Psallmë kankë për të bijt e Koreut, mbë të parinë kankatuer mbi Mahalath-leannoth, Mashhil i Heman Ezrahitit.
1 O Zot Perëndia i shpëtimit t’em, dit’ e nate thirra përpara teje;
2 le të vijë përpara teje të falunitë t’em, ul veshinë tand mbë klithmët t’eme.
3 Se u mbush me të këqia shpirti em, edhe jeta eme po afrohetë ndë vorrt.
4 U ngjeha bashkë me ata qi sdrypinë ndë gropë, u bashë porsi njeri pa fuqi;
5 lanë ndër të vdekunit, porsi të vramitë qi kanë ndë vorr, të cillëtë ti nukë kuiton ma, edhe u këputnë prei dorësë s’ate.
6 Më vunë ndë gropë fort të poshtëme, ndë erresinë e ndë thellësina.
7 Zemërimi yt qindroi mbi mue, edhe solle mbi mue valët e tua. Selah.
8 Mërgove prei meje të ngjofunit’ e mi, më bane ndynësinë ndër ata, u mbylla, e s’mundem me dalë.
9 Synit t’em iu pre fuqia prei shtrëngimit: thirra mbë tyi, o Zot, gjithë ditënë shtrina duert’ e mia mbë tyi.
10 Mos ke me bamë mërekulli mbë të vdekunit? Apor të vdekunitë kanë me u ngjallunë, edhe kanë me të lavduruem? Selah.
11 Mos kanë me treguem përdëlliminë tand ndë vorrt,edhe të dreitënë tande ndë prishëjet?
12 Mos kanë me u ngjofunë mërekullit’ e tua ndë errësinë, edhe dreitënia jote ndë vend të harrimit?
13 Por unë thirra mbë tyi, o Zot, edhe ndë mëngjes të falunitë t’em ka me të mbërrimë.
14 Përse heth tej shpirtinë t’em, o Zot, këthen mbënjanë faqenë tande prei meje?
15 Jam i vobek edhe ndë mundime vdeke çë prei dielmënisë s’eme, po heq prei frikavet tua, edhe po vras mendëjenë.
16 Zemërimet’ e tu shkuenë mbi mue, edhe frikat’ e tua më rrënuenë,
17 më qerthulluenë porsi ujë gjithë ditënë, më qarkuenë bashkë.
18 Mërgove prei meje të dashuninë edhe mikunë, të ngjofunit’ e mi ndë errësinë.
Psallmë kënkë për të bijt e Koreut, mbë të parinë kënkëtuar mbi Maallath-lleanoth, Mashhill’ i Eman Ezrahitit.
1 O Zot Perëndia i shpëtimit t’im, dit’ e natë thirra përpara teje;
2 le të vinjë përpara teje të faluritë t’im, ul veshnë tënt mbë klithmët t’ime.
3 Se u mbush me të këqia shpirti im, edhe jeta ime po afronetë ndë varrt.
4 U numëruashë bashkë me ata që cbresinë ndë gropë, u bëshë posi njieri pa ndihmë;
5 lënurë ndër të vdekurit, posi të vrarëtë që kanë rënë ndë varr, të cilëtë ti nukë kujton më, edhe ata u këputnë prej dorësë s’ate.
6 Më vure ndë gropë fort të poshtërme, ndë errëcirë e ndë thellëcirëra.
7 Zëmërimi yt qëndroi mbi mua, edhe solle (mbi mua) gjithë valët’ e tua. Sellah
8 Mërgove prej meje të ngjohurit’ e mi, më bëre ndyrësi ndër ata; u mbylla, e s’munt të dal.
9 Syrit t’im iu pre fuqia prej shtrëngimit; thirra mbë ty, o Zot, gjithë ditënë, ndejta duart’ e mia mbë ty.
10 Mos do të bënjç punë të maniçime ndë të vdekurit, a po të vdekuritë do të ngjallenë, edhe do të të lavduronjënë? Sellah.
11 Mos e kanë për të treguarë ndë varrt përdëllimnë tënt, edhe të vërtetënë tënde ndë prishëjet?
12 Mos do të ngjihenë ndë errëcirët punët’ e tua të maniçimetë, edhe drejtëria jote ndë vënt të harruarë?
13 Po unë thirra mbë ty, o Zot, edhe ndë mëngjes të faluritë t’im të ka për të harriturë.
14 Përse heth tej shpirtinë t’im, o Zot, kthen mbë-nj’-anë faqenë tënde prej meje?
15 Jam dorë-hollë edhe ndë mundim vdekëje që prej dialërisë s’ime; po heq nga frikët’ e tua, edhe po vras mëndëjenë.
16 Zëmërimet’ e tu shkuanë mbi mua, edhe nga frikët’ e tua drithtërova,
17 më qerthulluanë posi ujë gjithë ditënë, më qarkuanë bashkë.
18 Mërgove prej meje miknë edhe të afërminë, edhe të ngjohurit’ e mi ndë errëcirë.