False Prophets and Teachers
(Jude 4‑13)1 Ἐγένοντο δὲ καὶ ψευδοπροφῆται ἐν τῷ λαῷ, ὡς καὶ ἐν ὑμῖν ἔσονται ψευδοδιδάσκαλοι, οἵτινες παρεισάξουσιν αἱρέσεις ἀπωλείας καὶ τὸν ἀγοράσαντα αὐτοὺς δεσπότην ἀρνούμενοι ἐπάγοντες ἑαυτοῖς ταχινὴν ἀπώλειαν. 2 καὶ πολλοὶ ἐξακολουθήσουσιν αὐτῶν ταῖς ἀσελγείαις δι᾽ οὓς ἡ ὁδὸς τῆς ἀληθείας βλασφημηθήσεται, 3 καὶ ἐν πλεονεξίᾳ πλαστοῖς λόγοις ὑμᾶς ἐμπορεύσονται, οἷς τὸ κρίμα ἔκπαλαι οὐκ ἀργεῖ καὶ ἡ ἀπώλεια αὐτῶν οὐ νυστάζει.
4 Εἰ γὰρ ὁ θεὸς ἀγγέλων ἁμαρτησάντων οὐκ ἐφείσατο ἀλλὰ σειραῖς ζόφου ταρταρώσας παρέδωκεν εἰς κρίσιν τηρουμένους 5 καὶ ἀρχαίου κόσμου οὐκ ἐφείσατο ἀλλ᾽ ὄγδοον Νῶε δικαιοσύνης κήρυκα ἐφύλαξεν κατακλυσμὸν κόσμῳ ἀσεβῶν ἐπάξας 6 καὶ πόλεις Σοδόμων καὶ Γομόρρας τεφρώσας καταστροφῇ κατέκρινεν ὑπόδειγμα μελλόντων ἀσεβεῖν τεθεικὼς 7 καὶ δίκαιον Λὼτ καταπονούμενον ὑπὸ τῆς τῶν ἀθέσμων ἐν ἀσελγείᾳ ἀναστροφῆς ἐρρύσατο· 8 βλέμματι γὰρ καὶ ἀκοῇ ὁ δίκαιος ἐγκατοικῶν ἐν αὐτοῖς ἡμέραν ἐξ ἡμέρας ψυχὴν δικαίαν ἀνόμοις ἔργοις ἐβασάνιζεν. 9 οἶδεν κύριος εὐσεβεῖς ἐκ πειρασμοῦ ῥύεσθαι, ἀδίκους δὲ εἰς ἡμέραν κρίσεως κολαζομένους τηρεῖν, 10 μάλιστα δὲ τοὺς ὀπίσω σαρκὸς ἐν ἐπιθυμίᾳ μιασμοῦ πορευομένους καὶ κυριότητος καταφρονοῦντας.
Τολμηταὶ αὐθάδεις δόξας οὐ τρέμουσιν βλασφημοῦντες, 11 ὅπου ἄγγελοι ἰσχύϊ καὶ δυνάμει μείζονες ὄντες οὐ φέρουσιν κατ᾽ αὐτῶν παρὰ κυρίῳ βλάσφημον κρίσιν. 12 οὗτοι δὲ ὡς ἄλογα ζῷα γεγεννημένα φυσικὰ εἰς ἅλωσιν καὶ φθορὰν ἐν οἷς ἀγνοοῦσιν βλασφημοῦντες ἐν τῇ φθορᾷ αὐτῶν καὶ φθαρήσονται 13 ἀδικούμενοι μισθὸν ἀδικίας ἡδονὴν ἡγούμενοι τὴν ἐν ἡμέρᾳ τρυφήν, σπίλοι καὶ μῶμοι ἐντρυφῶντες ἐν ταῖς ἀπάταις αὐτῶν συνευωχούμενοι ὑμῖν, 14 ὀφθαλμοὺς ἔχοντες μεστοὺς μοιχαλίδος καὶ ἀκαταπαύστους ἁμαρτίας, δελεάζοντες ψυχὰς ἀστηρίκτους, καρδίαν γεγυμνασμένην πλεονεξίας ἔχοντες, κατάρας τέκνα. 15 καταλιπόντες εὐθεῖαν ὁδὸν ἐπλανήθησαν ἐξακολουθήσαντες τῇ ὁδῷ τοῦ Βαλαὰμ τοῦ Βοσὸρ ὃς μισθὸν ἀδικίας ἠγάπησεν, 16 ἔλεγξιν δὲ ἔσχεν ἰδίας παρανομίας· ὑποζύγιον ἄφωνον ἐν ἀνθρώπου φωνῇ φθεγξάμενον ἐκώλυσεν τὴν τοῦ προφήτου παραφρονίαν.
