Psallm’ e Davidit.
1 Te ti, o Zot, vara shpirtinë t’em.
2 O Perëndia em, mbë tyi shpëreva: mos u turpënofsha, as mos qeshshinë me mue anëmiqt e mi.
3 Sepse gjith’ ata qi presinë tyi, s’kanë me u turpënuem; u turpënofshin’ ata qi punojënë pa udhë mbë të kotë.
4 Difto-më udhët’ e tua, o Zot, edhe mëso-më hapat’ e tua.
5 Hiq-më udhënë ndë të vërtetënë tande, edhe mëso-më, se ti je Perëndia i shpëtimit t’em: tyi pres gjithë ditënë.
6 Kuito përdëllimet’ e tu, o Zot, edhe misheriret’ e tu, se janë çë jetet.
7 Mos kuito fajet’ e dielmënisë s’eme, edhe pa-udhëniat e mia; mbas përdëllimit tand kuito-më ti, o Zot, prei së mirësë s’ate.
8 Zoti asht’ i mirë edhe i dreitë, përandai ka me u mësuem udhënë fajtorëvet.
9 Ka me u hiekun’ udhënë të butëvet ndë gjyq, edhe ka me u mësuem udhën’ e vet të butëvet.
10 Gjith’ udhët’ e Zotit janë përdëllim e të vërtetë mb’ata qi ruejënë dhiatën’ e ati edhe deshmimet’ e ati.
11 Për punë të emënit tand, o Zot, ndëje pa-udhëninë t’eme, sepse asht’ e madhe.
12 Cilli asht’ ai njeri qi ka frikë Zotinë? Ati ka me i diftuem udhënë, qi duhetë me sgjedhunë.
13 Shpirti i ati ka me ndenjunë ndë të mira, edhe fara e ati ka me trashiguem dhenë.
14 Të mpëshefunit’ e Zotit asht’ e atyneve qi e kanë frikë, edhe dhiata e vet do të diftohetë tek ata.
15 Syt’ e mi janë kurdo te Zoti, se ai ka me më nxierrë kambëtë prei kurthit.
16 Shtierë sytë mbi mue, edhe përdëlle-më, se jam i vetëm’ edhe i vobek.
17 Shtrëngimet’ e zemrësë s’eme u shumuenë: nxir-më prei nevojavet mia.
18 Shif shtrëngiminë t’em edhe mundiminë t’em, edhe fal gjithë fajet’ e mi.
19 Shif anëmiqt’ e mi, se u shumuenë, edhe më muernë mëni pa udhë.
20 Ruei shpirtinë t’em, edhe shpëto-më, mos u turpënofsha, sepse shpëreva mbi tyi.
21 Të pakeqt’ edhe të dreitëtë le të më ruejënë, sepse prita tyi.
22 Shpërble Israelin’, o Perëndi, prei gjithë shtrëngimevet ati.
A Psalm of David.
1 Unto thee, O LORD, do I lift up my soul.
2 O my God, I trust in thee: let me not be ashamed, let not mine enemies triumph over me.
3 Yea, let none that wait on thee be ashamed: let them be ashamed which transgress without cause.
4 Shew me thy ways, O LORD; teach me thy paths.
5 Lead me in thy truth, and teach me: for thou art the God of my salvation; on thee do I wait all the day.
6 Remember, O LORD, thy tender mercies and thy lovingkindnesses; for they have been ever of old.
7 Remember not the sins of my youth, nor my transgressions: according to thy mercy remember thou me for thy goodness’ sake, O LORD.
8 Good and upright is the LORD: therefore will he teach sinners in the way.
9 The meek will he guide in judgment: and the meek will he teach his way.
10 All the paths of the LORD are mercy and truth unto such as keep his covenant and his testimonies.
11 For thy name’s sake, O LORD, pardon mine iniquity; for it is great.
12 What man is he that feareth the LORD? him shall he teach in the way that he shall choose.
13 His soul shall dwell at ease; and his seed shall inherit the earth.
14 The secret of the LORD is with them that fear him; and he will shew them his covenant.
15 Mine eyes are ever toward the LORD; for he shall pluck my feet out of the net.
16 Turn thee unto me, and have mercy upon me; for I am desolate and afflicted.
17 The troubles of my heart are enlarged: O bring thou me out of my distresses.
18 Look upon mine affliction and my pain; and forgive all my sins.
19 Consider mine enemies; for they are many; and they hate me with cruel hatred.
20 O keep my soul, and deliver me: let me not be ashamed; for I put my trust in thee.
21 Let integrity and uprightness preserve me; for I wait on thee.
22 Redeem Israel, O God, out of all his troubles.