidhunë dielmtë qi janë dënuem për vdekë,
21 qi të diftojën’ emënin’ e Zotit ndë Sionë, edhe lavdurimin’ e ati ndë Ierusalemë,
22 kur të mbëlidhenë popujtë bashkë, edhe mbëretënitë për me i shërbyem Zotit.
23 Më preu fuqinë mb’udhë, më shkurtoi dittë.
24 Unë thashë: Mos më merr, o Perëndia em, ndë gjymësët të ditvet mia; viet’ e tu janë bres mbas brezash.
25 Çë ndë krye të herësë ti, o Zot, themelove dhenë, edhe punët’ e duervet tua janë qijetë.
26 Ata kanë me u vdierrë, por ti mbet, edhe të gjithë kanë me u vietëruem porsi petk, edhe porsi të veshëme ke me pshtiellë ata, edhe kanë me u ndërruem.
27 Por ti je vetë ai, edhe viet e tu s’kamë me menguem.
28 Të bijt’ e shërbëtorëvet tu kanë me ndenjunë, edhe fara e atyneve ka me qindruem përpara teje.
A Prayer of the afflicted, when he is overwhelmed, and poureth out his complaint before the LORD.
1 Hear my prayer, O LORD, and let my cry come unto thee.
2 Hide not thy face from me in the day when I am in trouble; incline thine ear unto me: in the day when I call answer me speedily.
3 For my days are consumed like smoke, and my bones are burned as an hearth.
4 My heart is smitten, and withered like grass; so that I forget to eat my bread.
5 By reason of the voice of my groaning my bones cleave to my skin.
6 I am like a pelican of the wilderness: I am like an owl of the desert.
7 I watch, and am as a sparrow alone upon the house top.
8 Mine enemies reproach me all the day; and they that are mad against me are sworn against me.
9 For I have eaten ashes like bread, and mingled my drink with weeping,
10 Because of thine indignation and thy wrath: for thou hast lifted me up, and cast me down.
11 My days are like a shadow that declineth; and I am withered like grass.
12 But thou, O LORD, shalt endure for ever; and thy remembrance unto all generations.
13 Thou shalt arise, and have mercy upon Zion: for the time to favour her, yea, the set time, is come.
14 For thy servants take pleasure in her stones, and favour the dust thereof.
15 So the heathen shall fear the name of the LORD, and all the kings of the earth thy glory.
16 When the LORD shall build up Zion, he shall appear in his glory.
17 He will regard the prayer of the destitute, and not despise their prayer.
18 This shall be written for the generation to come: and the people which shall be created shall praise the LORD.
19 For he hath looked down from the height of his sanctuary; from heaven did the LORD behold the earth;
20 To hear the groaning of the prisoner; to loose those that are appointed to death;
21 To declare the name of the LORD in Zion, and his praise in Jerusalem;
22 When the people are gathered together, and the kingdoms, to serve the LORD.
23 He weakened my strength in the way; he shortened my days.
24 I said, O my God, take me not away in the midst of my days: thy years are throughout all generations.
25 Of old hast thou laid the foundation of the earth: and the heavens are the work of thy hands.
26 They shall perish, but thou shalt endure: yea, all of them shall wax old like a garment; as a vesture shalt thou change them, and they shall be changed:
27 But thou art the same, and thy years shall have no end.
28 The children of thy servants shall continue, and their seed shall be established before thee.