Mbë të parinë kankatuer. Psallm’ e Davidit.
1 Tue pritunë prita Zotinë, edhe u ul tek unë, e ndëgjoi klithmënë t’eme.
2 Edhe me nxuer prei gropësë mundimit, prei baltësë ndytë, edhe qindroi kambët’ e mia mbi gurë, ndreqi hapat’ e mia.
3 Edhe vuni ndë gojët t’eme kankë të re, lavdurim për Perëndinë t’onë; shumë vetë kanë me pamë, edhe kanë me u frikuem, edhe kanë me shpëryem mbë Zotinë.
4 Lum ai njeri qi ka vumë shpëresën’ e vet mbë Zotinë, edhe nukë vështron madhështorëtë, edhe ata qi përvarenë mbë rrena.
5 Shumë janë mërekullit’ e tua, qi bane ti, o Zot Perëndia em, edhe askush s’mundetë me vumë me rrieshtë mendimet’ e tuqi ke për ne; ndë doishiem me i rrëfyem, e me folunë për ato , kapërcejënë qishdo numërë.
6 Kurban e dhunëti nukë deshe, më nxore veshëtë, kurban të gjithë diegun’ edhe dhunëti për faj s’kërkove.
7 Atëherë thashë: Qe te po vij, ndë ballë të librit ashtë shkruem për mue:
8 më k’anda me bamë dashuniminë tand, o Perëndia em, edhe ligja jotë ashtë ndë miedis të zemrësë s’eme.
9 Leçita dreitëni ndë përmbëledhëje të madhe, qe te nukë ndala buzët’ e mia, o Zot, ti e di.
10 Nukë mpëshefa dreitëninë tande ndë zemërët t’eme, rrëfeva të vërtetënë tande edhe shpëtesënë tande, nukë mpëshefa përdëlliminë tand edhe të vërtetënë tande prei përmëledhëjesë madhe.
11 Ti, o Zot, mos mërgo përdëllimet’ e tu prei meje, përdëllimi yt edhe e vërteta jote më ndimofshinë kur-do.
12 Se më qarkuenë të këqia të pa-ngjefuna, më mbërrinë pa-udhëniat’ e mia, edhe s’mundem me i pamë, u shumuenë ma tepërë se qimet e kresë s’eme, edhe zemëra eme po më le.
13 Pëlqe, o Zot, të më shpëtojsh; o Zot, nxito me më ndimuem.
14 U turpënofshin’ e u marrofshinë bashkë ata qi kërkojënë shpirtinë t’em të ma marrinë; u këthefshinë për së prapi, e u turpënofshin’ ata qi duenë të keqenë t’eme.
15 U bierrshinë për shpagim të turpënisë vet, ata qi më thonë: Të lumtë, të lumtë!
16 U gëzofshin’ e u gazmofshinë për tyi, gjith’ ata qi të kërkojënë, ata qi duenë shpëtiminë tand, le të thonë kurdo: U madhënoftë Zoti.
17 Por unë jam i vobek edhe i nevojëshim, Zoti më ka kujdes, ndifma eme edhe liruesi em ti je , o Perëndia em, mos u vono.
To the chief Musician, A Psalm of David.
1 I waited patiently for the LORD; and he inclined unto me, and heard my cry.
2 He brought me up also out of an horrible pit, out of the miry clay, and set my feet upon a rock, and established my goings.
3 And he hath put a new song in my mouth, even praise unto our God: many shall see it , and fear, and shall trust in the LORD.
4 Blessed is that man that maketh the LORD his trust, and respecteth not the proud, nor such as turn aside to lies.
5 Many, O LORD my God, are thy wonderful works which thou hast done, and thy thoughts which are to us-ward: they cannot be reckoned up in order unto thee: if I would declare and speak of them , they are more than can be numbered.
6 Sacrifice and offering thou didst not desire; mine ears hast thou opened: burnt offering and sin offering hast thou not required.
7 Then said I, Lo, I come: in the volume of the book it is written of me,
8 I delight to do thy will, O my God: yea, thy law is within my heart.
9 I have preached righteousness in the great congregation: lo, I have not refrained my lips, O LORD, thou knowest.
10 I have not hid thy righteousness within my heart; I have declared thy faithfulness and thy salvation: I have not concealed thy lovingkindness and thy truth from the great congregation.
11 Withhold not thou thy tender mercies from me, O LORD: let thy lovingkindness and thy truth continually preserve me.
12 For innumerable evils have compassed me about: mine iniquities have taken hold upon me, so that I am not able to look up; they are more than the hairs of mine head: therefore my heart faileth me.
13 Be pleased, O LORD, to deliver me: O LORD, make haste to help me.
14 Let them be ashamed and confounded together that seek after my soul to destroy it; let them be driven backward and put to shame that wish me evil.
15 Let them be desolate for a reward of their shame that say unto me, Aha, aha.
16 Let all those that seek thee rejoice and be glad in thee: let such as love thy salvation say continually, The LORD be magnified.
17 But I am poor and needy; yet the Lord thinketh upon me: thou art my help and my deliverer; make no tarrying, O my God.