Washing the Disciples’ Feet
1 Πρὸ δὲ τῆς ἑορτῆς τοῦ πάσχα εἰδὼς ὁ Ἰησοῦς ὅτι ἦλθεν αὐτοῦ ἡ ὥρα ἵνα μεταβῇ ἐκ τοῦ κόσμου τούτου πρὸς τὸν πατέρα, ἀγαπήσας τοὺς ἰδίους τοὺς ἐν τῷ κόσμῳ εἰς τέλος ἠγάπησεν αὐτούς. 2 καὶ δείπνου γινομένου, τοῦ διαβόλου ἤδη βεβληκότος εἰς τὴν καρδίαν ἵνα παραδοῖ αὐτὸν Ἰούδας Σίμωνος Ἰσκαριώτου, 3 εἰδὼς ὅτι πάντα ἔδωκεν αὐτῷ ὁ πατὴρ εἰς τὰς χεῖρας καὶ ὅτι ἀπὸ θεοῦ ἐξῆλθεν καὶ πρὸς τὸν θεὸν ὑπάγει, 4 ἐγείρεται ἐκ τοῦ δείπνου καὶ τίθησιν τὰ ἱμάτια καὶ λαβὼν λέντιον διέζωσεν ἑαυτόν· 5 εἶτα βάλλει ὕδωρ εἰς τὸν νιπτῆρα καὶ ἤρξατο νίπτειν τοὺς πόδας τῶν μαθητῶν καὶ ἐκμάσσειν τῷ λεντίῳ ᾧ ἦν διεζωσμένος. 6 ἔρχεται οὖν πρὸς Σίμωνα Πέτρον· λέγει αὐτῷ, Κύριε, σύ μου νίπτεις τοὺς πόδας; 7 ἀπεκρίθη Ἰησοῦς καὶ εἶπεν αὐτῷ, Ὃ ἐγὼ ποιῶ σὺ οὐκ οἶδας ἄρτι, γνώσῃ δὲ μετὰ ταῦτα. 8 λέγει αὐτῷ Πέτρος, Οὐ μὴ νίψῃς μου τοὺς πόδας εἰς τὸν αἰῶνα. ἀπεκρίθη Ἰησοῦς αὐτῷ, Ἐὰν μὴ νίψω σε, οὐκ ἔχεις μέρος μετ᾽ ἐμοῦ. 9 λέγει αὐτῷ Σίμων Πέτρος, Κύριε, μὴ τοὺς πόδας μου μόνον ἀλλὰ καὶ τὰς χεῖρας καὶ τὴν κεφαλήν. 10 λέγει αὐτῷ ὁ Ἰησοῦς, Ὁ λελουμένος οὐκ ἔχει χρείαν εἰ μὴ τοὺς πόδας νίψασθαι, ἀλλ᾽ ἔστιν καθαρὸς ὅλος· καὶ ὑμεῖς καθαροί ἐστε, ἀλλ᾽ οὐχὶ πάντες. 11 ᾔδει γὰρ τὸν παραδιδόντα αὐτόν· διὰ τοῦτο εἶπεν ὅτι Οὐχὶ πάντες καθαροί ἐστε.
