Mbë të parinë kankatuer, mbi Shoshanim-edhuth. Psallm’ e Asafit.
1 Mba vesh, ti qi kullot Israelinë, ti qi i heq udhënë Iosefit porsi tufeje, ti qi rri mbi Qerubim, shfaqu.
2 Ndër sy të Efraimit, e të Beniaminit, e të Manasseut, ngre fuqinë tande, edhe eja me na shpëtuem.
3 Këthe-na, o Perëndi, edhe ndrit faqenë tande, edhe kemi me shpëtuem.
4 O Zot Perëndia i fuqivet, deri kurë ke me u zemëruem kundrë të falunit popullit t’yt?
5 Ushqen ata me bukë lotsh, edhe u ep me pimë ujë lotsh me masë të madhe .
6 Na bane ndër fëqinjt t’onë të ngranë me fjalë, edhe anëmiqtë t’anë përqeshinë njani tietërinë.
7 Këthe-na, o Perëndia i fuqivet, edhe ndrit faqenë tande, edhe kemi me shpëtuem.
8 Prune veshtë prei Misirit, përzune kombe, edhe e mbolle.
9 I bane gati vend përpara, edhe e banë të zajë rranjë, edhe mbushi dhenë.
10 U mbuluenë maletë prei hies’ ati, edhe degat’ e ati ishinë porsi dullenjat’ e Perëndisë.
11 Shtrini hardhiat’ e veta deri ndë det, edhe bimat’ e veta deri ndë lumt.
12 Përse shthure gjerdhet’ e ati, edhe gjith’ ata qi shkojën udhësë e vielinë?
13 Thiu i pyllit e shkreton, edhe bisha e fushës’ e kullot.
14 O Perëndia i fuqivet, këthehu pra, shtierë sytë prei qiellit, edhe shif, edhe vështro këtë veshtë,
15 edhe ate veshtinë, qi mbuell e diathta jote, edhe ate bimënë qi forcove për vetëhet tande.
16 U dogj ndë ziarrm, edhe u shkul, hupnë prei qirtimit faqesë s’ate.
17 Qoftë dora jote mbi burrin’ e së diathtësë s’ate, edhe mbi të birin’ e njeriut qi e forcove për vetëhenë tande.
18 Edhe na s’kemi me u mërguem prei teje; ep-na frymë të gjallë, edhe kemi me thirrë mb’emënit tand.
19 O Zot Perëndia i fuqivet, këthe-na, ndrit faqene tande, edhe kemi me shpëtuem.
Mbë të parinë kënkëtuar, mbi Shoshanim-edhuth. Psallm’ e Asafit.
1 Mba vesh, ti që kullot Israllë, ti që heq udhënë Josifit posi tufeje, ti që rri mbi Qeruvim, çfaqu.
2 Ndër sy të Efraimit, e të Venjaminit, e të Manassiut, ngre fuqinë tënde, edhe eja të na shpëtojsh.
3 Kthe-na, o Perëndi, edhe ndrit faqenë tënde, edhe do të shpëtojmë.
4 O Zot, Perëndia i fuqivet, gjer kur do të zëmëronesh kundrë të falurit shërbëtorëvet tu?
5 Ushqen ata me bukë loç, edhe u ep të pinë ujë loç me masë të madhe.
6 Na bëre ndër fëqinjt t’anë të ngrënë me fjalë, edhe arëmiqtë t’anë përqeshnjënë njëri jatrinë.
7 Kthe-na, o Perëndia i fuqivet, edhe ndrit faqenë tënde, edhe do të shpëtojmë.
8 Prure veshtë prej Misirit, përzure kombe, edhe e mbolle.
9 I bëre gati vënt përpara, edhe e bëre të zërë rrënjë, edhe mbushi dhen.
10 U mbuluanë maletë prej hijesë ati, edhe degat’ e ati (ishinë posi) dëllinjat e Perëndisë.
11 Shtriti ardhit’ e tia gjer ndë det, edhe bimat’ e tia gjer ndë lumët.
12 Përse çthure gjerdhet’ e ati, edhe gjithë ata që shkonjënë udhësë e vielënë.
13 Thiu i pyllit e shkreton, edhe egërsir’ e fushësë e kullot.
14 O Perëndia i fuqivet, kthehu pra, e shtierë sytë prej qielli, edhe shih, edhe vështro këtë veshtë,
15 edhe atë veshtënë që mbolli e diathta jote, edhe atë bimënë që forcove për vetet tënde.
16 U doq ndë ziar, edhe u çkul, humpnë prej qërtimit faqesë s’ate.
17 Qoftë dora jote mbi burrën’ e së diathtësë sate, edhe mbi të bir’ e njieriut, që e forcove për vetet tënde.
18 Edhe na nukë do të mërgonemi prej teje; ep-na frymë të gjallë, edhe kemi për të thirrë mb’emërit tënt.
19 O Zot Perëndia i fuqivet, kthe-na edhe ndrit faqenë tënde, edhe do të shpëtojmë.