Mbë të parinë kankatuer. Psallm’ e Davidit.
1 Mbëreti ka me u gëzuem ndë fuqit tande, o Zot, edhe ka me u gëzuem fort ndë shpëtimt tand!
2 Dhe dëshërimin’ e zemërës’ ati, edhe nuk’ i mengove dashunimin’ e buzëvet ati. Selah.
3 Sepse ia mbërrine me bekime të mirë, vunë mbi krye t’ati kunorë ari të kullutë.
4 Të lypi jetë, edhe i dhe ditt të gjata ndë jetë të jetësë.
5 Lavdia e ati asht’ e madhe ndë shpëtim tand; vune mbi atë nder e madhëni.
6 Se ti i dhe bekim ndë jetë të jetësë, e gëzove fort me faqenë tande.
7 Se mbëreti shpëren mbë Zotinë, edhe s’ka me u tundunë me anë të përdëllimit të Naltit.
8 Dora jote ka me gjetunë gjith’ anëmiqt’ e tu, e diathta jote ka me gjetun’ ata qi të kanë mëni.
9 Ke me bamë ata porsi furrë ziarrmi ndë kohët të zemërimit tand: Zoti ka me i përpimë ndë zemërim të vet, edhe ziarrm ka me i ngranë,
10 Ke me prishunë pemën’ e atyne prei dheut, edhe farën’e atyne prei të bijvet njerëzëvet.
11 Se vunë ndër mend të këqia kundrë teje, menduenë këshille të këqia , të cillatë s’muftnë me i ngrefunë .
12 Përandai ke me i bamë të këthejënë krahatë, kur të baish gati shigjetat’ e tua mbi kordhëzat’ e tua kundrë faqes’ atyneve.
13 Naltohu, o Zot, ndë fuqi tande: do të këndoim’ e do të psallim për fuqinë tande.
Mbë të parinë kënkëtuar. Psallm’ e Dhavidhit.
1 Mbëreti do të gëzonetë ndë fuqit tënde, o Zot, edhe do të gëzonetë fort ndë shpëtimt tënt!
2 I dhe dëshërimin’ e zëmrës’ ati, edhe nuk’ i shtere dashurimn’ e buzëvet ati. Sellah.
3 Sepse e harrite me bekime të mirë, vure mbi krye t’ati kurorë ari të kulluarë.
4 Të lypi jetë, edhe i dhe ditt të gjata ndë jetë të jetësë.
5 Lavdia e ati ësht’ e madhe ndë shpëtim tënt; vure mbi atë lavdi e madhëri.
6 Se ti i dhe bekim ndë jetë të jetësë, e gëzove me gëzim me faqenë tënde.
7 Se mbëreti shpëren mbë Zonë, edhe me anë të përdëllimit të Lartit nukë do të tundetë.
8 Dora jote do të gjenjë gjith’ arëmiqt’ e tu, e diathta jote do të gjenjë gjithë ata që të kanë mëri.
9 Do të bënjç ata posi furrë ziari ndë kohë të zëmërimit tënt: Zoti do t’i përzienjë ndë zëmërim të ti, edhe ziar do t’i hajë,
10 Do të priç pemën’ e atyreve prej dheut, edhe farën’e atyreve prej të bijet njierëzet.
11 Se vunë ndër mënt të këqia kundrë teje, menduanë këshille (të këqia), të cilatë nukë muntnë t’i ngrehënë.
12 Përandaj do t’i bënç të kthenjënë krahatë, (kur) të bënç gati (shigjetat’ e tua) mbi kordhëzat’ e tua kundrë faqes’ atyreve.
13 Lartohu, o Zot, ndë fuqit tënde: do të këndojmë e do të psallmë për fuqinë tënde.