Mbë të parinë kankatuer, mbi Shoshannim, për të bijt’ e Koreut,
Mashhil: kankë për të dashuninë.
1 Zemëra eme bunon fjalë të mirë, un’ i thom mbëretit: punët’ e mia, gjuha eme ashtë pendë shkronjësi qi shkruen hollë.
2 Ti je ma i bukurë se të bijt’ e njerëzëvet, t’u derth hir ndë buzët, përandai të bekoi Perëndia për gjithë jetënë.
3 Ngjish shpatënë tande mbi kofshët, o i fortë, ndë lavdit tande, e ndë madhënit tande.
4 Edhe shko mbarë ndë madhënit tande, edhe mbëretëno ndë të vërtetë, e ndë butësinë, e ndë dreitëni, edhe e diathta jote ka me të dëftyem punë të mërekullueshime.
5 Shigjetat’ e tua janë të prefëta, popuj kanë me ranë ndënë tyi, edhe ato shigjeta kanë me u futunë ndë zemërë t’anëmiqvet mbëretit.
6 Shkambi yt, o Perëndi, ashtë ndë jetë të jetësë, shkop dreitënie ashtë shkopi mbëretënisë s’ate.
7 Deshe dreitëninë, edhe more mëni shtrembëninë, përandai të leu Perëndia, Perëndia yt, me voj gëzimi ma tepërë se piesëtarët’ e tu.
8 Gjithë petkavet tu u vien erë myrre e aloje e kasie, kur del prei pallatevet elefandinë, andej ku të gëzuenë.
9 Bija mbëretënish ishinë ndër të ndershimet e tua, mbëretënesha ndenji së diathtash tua veshunë me petk prei ar Ofiri.
10 Ndëgjo, o bijë, edhe shif, edhe ul veshinë tand, edhe harro gjindëjenë tande, edhe shtëpin’ e tyt-et;
11 edhe mbëreti ka me dëshëruem bukurinë tande, se ai asht’ yt-zot: edhe lut ate.
12 Edhe bij’ e Tyrësëdo të dali përpara me dhunëtia, të pasunit’ e popullit kanë me iu lutunë faqesë s’ate.
13 Gjithë lavdia e së bijësë mbëretit ashtë përmbrenda, petku i asai asht’ endunë me ar.
14 Do të bihetë te mbëreti veshunë me petk të qendisunë; virgjineshatë shoqet’ e asai, mbas asai, kanë me u prumë te ti.
15 Kanë me u prumë me gëzim e me gazmend, kanë me hymë ndë shtëpi të mbëretit.
16 Ndë vend të atënavet tu do të jenë bijt’ e tu, ke me i vumë urdhënarë mbi gjithë dhenë.
17 Kam me përmendun’ emëninë tand ndë gjithë brezat, përandai kanë me të lavduruem popujtë ndë jetët të jetësë.
Mbë të parinë kënkëtuar, mbi Shoshannim, për të bijt’ e Koreut, Mashhill: kënkë për të dashurinë.
1 Zëmra ime buron fjalë të mirë, un’ i them mbëretit: punët’ e mia, gjuha ime është pëndë shkronjësi që shkruan hollë.
2 Ti je më i bukurë se të bijt’ e njierëzet, u derth gas ndë buzët tënde, përandaj të bekoi Perëndia për gjithë jetënë.
3 Ngjish shpatënë tënde përmbi kofshët, o i fortë, ndë lavdurit tënde, e ndë madhërit tënde.
4 Edhe shko mbarë ndë madhërit tënde, edhe mbëretëro ndë të vërtetë, e ndë butësi, e ndë drejtëri, edhe e diathta jote do të të dëftenjë punë të maniçime.
5 Shigjetat’ e tua janë të prehëta, llauze do të bienë ndënë ty, (edhe ato shigjeta do të futenë) ndë zëmrë t’arëmiqet mbëretit.
6 Froni yt, o Perëndi, është ndë jetët të jetësë, shkop drejtërie është shkopi mbëretërisë s’ate.
7 Deshe drejtërinë, edhe more mëri shtrëmbërinë, përandaj të leu Perëndia, Perëndia yt, me vaj gëzimi më tepërë se pjesëtarët’ e tu.
8 Gjithë të veshurat’ e tua (bien erë) smyrne edh alloje edhe kassie, (kur del) nga pallatet e elefantra, andej ku të gëzuanë.
9 Bija mbëretrish ishinë ndër të nderçurat e tua, mbëretëresha qëndroi së diathtash tua veshurë me petkë prej ar ofiri.
10 Ndigjo, o bijë, edhe shih, edhe ul veshnë tënt, edhe harro llausnë tënt, edhe shtëpin’ e tyt-et;
11 edhe mbëreti ka për të dëshëruarë bukurinë tënde, se ay ësht’ yt-zot: edhe adhuro atë.
12 Edhe e bij’ e Tyrësë (do të dalë përpara) me dhurata, të pasurit’ e llauzit do t’i lutenë faqesë s’ate.
13 Gjithë lavdia e së bijësë mbëretit është së brendëshëmi, petk’ e asaj ësht’ e endurë me ar.
14 Do të biretë te mbëreti veshurë me petkë të qëndisurë; vërgjëreshatë shoqet’ e asaj, pas asaj, do të birenë te ti.
15 Do të birenë me gëzim e me ngazëllim, do të hynjënë ndë shtëpi të mbëretit.
16 Ndë vënt të atrëvet tu do të jenë bijt’ e tu, do t’i vësh urdhëratës mbi gjithë dhenë.
17 Do të kujtonj emrinë tënt ndë gjithë brezat, përandaj do të të lavduronjënë llauzetë ndë jetët të jetësë.