Jesus the Way to the Father
1 Μὴ ταρασσέσθω ὑμῶν ἡ καρδία· πιστεύετε εἰς τὸν θεὸν καὶ εἰς ἐμὲ πιστεύετε. 2 ἐν τῇ οἰκίᾳ τοῦ πατρός μου μοναὶ πολλαί εἰσιν· εἰ δὲ μή, εἶπον ἂν ὑμῖν ὅτι πορεύομαι ἑτοιμάσαι τόπον ὑμῖν; 3 καὶ ἐὰν πορευθῶ καὶ ἑτοιμάσω τόπον ὑμῖν, πάλιν ἔρχομαι καὶ παραλήμψομαι ὑμᾶς πρὸς ἐμαυτόν, ἵνα ὅπου εἰμὶ ἐγὼ καὶ ὑμεῖς ἦτε. 4 καὶ ὅπου [ἐγὼ] ὑπάγω οἴδατε τὴν ὁδόν. 5 Λέγει αὐτῷ Θωμᾶς, Κύριε, οὐκ οἴδαμεν ποῦ ὑπάγεις· πῶς δυνάμεθα τὴν ὁδὸν εἰδέναι; 6 λέγει αὐτῷ [ὁ] Ἰησοῦς, Ἐγώ εἰμι ἡ ὁδὸς καὶ ἡ ἀλήθεια καὶ ἡ ζωή· οὐδεὶς ἔρχεται πρὸς τὸν πατέρα εἰ μὴ δι᾽ ἐμοῦ. 7 εἰ ἐγνώκατέ με, καὶ τὸν πατέρα μου γνώσεσθε. καὶ ἀπ᾽ ἄρτι γινώσκετε αὐτὸν καὶ ἑωράκατε αὐτόν. 8 λέγει αὐτῷ Φίλιππος, Κύριε, δεῖξον ἡμῖν τὸν πατέρα, καὶ ἀρκεῖ ἡμῖν. 9 λέγει αὐτῷ ὁ Ἰησοῦς, Τοσούτῳ χρόνῳ μεθ᾽ ὑμῶν εἰμι καὶ οὐκ ἔγνωκάς με, Φίλιππε; ὁ ἑωρακὼς ἐμὲ ἑώρακεν τὸν πατέρα· πῶς σὺ λέγεις, Δεῖξον ἡμῖν τὸν πατέρα; 10 οὐ πιστεύεις ὅτι ἐγὼ ἐν τῷ πατρὶ καὶ ὁ πατὴρ ἐν ἐμοί ἐστιν; τὰ ῥήματα ἃ ἐγὼ λέγω ὑμῖν ἀπ᾽ ἐμαυτοῦ οὐ λαλῶ, ὁ δὲ πατὴρ ἐν ἐμοὶ μένων ποιεῖ τὰ ἔργα αὐτοῦ. 11 πιστεύετέ μοι ὅτι ἐγὼ ἐν τῷ πατρὶ καὶ ὁ πατὴρ ἐν ἐμοί· εἰ δὲ μή, διὰ τὰ ἔργα αὐτὰ πιστεύετε. 12 ἀμὴν ἀμὴν λέγω ὑμῖν, ὁ πιστεύων εἰς ἐμὲ τὰ ἔργα ἃ ἐγὼ ποιῶ κἀκεῖνος ποιήσει καὶ μείζονα τούτων ποιήσει, ὅτι ἐγὼ πρὸς τὸν πατέρα πορεύομαι· 13 καὶ ὅ τι ἂν αἰτήσητε ἐν τῷ ὀνόματί μου τοῦτο ποιήσω, ἵνα δοξασθῇ ὁ πατὴρ ἐν τῷ υἱῷ· 14 ἐάν τι αἰτήσητέ με ἐν τῷ ὀνόματί μου ἐγὼ ποιήσω.