12 Ὅτε οὖν ἔνιψεν τοὺς πόδας αὐτῶν [καὶ] ἔλαβεν τὰ ἱμάτια αὐτοῦ καὶ ἀνέπεσεν πάλιν, εἶπεν αὐτοῖς, Γινώσκετε τί πεποίηκα ὑμῖν; 13 ὑμεῖς φωνεῖτέ με Ὁ διδάσκαλος καὶ Ὁ κύριος, καὶ καλῶς λέγετε, εἰμὶ γάρ. 14 εἰ οὖν ἐγὼ ἔνιψα ὑμῶν τοὺς πόδας ὁ κύριος καὶ ὁ διδάσκαλος, καὶ ὑμεῖς ὀφείλετε ἀλλήλων νίπτειν τοὺς πόδας· 15 ὑπόδειγμα γὰρ ἔδωκα ὑμῖν ἵνα καθὼς ἐγὼ ἐποίησα ὑμῖν καὶ ὑμεῖς ποιῆτε. 16 ἀμὴν ἀμὴν λέγω ὑμῖν, οὐκ ἔστιν δοῦλος μείζων τοῦ κυρίου αὐτοῦ οὐδὲ ἀπόστολος μείζων τοῦ πέμψαντος αὐτόν. 17 εἰ ταῦτα οἴδατε, μακάριοί ἐστε ἐὰν ποιῆτε αὐτά. 18 οὐ περὶ πάντων ὑμῶν λέγω· ἐγὼ οἶδα τίνας ἐξελεξάμην· ἀλλ᾽ ἵνα ἡ γραφὴ πληρωθῇ, Ὁ τρώγων μου τὸν ἄρτον ἐπῆρεν ἐπ᾽ ἐμὲ τὴν πτέρναν αὐτοῦ. 19 ἀπ᾽ ἄρτι λέγω ὑμῖν πρὸ τοῦ γενέσθαι, ἵνα πιστεύσητε ὅταν γένηται ὅτι ἐγώ εἰμι. 20 ἀμὴν ἀμὴν λέγω ὑμῖν, ὁ λαμβάνων ἄν τινα πέμψω ἐμὲ λαμβάνει, ὁ δὲ ἐμὲ λαμβάνων λαμβάνει τὸν πέμψαντά με.
Jesus Foretells His Betrayal
(Mt 26.20‑25Mk 14.17‑21Lk 22.21‑23)21 Ταῦτα εἰπὼν [ὁ] Ἰησοῦς ἐταράχθη τῷ πνεύματι καὶ ἐμαρτύρησεν καὶ εἶπεν, Ἀμὴν ἀμὴν λέγω ὑμῖν ὅτι εἷς ἐξ ὑμῶν παραδώσει με. 22 ἔβλεπον εἰς ἀλλήλους οἱ μαθηταὶ ἀπορούμενοι περὶ τίνος λέγει. 23 ἦν ἀνακείμενος εἷς ἐκ τῶν μαθητῶν αὐτοῦ ἐν τῷ κόλπῳ τοῦ Ἰησοῦ, ὃν ἠγάπα ὁ Ἰησοῦς. 24 νεύει οὖν τούτῳ Σίμων Πέτρος πυθέσθαι τίς ἂν εἴη περὶ οὗ λέγει. 25 ἀναπεσὼν οὖν ἐκεῖνος οὕτως ἐπὶ τὸ στῆθος τοῦ Ἰησοῦ λέγει αὐτῷ, Κύριε, τίς ἐστιν; 26 ἀποκρίνεται [ὁ] Ἰησοῦς, Ἐκεῖνός ἐστιν ᾧ ἐγὼ βάψω τὸ ψωμίον καὶ δώσω αὐτῷ. βάψας οὖν τὸ ψωμίον [λαμβάνει καὶ] δίδωσιν Ἰούδᾳ Σίμωνος Ἰσκαριώτου. 27 καὶ μετὰ τὸ ψωμίον τότε εἰσῆλθεν εἰς ἐκεῖνον ὁ Σατανᾶς. λέγει οὖν αὐτῷ ὁ Ἰησοῦς, Ὃ ποιεῖς ποίησον τάχιον. 28 τοῦτο [δὲ] οὐδεὶς ἔγνω τῶν ἀνακειμένων πρὸς τί εἶπεν αὐτῷ· 29 τινὲς γὰρ ἐδόκουν, ἐπεὶ τὸ γλωσσόκομον εἶχεν Ἰούδας, ὅτι λέγει αὐτῷ [ὁ] Ἰησοῦς, Ἀγόρασον ὧν χρείαν ἔχομεν εἰς τὴν ἑορτήν, ἢ τοῖς πτωχοῖς ἵνα τι δῷ. 30 λαβὼν οὖν τὸ ψωμίον ἐκεῖνος ἐξῆλθεν εὐθύς. ἦν δὲ νύξ.
