Mbë të parinë kankatuer, mbi Gittith. Psallm’ e Davidit.
1 O Zot Zoti ynë, sa i mërekullueshim asht’ emëni yt mbë gjithë dhenë! Qi vune lavdinë tande nalt përmbi qillt.
2 Prei gojësë foshnjevet edhe atyne qi pinë sisë bane gati lavdurim për punë të anëmiqvet tu, qi të prishish anëmikun’ edhe shpagë-marrësinë.
3 Kur ve ore qillt’ e tu, punën’ e gishtënavet tu, hanën’ edhe yjetë, qi themelove ti!
4 Qish ashtë njeriu, qi kuitojsh? A i biri njeriut, qi ta vështrojsh?
5 Por ti e bane ate pakëzë ma të poshtëm se engjujtë, edhe e kunorëzove me lavdi e me nder.
6 E vune ate zot mbi punët të duervet tua, të gjitha ja vune poshtë ndënë kambët t’ati.
7 Gjithë dhentë edhe qetë, por edhe shtazët e fushësë,
8 shpendët’ e qiellit, edhe peshqit’ e detit, qi shkojën’ udhëvet detënavet.
9 O Zot Zoti ynë, sa i mërekullueshim asht’ emëni yt mbë gjithë dhenë!
1 Εἰς τὸ τέλος, ὑπὲρ τῶν ληνῶν· ψαλμὸς τῷ Δαυιδ.
2 Κύριε ὁ κύριος ἡμῶν, ὡς θαυμαστὸν τὸ ὄνομά σου ἐν πάσῃ τῇ γῇ,
ὅτι ἐπήρθη ἡ μεγαλοπρέπειά σου ὑπεράνω τῶν οὐρανῶν.
3 ἐκ στόματος νηπίων καὶ θηλαζόντων κατηρτίσω αἶνον
ἕνεκα τῶν ἐχθρῶν σου
τοῦ καταλῦσαι ἐχθρὸν καὶ ἐκδικητήν.
4 ὅτι ὄψομαι τοὺς οὐρανούς, ἔργα τῶν δακτύλων σου,
σελήνην καὶ ἀστέρας, ἃ σὺ ἐθεμελίωσας.
5 τί ἐστιν ἄνθρωπος, ὅτι μιμνῄσκῃ αὐτοῦ,
ἢ υἱὸς ἀνθρώπου, ὅτι ἐπισκέπτῃ αὐτόν;
6 ἠλάττωσας αὐτὸν βραχύ τι παρ᾽ ἀγγέλους,
δόξῃ καὶ τιμῇ ἐστεφάνωσας αὐτόν·
7 καὶ κατέστησας αὐτὸν ἐπὶ τὰ ἔργα τῶν χειρῶν σου,
πάντα ὑπέταξας ὑποκάτω τῶν ποδῶν αὐτοῦ,
8 πρόβατα καὶ βόας πάσας,
ἔτι δὲ καὶ τὰ κτήνη τοῦ πεδίου,
9 τὰ πετεινὰ τοῦ οὐρανοῦ καὶ τοὺς ἰχθύας τῆς θαλάσσης,
τὰ διαπορευόμενα τρίβους θαλασσῶν.
10 κύριε ὁ κύριος ἡμῶν, ὡς θαυμαστὸν τὸ ὄνομά σου ἐν πάσῃ τῇ γῇ.