The Promise of the Spirit
15 Ἐὰν ἀγαπᾶτέ με, τὰς ἐντολὰς τὰς ἐμὰς τηρήσετε· 16 κἀγὼ ἐρωτήσω τὸν πατέρα καὶ ἄλλον παράκλητον δώσει ὑμῖν, ἵνα μεθ᾽ ὑμῶν εἰς τὸν αἰῶνα ᾖ, 17 τὸ πνεῦμα τῆς ἀληθείας, ὃ ὁ κόσμος οὐ δύναται λαβεῖν, ὅτι οὐ θεωρεῖ αὐτὸ οὐδὲ γινώσκει· ὑμεῖς γινώσκετε αὐτό, ὅτι παρ᾽ ὑμῖν μένει καὶ ἐν ὑμῖν ἔσται. 18 Οὐκ ἀφήσω ὑμᾶς ὀρφανούς, ἔρχομαι πρὸς ὑμᾶς. 19 ἔτι μικρὸν καὶ ὁ κόσμος με οὐκέτι θεωρεῖ, ὑμεῖς δὲ θεωρεῖτέ με, ὅτι ἐγὼ ζῶ καὶ ὑμεῖς ζήσετε. 20 ἐν ἐκείνῃ τῇ ἡμέρᾳ γνώσεσθε ὑμεῖς ὅτι ἐγὼ ἐν τῷ πατρί μου καὶ ὑμεῖς ἐν ἐμοὶ κἀγὼ ἐν ὑμῖν. 21 ὁ ἔχων τὰς ἐντολάς μου καὶ τηρῶν αὐτὰς ἐκεῖνός ἐστιν ὁ ἀγαπῶν με· ὁ δὲ ἀγαπῶν με ἀγαπηθήσεται ὑπὸ τοῦ πατρός μου, κἀγὼ ἀγαπήσω αὐτὸν καὶ ἐμφανίσω αὐτῷ ἐμαυτόν. 22 Λέγει αὐτῷ Ἰούδας, οὐχ ὁ Ἰσκαριώτης, Κύριε, [καὶ] τί γέγονεν ὅτι ἡμῖν μέλλεις ἐμφανίζειν σεαυτὸν καὶ οὐχὶ τῷ κόσμῳ; 23 ἀπεκρίθη Ἰησοῦς καὶ εἶπεν αὐτῷ, Ἐάν τις ἀγαπᾷ με τὸν λόγον μου τηρήσει, καὶ ὁ πατήρ μου ἀγαπήσει αὐτὸν καὶ πρὸς αὐτὸν ἐλευσόμεθα καὶ μονὴν παρ᾽ αὐτῷ ποιησόμεθα. 24 ὁ μὴ ἀγαπῶν με τοὺς λόγους μου οὐ τηρεῖ· καὶ ὁ λόγος ὃν ἀκούετε οὐκ ἔστιν ἐμὸς ἀλλὰ τοῦ πέμψαντός με πατρός.
25 Ταῦτα λελάληκα ὑμῖν παρ᾽ ὑμῖν μένων· 26 ὁ δὲ παράκλητος, τὸ πνεῦμα τὸ ἅγιον, ὃ πέμψει ὁ πατὴρ ἐν τῷ ὀνόματί μου, ἐκεῖνος ὑμᾶς διδάξει πάντα καὶ ὑπομνήσει ὑμᾶς πάντα ἃ εἶπον ὑμῖν [ἐγώ]. 27 Εἰρήνην ἀφίημι ὑμῖν, εἰρήνην τὴν ἐμὴν δίδωμι ὑμῖν· οὐ καθὼς ὁ κόσμος δίδωσιν ἐγὼ δίδωμι ὑμῖν. μὴ ταρασσέσθω ὑμῶν ἡ καρδία μηδὲ δειλιάτω. 28 ἠκούσατε ὅτι ἐγὼ εἶπον ὑμῖν, Ὑπάγω καὶ ἔρχομαι πρὸς ὑμᾶς. εἰ ἠγαπᾶτέ με ἐχάρητε ἂν ὅτι πορεύομαι πρὸς τὸν πατέρα, ὅτι ὁ πατὴρ μείζων μού ἐστιν. 29 καὶ νῦν εἴρηκα ὑμῖν πρὶν γενέσθαι, ἵνα ὅταν γένηται πιστεύσητε. 30 οὐκέτι πολλὰ λαλήσω μεθ᾽ ὑμῶν, ἔρχεται γὰρ ὁ τοῦ κόσμου ἄρχων· καὶ ἐν ἐμοὶ οὐκ ἔχει οὐδέν, 31 ἀλλ᾽ ἵνα γνῷ ὁ κόσμος ὅτι ἀγαπῶ τὸν πατέρα, καὶ καθὼς ἐνετείλατό μοι ὁ πατήρ, οὕτως ποιῶ. Ἐγείρεσθε, ἄγωμεν ἐντεῦθεν.
KAPTINA XIV.
1 Le të mos përzihetë zemra juei: besoni Perëndisë, besoni edhe mue.
2 Ndë shtëpit të t’im et janë shumë të ndenjunë; edhe ndë mos ishinë , kishiem me u thanë juve: Vete me u bamë juve gati vend.
3 Edhe si të vete e t’u baj juve gati vend, vij për-së-ri, edhe kam me u marrë juve për-anë vetëvetëhesë, qi të jeni edhe ju atie ku jam unë.