17 Οὗτοί εἰσιν πηγαὶ ἄνυδροι καὶ ὁμίχλαι ὑπὸ λαίλαπος ἐλαυνόμεναι οἷς ὁ ζόφος τοῦ σκότους τετήρηται. 18 ὑπέρογκα γὰρ ματαιότητος φθεγγόμενοι δελεάζουσιν ἐν ἐπιθυμίαις σαρκὸς ἀσελγείαις τοὺς ὄντως ἀποφεύγοντας τοὺς ἐν πλάνῃ ἀναστρεφομένους, 19 ἐλευθερίαν αὐτοῖς ἐπαγγελλόμενοι αὐτοὶ δοῦλοι ὑπάρχοντες τῆς φθορᾶς· ᾧ γάρ τις ἥττηται, τούτῳ δεδούλωται. 20 εἰ γὰρ ἀποφυγόντες τὰ μιάσματα τοῦ κόσμου ἐν ἐπιγνώσει τοῦ κυρίου καὶ σωτῆρος Ἰησοῦ Χριστοῦ, τούτοις δὲ πάλιν ἐμπλακέντες ἡττῶνται, γέγονεν αὐτοῖς τὰ ἔσχατα χείρονα τῶν πρώτων. 21 κρεῖττον γὰρ ἦν αὐτοῖς μὴ ἐπεγνωκέναι τὴν ὁδὸν τῆς δικαιοσύνης ἢ ἐπιγνοῦσιν ὑποστρέψαι ἐκ τῆς παραδοθείσης αὐτοῖς ἁγίας ἐντολῆς. 22 συμβέβηκεν αὐτοῖς τὸ τῆς ἀληθοῦς παροιμίας,
Κύων ἐπιστρέψας ἐπὶ τὸ ἴδιον ἐξέραμα,
καί,
Ὗς λουσαμένη εἰς κυλισμὸν βορβόρου.
KAPTINA II.
1 Por ishin’ edhe profet-rrenësa ndër popullinë, sikurse edhe ndër ju kanë me qenunë mieshtër-rrenësa, të cillëtë kanë me shtimë pshefazë heresia hupëje, tue mohuem edhe ate Zotëninë qi i bleu ata, edhe tue tërhiekunë me vetëhen’ e atyne hupëje të shpeitë.
2 Edhe shumë vetë kanë me votunë mbas hupëjes’ atyneve, qi prei atyneve ka me u nemun’ udha e së vërtetësë.
3 Edhe për lakëmim kanë me bamë tregjeti prei jush me fjalë të shpifta; gjukimi atyneve çë moti nukë vonohetë, edhe hupëjes’ atyneve nuk’ i vien gjum.
4 Sepse Perëndia ndë mos kurseu engjujtë qi fëjyenë, por i hodhi ndë tartar lidhunë me hekura errësine, e i dha me u rueitunë për gjyq;
5 edhe s’kurseu botën’ e vietër, por pru përmbytëje mbë botët të pabesëvet, edhe rueiti Noenë të tettinë vetë leçitësin’ e dreitënisë;
6 edhe gjukoi për me rrenuem qytetet’ e Sodomës’ e të Gomorës’ edhe i bani hi; edhe vu shëmbëllëtyrë mb’ata qi kanë me punuem pa besë;
7 edhe shpëtoi Lotin’ e dreitë qi shtrëngohei prei jetësë ndytë të paligjëvet
8 (sepse kyi i dreiti, tue ndenjunë ndërmiet atyneve, ditë për ditë mundonte shpirtin’ e dreitë prei së pames’ e prei së ndëgjuemesë punëvet pa ligjë);
9 di Zoti me shpëtuem besëtarëtë prei ngasëjesë, e me rueitunë të shtrembëtë për ditën’ e gjyqit qi të mundohenë;
10 edhe ma tepër’ ata qi shkojënë mbrapa mishit me dëshërim ndynësine, edhe bajënë për asgja urdhëninë, janë kucimtarë, asish qi duenë vetëmë vetëhenë, nukë tremenë tue nemunë të lavdueshimitë;
11 kur engjujtë qi janë ma të mëdhej ndë vërtytë e ndë fuqi, nukë bijënë gjukim të nemuni kundrë atyneve përpara Zotit.
12 Por këta, porsi shtasë pa mend bamë prei natyret, qi kanë lemë për me u gënjyem e për me u vdierrë ndë vdierrëjet të vet, edhe kanë me marrë pagën’ e shtrembënisë,
13 të cillëtë kuitojënë për gëzim të kënaqunit’ e ditësë, janë të shgryem e të fulliqunë, gëzohenë ndë gënjimet të vet, kur han’ e pinë bashkë me ju; kanë sytë plot me kurvëni, edhe qi nukë pushojënë prei fajesh;
14 gënjejënë shpirtëna të paforcuem, kanë zemërë të mësueme ndë lakëmime, janë dielmt’ e mallëkimit;
15 lan’ udhën’ e dreitë, e u gënjyenë edhe votnë mbas udhësë Balaamit të birit Bosorit qi deshi pagën’ e shtrembënisë,
16 por u qartue për paligjënin’ e vet, sepse kafsha pa gojë foli me za nieriu, e ndali marrin’ e profetit.
17 Këta janë kronje pa ujë, re qi tërhiqenë prei erësë fortë, për ata ashtë rueitun’ errësina e zezë për gjithë jetënë.
18 Sepse tue folunë fjalë tepërë të mëdha të kotësinësë, gënjejënë me dëshërimet’ e mishit e me ndynësinat ata qi për të vërtetë shpëtuenë prei atyneve qi e shkoishinë jetënë ndë gënjim,
19 tue u zotuem atyneve të lirë, qi ata vetë janë shërbëtorët’ e prishëjesë, sepse prei ati qi të mundetë kushi, ati i bahet’ edhe shërbëtuer.
20 Sepse ata qi shpëtuenë prei të përlyemevet botësë me anë të ngjofëmesë Zotit edhe Shëlbuesit Iesu Krishtit, ndë u ngatërrofshinë për-së-ri mbë këto, edhe të mundenë, u banë të mbrapënat’ e atyne ma të këqia se të paratë.
21 Sepse ma mirë ishte për ata të mos e kishinë ngjofun’ udhën’ e dreitënisë, se si e ngjofnë, të këthehenë prei porosisë shenjte qi u la mb’ata.
22 Edhe gjaiti mb’ata ai proverbi i vërtetë qi thonë : “Qeni u këthye mbë të viellë të vet”, edhe: Dosa si u la, u rrakullye ndë llucët.