The New Commandment
31 Ὅτε οὖν ἐξῆλθεν, λέγει Ἰησοῦς, Νῦν ἐδοξάσθη ὁ υἱὸς τοῦ ἀνθρώπου, καὶ ὁ θεὸς ἐδοξάσθη ἐν αὐτῷ· 32 [εἰ ὁ θεὸς ἐδοξάσθη ἐν αὐτῷ,] καὶ ὁ θεὸς δοξάσει αὐτὸν ἐν αὐτῷ, καὶ εὐθὺς δοξάσει αὐτόν. 33 τεκνία, ἔτι μικρὸν μεθ᾽ ὑμῶν εἰμι· ζητήσετέ με, καὶ καθὼς εἶπον τοῖς Ἰουδαίοις ὅτι Ὅπου ἐγὼ ὑπάγω ὑμεῖς οὐ δύνασθε ἐλθεῖν, καὶ ὑμῖν λέγω ἄρτι. 34 ἐντολὴν καινὴν δίδωμι ὑμῖν, ἵνα ἀγαπᾶτε ἀλλήλους, καθὼς ἠγάπησα ὑμᾶς ἵνα καὶ ὑμεῖς ἀγαπᾶτε ἀλλήλους. 35 ἐν τούτῳ γνώσονται πάντες ὅτι ἐμοὶ μαθηταί ἐστε, ἐὰν ἀγάπην ἔχητε ἐν ἀλλήλοις.
Peter’s Denial Foretold
(Mt 26.31‑35Mk 14.27‑31Lk 22.31‑34)36 Λέγει αὐτῷ Σίμων Πέτρος, Κύριε, ποῦ ὑπάγεις; ἀπεκρίθη [αὐτῷ] Ἰησοῦς, Ὅπου ὑπάγω οὐ δύνασαί μοι νῦν ἀκολουθῆσαι, ἀκολουθήσεις δὲ ὕστερον. 37 λέγει αὐτῷ ὁ Πέτρος, Κύριε, διὰ τί οὐ δύναμαί σοι ἀκολουθῆσαι ἄρτι; τὴν ψυχήν μου ὑπὲρ σοῦ θήσω. 38 ἀποκρίνεται Ἰησοῦς, Τὴν ψυχήν σου ὑπὲρ ἐμοῦ θήσεις; ἀμὴν ἀμὴν λέγω σοι, οὐ μὴ ἀλέκτωρ φωνήσῃ ἕως οὗ ἀρνήσῃ με τρίς.
KAPTINA XIII.
1 Edhe përpara festësë pashkësë, Iesui tue ditunë se i erdhi ora, për me sdrypunë prei kësai bote tek Ati, sepse i deshi të vetëtë qi ishinë te bota, qysh së mbrapmi i deshi.
2 Edhe si u ba darka (edhe dialli tashti i kishte vumë ndë zemërët Iudë Iskariotit, të birit Simonit, qi ta trathtojë),
3 Iesui tue ditunë se Ati ia ka dhanë ndër duer të gjitha, edhe se duel prei Perëndisë, edhe vete te Perëndia,
4 çohetë prei darkësë, edhe svesh petkatë, edhe muer nji rizë, e mpështolli vetëhenë;
5 mbasandai ve ujë ndë legjen, edhe filloi me u lamë kambëtë dishepujvet, edhe me ua pshimë me atë rizënë qi ishte mpështiellë.
6 Vien pra te Simon Pietri, edhe ai i thotë: Zot, ti më lan kambëtë?
7 Iesui u përgjeq e i tha: Ate qi baj unë, ti nuk’ e di tashti, por ke me e ngjoftunë mbasandai.
8 Pietri i thotë: S’ke me lamë kambët’ e mia për gjithë jetënë. Iesui i u përgjeq: Ndë mos të lafsha, s’ke piesë me mue.
9 Simon Pietri i thotë: Zot, jo kambët’ e mia vetëmë, por edhe duertë, edhe kryetë.
10 Iesui i thotë: Ai qi ashtë lamë s’ka nevojë veç me lamë kambëtë, sepse ashtë gjithë i qirutë, por jo të gjithë.
11 - Sepse e dinte ate qi kishte me e trathtuem; përandai tha: Nukë jeni të gjithë të qirutë.
12 Mbassi u lau atyne pra kambëtë, edhe muer petkat’ e veta, ndejti për-së-ri, e u tha atyne: E dini se qish u bana juve?
