Mbë të parinë kankatuer, Iedhuthunë. Psallm’ e Davidit.
1 Thashë: Do të kem kujdes nd’udhët’ e mia, qi të mos fëjej me gjuhë t’eme, do t’i ve fre gojësë s’eme, kur të jetë i pa-besi përpara meje.
2 Ndenja pa gojë e pa za, nukë pëzana as për të folunë mirë, edhe të dhimptunitë t’em u përtëri.
3 M’u nxe zemëra përmbrenda meje; kur e shkoishiem ndër mend, u ndes ziarrm përmbrenda meje, fola me gjuhë t’eme,
4 Difto-më të mbrapëmenë t’eme, o Zot, edhe numërin’ e ditvet mia, cilli ashtë, qi të ngjof edhe sa kam me rruem.
5 Qe te bane ditt’ e mia sa nji masë pëllambe, edhe koha e jetësë s’eme ashtë porsi asgja përpara teje, por ç’do njeri qi qindron mbë kambë, ashtë gjithë kotësinë. Selah.
6 Vërtet njeriu ecën ndë hie të kotë, por kot trumbullohetë; mbëleth thesorë, edhe s’di cilli ka me i mbëledhunë.
7 Edhe tashti, o Zot, ç’ pres unë? Shpëresa eme ashtë mbë tyi.
8 Shpëto-më prei gjithë pa-udhëniavet mia, mos më ban shpërnderim të marri.
9 U bash i pagojë, nukë hapa gojënë t’eme, se ti bane këte .
10 Mërgo prei meje thuprat’ e tua, sepse u lodha prei fuqisë dorësë s’ate.
11 Kur mundon njerinë me shprovime për pa-udhëninë, prish bukurin’ e ati, si pëlhurë mirmange, por kot trubullohetë ç’do njeri. Selah.
12 Ndëgjo të falunitë t’em, o Zot, edhe mba-i vesh klithmësë s’eme, mos u hesht për lott e mi, se jam i huej përanë teje, edhe i ikunë prei dheut, porsi gjith’ atënit’ e mi.
13 Len-më me marrë fuqi, para se të ikij së këtejmi, edhe të mos jem ma.
To the chief Musician, even to Jeduthun, A Psalm of David.
1 I said, I will take heed to my ways, that I sin not with my tongue: I will keep my mouth with a bridle, while the wicked is before me.
2 I was dumb with silence, I held my peace, even from good; and my sorrow was stirred.
3 My heart was hot within me, while I was musing the fire burned: then spake I with my tongue,
4 LORD, make me to know mine end, and the measure of my days, what it is; that I may know how frail I am .
5 Behold, thou hast made my days as an handbreadth; and mine age is as nothing before thee: verily every man at his best state is altogether vanity. Selah.
6 Surely every man walketh in a vain shew: surely they are disquieted in vain: he heapeth up riches , and knoweth not who shall gather them.
7 And now, Lord, what wait I for? my hope is in thee.
8 Deliver me from all my transgressions: make me not the reproach of the foolish.
9 I was dumb, I opened not my mouth; because thou didst it .
10 Remove thy stroke away from me: I am consumed by the blow of thine hand.
11 When thou with rebukes dost correct man for iniquity, thou makest his beauty to consume away like a moth: surely every man is vanity. Selah.
12 Hear my prayer, O LORD, and give ear unto my cry; hold not thy peace at my tears: for I am a stranger with thee, and a sojourner, as all my fathers were .
13 O spare me, that I may recover strength, before I go hence, and be no more.