The Earthly and the Heavenly Sanctuaries
1 Εἶχεν μὲν οὖν [καὶ] ἡ πρώτη δικαιώματα λατρείας τό τε ἅγιον κοσμικόν. 2 σκηνὴ γὰρ κατεσκευάσθη ἡ πρώτη ἐν ᾗ ἥ τε λυχνία καὶ ἡ τράπεζα καὶ ἡ πρόθεσις τῶν ἄρτων, ἥτις λέγεται Ἅγια· 3 μετὰ δὲ τὸ δεύτερον καταπέτασμα σκηνὴ ἡ λεγομένη Ἅγια Ἁγίων, 4 χρυσοῦν ἔχουσα θυμιατήριον καὶ τὴν κιβωτὸν τῆς διαθήκης περικεκαλυμμένην πάντοθεν χρυσίῳ, ἐν ᾗ στάμνος χρυσῆ ἔχουσα τὸ μάννα καὶ ἡ ῥάβδος Ἀαρὼν ἡ βλαστήσασα καὶ αἱ πλάκες τῆς διαθήκης, 5 ὑπεράνω δὲ αὐτῆς Χερουβὶν δόξης κατασκιάζοντα τὸ ἱλαστήριον· περὶ ὧν οὐκ ἔστιν νῦν λέγειν κατὰ μέρος.
6 Τούτων δὲ οὕτως κατεσκευασμένων εἰς μὲν τὴν πρώτην σκηνὴν διὰ παντὸς εἰσίασιν οἱ ἱερεῖς τὰς λατρείας ἐπιτελοῦντες, 7 εἰς δὲ τὴν δευτέραν ἅπαξ τοῦ ἐνιαυτοῦ μόνος ὁ ἀρχιερεύς, οὐ χωρὶς αἵματος ὃ προσφέρει ὑπὲρ ἑαυτοῦ καὶ τῶν τοῦ λαοῦ ἀγνοημάτων, 8 τοῦτο δηλοῦντος τοῦ πνεύματος τοῦ ἁγίου, μήπω πεφανερῶσθαι τὴν τῶν ἁγίων ὁδὸν ἔτι τῆς πρώτης σκηνῆς ἐχούσης στάσιν, 9 ἥτις παραβολὴ εἰς τὸν καιρὸν τὸν ἐνεστηκότα, καθ᾽ ἣν δῶρά τε καὶ θυσίαι προσφέρονται μὴ δυνάμεναι κατὰ συνείδησιν τελειῶσαι τὸν λατρεύοντα, 10 μόνον ἐπὶ βρώμασιν καὶ πόμασιν καὶ διαφόροις βαπτισμοῖς, δικαιώματα σαρκὸς μέχρι καιροῦ διορθώσεως ἐπικείμενα.
11 Χριστὸς δὲ παραγενόμενος ἀρχιερεὺς τῶν γενομένων ἀγαθῶν διὰ τῆς μείζονος καὶ τελειοτέρας σκηνῆς οὐ χειροποιήτου, τοῦτ᾽ ἔστιν οὐ ταύτης τῆς κτίσεως, 12 οὐδὲ δι᾽ αἵματος τράγων καὶ μόσχων διὰ δὲ τοῦ ἰδίου αἵματος εἰσῆλθεν ἐφάπαξ εἰς τὰ ἅγια αἰωνίαν λύτρωσιν εὑράμενος. 13 εἰ γὰρ τὸ αἷμα τράγων καὶ ταύρων καὶ σποδὸς δαμάλεως ῥαντίζουσα τοὺς κεκοινωμένους ἁγιάζει πρὸς τὴν τῆς σαρκὸς καθαρότητα, 14 πόσῳ μᾶλλον τὸ αἷμα τοῦ Χριστοῦ, ὃς διὰ πνεύματος αἰωνίου ἑαυτὸν προσήνεγκεν ἄμωμον τῷ θεῷ, καθαριεῖ τὴν συνείδησιν ἡμῶν ἀπὸ νεκρῶν ἔργων εἰς τὸ λατρεύειν θεῷ ζῶντι.
