1 Gjyko-më, o Perëndi, edhe ban gjyqinë t’em kundrë nji kombi të pa-udhë, shpëto-më prei njeriu gënjeshtar edhe të pa-udhë.
2 Se ti je Perëndia i fuqisë s’eme, përse më hodhe tej? Përse ecij i vranëtë prei shtrëngimit anëmikut?
3 Dërgo dritënë tande edhe të vërtetënë tande, ato le të më hiekin udhënë, le të më siellinë ndë mal të shenjtënisë s’ate, edhe ndë tendat të tua.
4 Atëherë kam me hymë ndë theroren’ e Perëndisë, te Perëndia, gëzimi i gëzimit t’em, edhe kam me të lavduruem me qitharë, o Perëndi, Perëndia em.
5 Përseje i idhënutë, o shpirti em? Edhe përse përzihe përmbrenda meje? Shpëre mbë Perëndinë, se kam me e lavduruem edhe ma, ai ashtë shpëtesa e faqesë s’eme, edhe Perëndia em.
1 Gjyko-më, o Perëndi, edhe bën gjyqnë t’im kundrë një kombi të pa-udhë, ruaj-më prej njieriu të pa-udhë edhe gënjeshtari.
2 Se ti je Perëndia i fuqisë s’ime, përse më hodhe tej? Edhe përse ecënj i vrërëtë prej shtrëngimit arëmikut tim?
3 Dërgo dritënë tënde edhe të vërtetënë tënde, ato le të më heqën’ udhënë, edhe le të më siellënë ndë mal tënt të shënjtëruarë, edhe ndë tendat’ e tua.
4 Atëhere do të hynj ndë theroren’ e Perëndisë, te Perëndia, gëzimi i gëzimit t’im, edhe do të të lavduronj me qitharë, o Perëndi, Perëndia im.
5 Përse je i hidhëruarë, o shpirti im? Edhe përse përzihe përbrenda meje? Shpëre mbë Perëndinë, se do t’e lavduronj edhe më, (ay është) shpëtesa e faqesë s’ime, edhe Perëndia im.