Kank’ e shkallëvet Solomonit.
1 Ndë mos ndërtoftë Zoti shtëpi, kot mundohen ata qi ndërtojënë; ndë mos rueitë Zoti qytetinë, kot rri squem rueitësi.
2 Kot ashtë mbë ju të ngritunitë çë me nadie, të fletunitë vonë, tue ngranë bukën’ e mundimit, kur Zoti ep gjumë të dashunit vet.
3 Qe, trashigim prei Zotit janë dielmtë, paga e ati ashtë pem’ e barkut;
4 sikurse janë shigjetatë n’dorë të fortit, kështu jan’ edhe të bijt’ e dielmënisë.
5 Lum ai njeri qi mbushi kuletën’ e shigjetavet me kësosh; të këtillëtë s’kanë me u turpënuem, kur flasinë bashkë me anëmiqt ndë derët.
Kënk’ e shkallëvet Sollomonit.
1 Ndë mos ndërtoftë Zoti shtëpi, mbë kot mundonenë ata që ndërtojënë; ndë mos ruajtitë Zoti qytetnë, kot rri cgjuarë ruajtësi.
2 Mbë kot është ndër ju të ngrituritë që me natë, të flejturitë mënuarë, duke ngrënë bukën’ e mundimit, kur (Zoti) ep gjumë të dashurit ti
3 Na, trashëgim prej Zotit janë diemtë, paga (e ati) është pem’ e barkut.
4 Sikundrë janë shigjetatë ndë dorë të fortit, kështu janë edhe bijt’ e dialërisë.
5 Lum ay njieri që ka mbushurë kuletën’ e shigjetavet prej kësish, (të këtillëtë) nukë do të turpëronenë, kur flasënë bashkë me arëmiqt ndë derët.