15 Καὶ διὰ τοῦτο διαθήκης καινῆς μεσίτης ἐστίν, ὅπως θανάτου γενομένου εἰς ἀπολύτρωσιν τῶν ἐπὶ τῇ πρώτῃ διαθήκῃ παραβάσεων τὴν ἐπαγγελίαν λάβωσιν οἱ κεκλημένοι τῆς αἰωνίου κληρονομίας. 16 ὅπου γὰρ διαθήκη, θάνατον ἀνάγκη φέρεσθαι τοῦ διαθεμένου· 17 διαθήκη γὰρ ἐπὶ νεκροῖς βεβαία, ἐπεὶ μήποτε ἰσχύει ὅτε ζῇ ὁ διαθέμενος. 18 ὅθεν οὐδὲ ἡ πρώτη χωρὶς αἵματος ἐγκεκαίνισται· 19 λαληθείσης γὰρ πάσης ἐντολῆς κατὰ τὸν νόμον ὑπὸ Μωϋσέως παντὶ τῷ λαῷ, λαβὼν τὸ αἷμα τῶν μόσχων [καὶ τῶν τράγων] μετὰ ὕδατος καὶ ἐρίου κοκκίνου καὶ ὑσσώπου αὐτό τε τὸ βιβλίον καὶ πάντα τὸν λαὸν ἐρράντισεν 20 λέγων, Τοῦτο τὸ αἷμα τῆς διαθήκης ἧς ἐνετείλατο πρὸς ὑμᾶς ὁ θεός. 21 καὶ τὴν σκηνὴν δὲ καὶ πάντα τὰ σκεύη τῆς λειτουργίας τῷ αἵματι ὁμοίως ἐρράντισεν. 22 καὶ σχεδὸν ἐν αἵματι πάντα καθαρίζεται κατὰ τὸν νόμον καὶ χωρὶς αἱματεκχυσίας οὐ γίνεται ἄφεσις.
Sin Put Away by Christ’s Sacrifice
23 Ἀνάγκη οὖν τὰ μὲν ὑποδείγματα τῶν ἐν τοῖς οὐρανοῖς τούτοις καθαρίζεσθαι, αὐτὰ δὲ τὰ ἐπουράνια κρείττοσιν θυσίαις παρὰ ταύτας. 24 οὐ γὰρ εἰς χειροποίητα εἰσῆλθεν ἅγια Χριστός, ἀντίτυπα τῶν ἀληθινῶν, ἀλλ᾽ εἰς αὐτὸν τὸν οὐρανόν, νῦν ἐμφανισθῆναι τῷ προσώπῳ τοῦ θεοῦ ὑπὲρ ἡμῶν· 25 οὐδ᾽ ἵνα πολλάκις προσφέρῃ ἑαυτόν, ὥσπερ ὁ ἀρχιερεὺς εἰσέρχεται εἰς τὰ ἅγια κατ᾽ ἐνιαυτὸν ἐν αἵματι ἀλλοτρίῳ, 26 ἐπεὶ ἔδει αὐτὸν πολλάκις παθεῖν ἀπὸ καταβολῆς κόσμου· νυνὶ δὲ ἅπαξ ἐπὶ συντελείᾳ τῶν αἰώνων εἰς ἀθέτησιν [τῆς] ἁμαρτίας διὰ τῆς θυσίας αὐτοῦ πεφανέρωται. 27 καὶ καθ᾽ ὅσον ἀπόκειται τοῖς ἀνθρώποις ἅπαξ ἀποθανεῖν, μετὰ δὲ τοῦτο κρίσις, 28 οὕτως καὶ ὁ Χριστὸς ἅπαξ προσενεχθεὶς εἰς τὸ πολλῶν ἀνενεγκεῖν ἁμαρτίας, ἐκ δευτέρου χωρὶς ἁμαρτίας ὀφθήσεται τοῖς αὐτὸν ἀπεκδεχομένοις εἰς σωτηρίαν.
KAPTIINA IX.
1 Kishte pra edhe tenda rregulla lutëje, edhe shin-vendin’ e botësë.
2 Edhe u ndërtue tenda e parë, ndë të cillën’ ishte edhe kandileja, edhe truveza, edhe paravumeja e bukëvet, e cilla thohetë shin-vend.
3 Edhe mbas kurtinësë dytë ishte tenda qi thohetë shin-vendi i math,
4 qi kishte nji tymtar t’artë, edhe arkën’ e dhiatësë mbëluem rreth mbë gjith’ anët me ar, ndë të cillën’ ishte nji shtamb’ e artë qi kishte manënë, edhe shkopi i Aaronit qi bini, edhe rrasat’ e dhiatësë;
5 edhe përsipër asai ishinë Qerubimët’e laftit, qi i mbaishinë hienë vendit përdëllyeshim, për të cillat s’ashtë nevojë tashti me thanë nji për nji.
