Mbë të parinë kankatuer. Psallm’ e Davidit.
1 Ndëgjo zaninë t’em, o Perëndi, ndë lutëjet t’eme, ruei jetënë t’eme prei frikës’ anëmikut.
2 Mpshif-më prei këshillësë të këqijvet, prei gjindëjesë qi punojënë pa-udhë,
3 të cillëtë prefinë gjuhën’ e vet, porsi shpatë, ngrefinë harkun’ e vet, edhe hedhinë shigjeta, fjalë të idhëta,
4 qi të shigjetojënë mpshefas të pa-fajminë, e shigjetojënë befas, edhe s’kanë frikë.
5 Forcojënë vetëhenë ndë fjalë të keqe, pishtëllijënë të mpshefinë kurth, thonë: Kush ka me i pamë?
6 Kërkojënë me kujdes punë pa udhë, por u lothnë tue kërkuem me kujdes, edhe të përmbrendëshimetë, edhe zemëra e qishdo njeriu asht’ e thellë.
7 Por Perëndia ka me shigjetuem ata, plagët’ e atyne kanë me qenunë prei shigjete të papritunë.
8 Edhe fjalët’ e gjuhës’ atyne kanë me ranë mbi ata, kanë me ikunë gjith’ ata qi i shofinë.
9 Edhe qishdo njeri ka me u frikuem, edhe kanë me treguem punët’ e Perëndisë, edhe kanë me kupëtuem të punuemet’ e ati.
10 I dreiti ka me u gëzuem mbë Zotinë, edhe ka me shpëryem mb’atë; edhe kanë me u mburrunë gjithë zemërë-dreitëtë.
Mbë të parinë kënkëtuar. Psallm’ e Dhavidhit.
1 O Perëndi, ndigjo zënë t’im, ndë lutëjet t’ime, ruaj jetënë t’ime prej frikësë arëmikut.
2 Fshih-më prej këshillësë të këqijvet, prej gjindiesë që punonjënë pa udhë,
3 të cilëtë prehnjënë gjuhën’ e tyre, posi shpatë, ngrehnjënë harkun’ e tyre, edhe hedhënë shigjeta, fjalë të hidhura,
4 që të shigjetonjënë fshehuraj të pa-fajminë, e shigjetonjënë fshehuraj, edhe s’kanë frikë.
5 Forconjënë vetëhenë ndë fjalë’ te keqe, pishtëllinjënë të fshehnjënë kurth, thonë: Kush do t’i shohë?
6 Kërkonjënë me kujdes punë pa udhë, u lothnë duke kërkuarë me kujdes, edhe të përbrendëshmetë, edhe zëmra e çdo njieriu ësht’ e thellë.
7 Po Perëndia do t’i shigjetonjë, plagët’ e atyreve do të jenë nga shigjeta të papritura.
8 Edhe (fjalët’) e gjuhës’ atyreve do të bienë mbi ata, do të ikënjënë gjith’ ata që i shohënë.
9 Edhe çdo njieri do të frikësonetë, edhe do të tregonjënë punët’ e Perëndisë, edhe do të kupëtonjënë të bërat’ e ati.
10 I drejti do të gëzonetë mbë Zotnë, edhe do të shpërenjë mb’atë; edhe do të mburrenë gjithë zëmërë-drejtëtë.