4 Edhe atie ku vete unë e dini, edhe udhën’ e dini.
5 Thomai i thotë: Zot, nukë dimë se ku vete; edhe si mundemi me ditun’ udhënë?
6 Iesui u thotë: Unë jam udha, edhe e vërteta, edhe jeta; askushi s’vien tek Ati, veç prei anësë s’eme.
7 Ndë kishitë ngjofunë mue, do të kishitë ngjofun’ edhe t’em-Atë; edhe çë tashti e ngjifni, edhe e keni pamë.
8 Filippi i thotë: Zot, diftona Atinë, edhe na mbaston.
9 Iesui i thotë: Kaqi kohë jam bashkë me ju, edhe s’më ke ngjofunë, Filipp? Ai qi ka pamë mue, ka pamë Atinë; e qysh thue ti - Diftona Atinë?
10 Nukë beson se unë jam tek Ati, edhe Ati ashtë tek unë? Fjalatë qi u flas unë juve, nuk’ i flas prei vetiut, por Ati qi mbet tek unë, ai ban punëtë.
11 Më besoni se unë jam tek Ati, edhe Ati ashtë tek unë, por ndë mos, më besoni për ato punët.
12 Për të vërtet, për të vërtet po u thom juve: Ai qi beson mue, ka me bam edhe ai ato punëtë qi baj unë; edhe ka me bamë ma të mëdha se këto; sepse unë vete tek Ati.
13 Edhe qish të lypni mb’emënit t’em, kam me e bamë, për me u lavduem Ati te Biri.
14 Ndë lypshi gja mb’emënit t’em, unë kam me e bamë.
15 Ndë më doni, rueni porosiat’ e mia.
16 Edhe unë kam me iu lutun’ Atit, edhe ka me u dhanë juve nji tietër Ngushullimtar, qi të mbesi bashkë me ju për gjithë jetënë,
17 Shpirtin’ e së vërtetësë, të cillinë bota s’mundetë me e marrë, sepse nuk’ e shef, as nuk’ e ngjef, por ju e ngjifni; sepse mbet për-anë jush, edhe ka me qenunë ndër ju.
18 S’kam me u lanë juve të vorfënë: vij te ju.
19 Edhe nji pikë herë , edhe bota nukë me shef ma; por ju më shifni, sepse unë rroj, edhe ju keni me rruem.
20 Nd’atë ditë ju keni me e ngjofunë, se unë jam tek em-Atë, edhe ju tek unë, edhe unë te ju.
21 Ai qi ka porosiat’ e mia, edhe i ruen, kyi asht’ ai qi më do; edhe ai qi më do, ka me u dashunë prei t’im et, edhe unë kam me e dashunë, edhe kam me diftuem vetëvetëhenë tek ai.
22 Iuda i thotë (jo Iskarioti): Zot, qish u ba qi ke me diftuem vetëvetëhenë te na, edhe jo te bota?
23 Iesui u përgjeq e i tha: Ndë më dashtë kushi, ka me rueitunë fjalënë t’eme, edhe em Atë ka me e dashunë, edhe kemi me ardhunë tek ai, edhe kemi me bamë të ndenjunë tek ai.
24 Ai qi nukë më do, nukë ruen fjalët’ e mia; edhe ajo fjala qi ndëgjoni, nuk’ asht’ emeja, por e Atit qi më dërgoi.
25 Këto u fola juve, sa gjindem bashkë me ju.
26 Por Ngushullimtari, Shpirti Shenjt, të cillinë ka me e dërguem Ati mb’emënit t’em, ai ka me e mësuem juve të gjitha, edhe ka me u prumë juve ndër mend gjithë sa u kam thanë juve.
27 Po u la juve paqtim, po u ap juve paqtiminë t’em, jo sikurse e nep bota, ua nap unë juve. Zemëra juei le të mos përzihetë, as mos frikohetë.
28 Ndëgjuetë se un’ u thashë juve: Vete, edhe vij te ju; ndë më dojshitë, kishitë me u gëzuem se u thashtë juve: Vete tek Ati, sepse em At’ ashtë ma i math se unë.
29 Edhe u thashë juve tashti, para se të bahetë, qi të besoni kur të bahetë.
30 Nukë do të flas ma shumë bashkë me ju, sepse po vien urdhënari i kësai bote, edhe s’ka me bamë asgja me mue.
31 Por qi ta ngjofi bota, se due Atinë, edhe sikurse më porositi Ati, kështu baj. Çohi, le të vemi prei këndyi.