6 Edhe tue qenunë ndërtuem këto kështu, ndë tendën’ e parë priftënitë hyejënë kurdo me bamë lutëjetë,
7 por ndë të dytënë nji herë ndë vit hyn vetëmë prifti, jo pa gjak, të cillin’ e bije kurban për vetëvetëhenë, edhe për fajet e popullit qi i baishinë pa ditunë;
8 edhe këte e diftonte Shpirti Shenjt, se edhe s’ishte shpërfaqun’ udha mbë shin-vendin’ e math, sepse tenda e parë edhe po qindronte,
9 e cilla ishte formë për ate kohënë qi ishte atëherë, kur biheshinë dhunëtia e kurbane, të cillatë s’mundeshinë me e bamë të kullutë ndë ndërgjegjiet ate qi lutei,
10 sepse ishin’ urdhënuem vetëmë për të ngrana e për të pime e për qish do farë të lamesh, e për rregulla mishi, deri mbë nji kohë për me u ndrequnë.
11 Por si erdhi Krishti, krye-prifti i të miravet qi kishinë për me ardhunë, ndëpër nji tende ma të madhe e ma të hollë, jo bamë me dorë, do me thanë, jo prei këti të ndërtuemi,
12 as me anë gjaku sqepësh e viçash, por me anë të gjakut vet hyni nji herë ndë shin-vendinë, edhe fitoi shpërblim të pasosunë.
13 Sepse ndë qoftë se, gjaku i demavet e i sqepëvet, edhe hini i mëshqerrësë qi stërpik të pugamitë, shenjtënon për pastrimin’ e mishit,
14 sa ma tepërë gjaku i Krishtit, i cilli me anë të Shpirtit pasosunë pru vetëvetëhenë për kurban pa palavi te Perëndia, ka me pastruem ndërgjegjëjenë tuei prei punëvet vdekëta, për me iu lutunë Perëndisë gjallë?
15 Edhe përandai ashtë laimës i dhiatësë re, qi me anë të vdekësë qi u ba për shpërblimin’ e së kapërcyemesë porosivet mbë dhiatën’ e parë, të marrinë të zotuemen’ e trashigimit pasosunë, ata qi janë thirrunë.
16 Sepse atie ku ashtë dhiatë , ashtë nevojë të jetë vdeka e ati qi bani dhiatënë,
17 sepse dhiata ka fuqi mb’ata qi janë vdekunë, sepse kurrë s’ka fuqi deri sa të rrojë ai qi e bani.
18 Andai as e para s’qe përtërimë pa gjak,
19 sepse kur u fol prei Moiseut qish do porosi mbas ligjësë mbë gjithë popullinë, muer gjakun’ e viçavet e sqepëvet, bashkë me ujë e me lesh të kuq e me hyssop, e stërpiku edhe ate librën’, edhe gjithë popullinë,
20 tue thanë: “Kyi ashtë gjaku i dhiatësë, qi urdhënoi Perëndia mbë ju”.
21 Edhe kështu stërpiku me gjak edhe tendën’ edhe gjith’ enët’ e punësë.
22 Edhe shkurt me thanë të gjitha pastrohenë me gjak mbas ligjësë, edhe pa derdhunë gjak s’ka të falunë fajesh .
23 Ishte nevojë pra format’ e qiellorevet të pastroheshinë me këto, por ato qielloretë ishte nevojë të pastroheshinë me kurbane ma të mira se këto.
24 Sepse Krishti nukë hyni ndë shin-vende bamë me dorë, qi janë figuret’e të vërtetavet, por nd’ate qiell, qi të duketë tashti përpara Perëndisë për ne;
25 as të bierë kurban vetëvetëhenë shumë herë, sikurse krye-prifti hyn ndë shin-vendinë vit për vit me gjak të huej
26 (sepse atëherë duhei me pësuem shumë herë çë kurë se u ngref bota), por tashti u shpërfaq nji herë mbë të mbrapënën’ e jetëvet, qi të prishi fajinë me anë të kurbanit vetëvetëhesë.
27 Edhe sikurse asht’ urdhënuem mbë nierëzit nji herë me vdekunë, edhe mbasandai ashtë gjyq,
28 kështu edhe Krishti, nji herë u pru kurban për me ngritunë fajet’ e të shumëvet, ka me u dukunë për së dyti pa faj mb’ata qi e presinë për shpëtiminë.