Psallm’ e Davidit.
1 Beko Zotinë, o shpirti em, edhe gjithë të përmbrendëshimet’ e mia, emënin’ e ati të shenjtënueminë.
2 Beko Zotinë, o shpirti em, edhe mos harro gjithë të mirate, qi të ka dhanë,
3 ate qi fal gjithë paudhënit’ e tua, ate qi shëndosh gjithë sëmundëjet’ e tua,
4 ate qi shpërblen jetënë tande prei prishëjesë; ate qi të kunorëzon me ndëjesë e me përdëllime,
5 ai qi ngin dëshëriminë tand me të mira; dielmënia jote do të përtërihetë porsi e shqipesë.
6 Zoti u ban dreitëni e gjyq gjith’ atyneve qi u bahetë pa-udhë.
7 I diftoi udhët’ e veta Moiseut, edhe punët’ e veta të bijvet Israelit.
8 Zoti asht’ i dhimpshim e i përdëllyeshim, zemërëgjan’ e përdëllim-math.
9 S’ka me u zemëruem përherë, as s’ka me mbaitunë mëni për gjithë jetënë.
10 Nukë na e bani mbas pa-udhënivet t’ona, as na e shpagoi mbas fajevet t’anë.
11 Se sa i naltë ashtë qielli prei dheut, kaqi i math ashtë përdëllim’ i ati mb’ata qi e kanë frikë.
12 Sa dan të lemit’ e diellit prei të perënduemit, kaqi largoi prei nesh paudhënitë t’ona.
13 Sikurse i dhimbet atit për dielmt, kështu i dhimbet’ edhe Zotit për ata qi e kanë frikë.
14 Se ai ngjef krijesënë t’onë, e mba mend se jemi baltë.
15 Ditt e njeriut janë porsi bari, porsi luleja e fushësë, kështu lulëzon.
16 Se shkon era mb’ate, edhe s’ashtë ma, edhe vendi i ati s’e ngjef ma .
17 Por përdëllimi i Zotit ashtë jetë mbas jete mb’ata qi e kanë frikë, edhe dreitënia e ati mbë bijt e të bijvet,
18 qi ruejënë dhiaten’ e ati, edhe mbanë mend urdhënimet’ e ati për me i bamë.
19 Zoti bani gati shkambin’ e vet ndë qiell, edhe mbëretënia e ati zotënon mbi të gjitha.
20 Bekoni Zotinë, ju engjujt’ e ati, të fortë me fuqi, ju qi bani fjalën’ e ati, ju qi ndigjoni zanin’ e fjalës’ ati.
21 Bekoni Zotinë, ju gjithë fuqiat’ e ati, ju punëtorët’ e ati, qi bani dashunimin’ e ati.
22 Bekoni Zotinë, ju gjithë punët’ e ati, mbë çdo vend të pushtetit ati. Beko Zotinë, o shpirti em.
Psallm’ e Dhavidhit.
1 Beko Zonë, o shpirti im, edhe gjithë të përbrëndëshmet’ e mia, emërin’ e ati të shënjtëruarinë.
2 Beko Zonë, o shpirti im, edhe mos harro gjithë të miratë, që të ka dhënë,
3 atë që fal gjithë pa-udhërit’ e tua, atë qi shëron gjithë sëmundëjet’ e tua,
4 atë që çpërblen jetënë tënde prej prishëjesë; atë që të kurorëzon me ndëjesë e me përdëllime,
5 ai që ngin dëshërimnë tënt me të mira; djalëria jote përtërihetë posi e shqipesë.
6 Zoti bën drejtëri e gjyq gjithë atyre që u bënetë pa udhë.
7 I dëfteu udhët’ e tia Mojsiut, punët’ e tia të bijet Israillit.
8 Zoti ësht’ i dhëmpshurë e i përdëllyeshim, zëmërë-gjerë e përdëllim-math.
9 Nukë do të zëmëronetë përherë, as nukë do të mbajë mëri për gjithë jetënë.
10 Nukë na e bëri pas pa-udhërivet t’ona, as na e çpagoi pas fajevet t’anë.
11 Se sa i lartë është qielli prej dheut, kaqë i math është përdëllim’ i Zotit mb’ata që i kanë frikë.
12 Sa ndan të lindurit’ e diellit nga të perënduarëtë, kaqë largoj prej nesh pa-udhëritë t’ona.
13 Sikundër i dhëmp atit për diemt, kështu i dhëmp edhe Zotit për ata që i kanë frikë.
14 Se ay ngjeh krijesënë t’ënë, e mba ment se jemi baltë.
15 Ditt’ e njieriut janë pos bari, posi luleja e fushësë, kështu lulëzon.
16 Se shkon era mb’atë, edhe s’është më, edhe vënd’ i ati nukë do t’e ngjohë më.
17 Po përdëllim’ i Zotit është jetë pas jete mbë ata që i kanë frikë, edhe drejtëri e ati mbë të bijt e të bijet,
18 që ruanjënë dhiatën’e ati, edhe mbanë mënt urdhërimet’ e ati, që t’i bënjënë.
19 Zoti bëri gati fron’ e ti ndë qiell, edhe mbëretëria e ati zotëron mbi gjithë.
20 Bekoni Zotnë, ju gjithë ëngjëjt’ e ati, të fortë me fuqi, ju që bëni fjalën’ e ati, ju që ndigjoni zën’ e fjalëvet ati.
21 Bekoni Zotnë, ju gjithë fuqit’ e ati, ju punëtorët’ e ati, që bëni dashurimn’ e ati.
22 Bekoni Zotnë, ju gjithë punët’ e ati, mbë çdo vënt të zotërisë ati; beko Zotnë, o shpirti im.