13 Ju më thërritni Mieshtër edhe Zot; edhe mirë thoni, sepse jam.
14 Ndë u lava kambëtë pra unë Zoti edhe Mieshtri, edhe ju keni detyrë me i lamë kambëtë njiani tietrit.
15 Sepse u lashë juve shëmbëlltyrë qi të bani edhe ju sikurse u bana unë juve.
16 Për të vërtet, për të vërtet po u thom juve, se nuk’ ashtë shërbëtori ma i math se i zoti vet; as i dërguemi ma i math se ai qi e ka dërguem.
17 Ndë ditshi këto, jeni të lumunë ndë i bafshi.
18 Nukë thom këto për të gjithë ju; un’ i dij cillëtë kam sgjedhunë, por qi të mbushetë shkronja - “Ai qi ha bukë bashkë me mue, ngriti shqelmin’ e vet kundrë meje.”
19 Çë tashti po u thom juve këte para se të bahetë, qi të besoni kur të bahetë se unë jam.
20 Për të vërtet, për të vërtet po u thom juve: Ai qi të presi ate qi të dërgoj unë , ka pritunë mue; edhe ai qi të më presi, ka pritun’ ate qi më dërgoi.
21 Iesui mbassi tha këto, iu përzie shpirti, edhe deshmoi, e tha: Për të vërtet, për të vërtet po u thom juve, se nji prei jush ka me më trathtuem.
22 Dishepujtë pra shikojshinë njiani tietrinë, tue u habitunë për cillinë thotë.
23 Edhe nji prei dishepujvet ati ishte mpështetunë ndë gjit të Iesuit, të cillinë Iesui e donte.
24 Simon Pietri pra i ban me shenjë, qi ta pyesi cilli asht’ ai qi thotë për ate?
25 Edhe ai ra ndë krahanuer të Iesuit, e i thotë: Zot, cilli asht’ ai ?
26 Iesui përgjegjetë: Ai ashtë, qi unë kur të ngjyej bukënë kam me i dhanë. Edhe ngjeu bukën’ e ia dha Iudë Iskariotit, të birit Simonit.
27 Edhe mbas bukësë, atëherë Satanai hyni mb’ate. Iesui pra i thotë: Qish ke për me bamë, ban-e shpeit.
28 Edhe askushi prei atyneve qi ishinë ndenjunë ndë mësallë nuk’ e muer vesht këte fjalë , për se i tha.
29 Sepse disa kujtojshinë, se Iesui i thotë: Blij qish na duhenë për festënë; a me dhanë ndonji gja send ndër të vobeq, sepse Iuda kishte kuletën’ e astërvet.
30 Ai pra, si muer bukënë, duel jashtë përnjiherë; edhe ishte natë.
31 Si duel pra, Iesui thotë: Tashti u lavdue i Bir’ i nieriut, edhe Perëndia u lavdue nd’ate.
32 Ndë u lavdue Perëndia nd’ate, edhe Perëndia ka me e lavduem ndë vetëvetëhenë, edhe përnjiherë ka me e lavduem.
33 Dielmthit’ e mi , edhe pak jam bashkë me ju. Do të më kërkoni; edhe sikurse u thashë Iudevet, se atie ku vete unë, ju nukë mundeni me ardhunë, po u thom tashti edhe juve.
34 U la juve nji porosi të re: Të doni njiani tietrinë; sikurse un’ u desha juve, edhe ju të doni njiani tietrinë.
35 Prei kësai kanë me u ngjofunë juve të gjithë, se jeni dishepujt’ e mi, ndë paçi dashuni njiani mbë tietrinë.
36 Simon Pietri i thotë: Zot, ku vete? Iesui i u përgjeq: Atie ku vete unë , ti nukë mundesh tashti me më marrë mbrapa; por mbasandai ke me më marrë mbrapa.
37 Pietri i thotë: Zot, përse nukë mundem tashti me të marrë mbrapa? Kam me vumë jetënë t’eme për tyi.
38 Iesui i u përgjeq: Ke me vumë jetënë tande për mue? Për të vërtet, për të vërtet po të thom: - S’ka me kënduem gjeli, qysh sa të më mohojsh tri herë.