Psallm’ e Asafit.
1 Perëndia i perëndinavet, Zoti foli, edhe thirri dhenë, kah të lemit’ e diellit, deri ndë të perënduemit ati.
2 Perëndia u duk kah Siona, qi ashtë balli i bukurisë.
3 Perëndia ynë ka me ardhunë, edhe s’ka me pushuem; ka me u diegunë ziarrm përpara ati, edhe er’ e fortë qark ati.
4 Ka me thërritunë qilltë së siprëmi, edhe dhenë, për me gjykuem popullin’ e vet.
5 Më përmbëllithni të dreitët’ e mi, të cillëtë banë dhiatë me mue mbi kurbane.
6 Edhe qilltë kanë me dhanë za për dreitënin’ e ati, se Perëndia vetë ashtë gjyqtar. Selah.
7 Ndëgjo, o populli em, se kam me folunë, o Israell,se kam me deshmuem kundrë teje: unë jam Perëndia, Perëndia yt.
8 S’kam me të qirtuem për kurbanet’ e tua, edhe kurbanetë gjithë-diegunat’ e tua janë përpara meje kurdo.
9 S’kam me pritunë viç prei shtëpisë s’ate, as sqepë prei tufavet tua.
10 Se gjithë bishat’ e pyllit janë të miatë, edhe bagëtia qi janë mbë nji mijë male.
11 Ngjof gjithë shpendët’ e malevet, edhe bishat’ e fushësë janë bashkë me mue.
12 Ndë më arthtë u, s’kam me të thanë, sepse emeja ashtë bota, edhe të mbushunit’ e asai.
13 Mos kam me ngranë mish mëzetënish, a me pimë gjak sqepësh?
14 Ban-i Perëndisë kurban lavdurimi, edhe ep-i të Naltit uratat’ e tua,
15 edhe thirr-më ndë ditë të shtrëngimit, se kam me të liruem, edhe ke me më lavduem.
16 Por Perëndia i tha të pa-besit: Qish ke ti, qi tregon urdhënimet’ e mi, edhe ze n’gojë dhiatënë t’eme?
17 Edhe ti ke mëni të mësuemitë, edhe hedh mbrapa teje fjalët’ e mia.
18 Ndë pafsh viedhës, ecën bashkë me atë, edhe piesa jote ashtë bashkë me kurvarët.
19 Goja jote flet shumë keq, edhe gjuha jote gërsheton gënjeshtrë.
20 Rri e flet kundrë t’yt vëlla, edhe ve shkandullë kundrë të birit s’at amë.
21 Këto bane, edhe s’pëzaita, more me mend, se jam vërtet porsi ti; kam me të qirtuem, edhe kam me nxierrë gjithë fajetë përpara syvet tu.
22 Veni ndër mend pra këtë, ju qi harruetë Perëndinë, se mos u rrëmbej ndonji herë, edhe s’ka kush me u shpëtuem.
23 Ai qi bije kurban lavdurimi, më lavduron, edhe ati qi ndreq udhënë, kam me i dëftyem shpëtimin’ e Perëndisë.
1 Εἰς τὸ τέλος· ψαλμὸς τῷ Δαυιδ 2 ἐν τῷ ἐλθεῖν πρὸς αὐτὸν Ναθαν τὸν προφήτην, ἡνίκα εἰσῆλθεν πρὸς Βηρσαβεε.
3 Ἐλέησόν με, ὁ θεός, κατὰ τὸ μέγα ἔλεός σου
καὶ κατὰ τὸ πλῆθος τῶν οἰκτιρμῶν σου ἐξάλειψον τὸ ἀνόμημά μου·
4 ἐπὶ πλεῖον πλῦνόν με ἀπὸ τῆς ἀνομίας μου
καὶ ἀπὸ τῆς ἁμαρτίας μου καθάρισόν με.
5 ὅτι τὴν ἀνομίαν μου ἐγὼ γινώσκω,
καὶ ἡ ἁμαρτία μου ἐνώπιόν μού ἐστιν διὰ παντός.
6 σοὶ μόνῳ ἥμαρτον
καὶ τὸ πονηρὸν ἐνώπιόν σου ἐποίησα,
ὅπως ἂν δικαιωθῇς ἐν τοῖς λόγοις σου
καὶ νικήσῃς ἐν τῷ κρίνεσθαί σε.
7 ἰδοὺ γὰρ ἐν ἀνομίαις συνελήμφθην,
καὶ ἐν ἁμαρτίαις ἐκίσσησέν με ἡ μήτηρ μου.
8 ἰδοὺ γὰρ ἀλήθειαν ἠγάπησας,
τὰ ἄδηλα καὶ τὰ κρύφια τῆς σοφίας σου ἐδήλωσάς μοι.
9 ῥαντιεῖς με ὑσσώπῳ, καὶ καθαρισθήσομαι·
πλυνεῖς με, καὶ ὑπὲρ χιόνα λευκανθήσομαι.
10 ἀκουτιεῖς με ἀγαλλίασιν καὶ εὐφροσύνην·
ἀγαλλιάσονται ὀστᾶ τεταπεινωμένα.
11 ἀπόστρεψον τὸ πρόσωπόν σου ἀπὸ τῶν ἁμαρτιῶν μου
καὶ πάσας τὰς ἀνομίας μου ἐξάλειψον.
12 καρδίαν καθαρὰν κτίσον ἐν ἐμοί, ὁ θεός,
καὶ πνεῦμα εὐθὲς ἐγκαίνισον ἐν τοῖς ἐγκάτοις μου.
13 μὴ ἀπορρίψῃς με ἀπὸ τοῦ προσώπου σου
καὶ τὸ πνεῦμα τὸ ἅγιόν σου μὴ ἀντανέλῃς ἀπ᾽ ἐμοῦ.
14 ἀπόδος μοι τὴν ἀγαλλίασιν τοῦ σωτηρίου σου
καὶ πνεύματι ἡγεμονικῷ στήρισόν με.
15 διδάξω ἀνόμους τὰς ὁδούς σου,
καὶ ἀσεβεῖς ἐπὶ σὲ ἐπιστρέψουσιν.
16 ῥῦσαί με ἐξ αἱμάτων, ὁ θεὸς ὁ θεὸς τῆς σωτηρίας μου·
ἀγαλλιάσεται ἡ γλῶσσά μου τὴν δικαιοσύνην σου.
17 κύριε, τὰ χείλη μου ἀνοίξεις,
καὶ τὸ στόμα μου ἀναγγελεῖ τὴν αἴνεσίν σου.
18 ὅτι εἰ ἠθέλησας θυσίαν, ἔδωκα ἄν·
ὁλοκαυτώματα οὐκ εὐδοκήσεις.
19 θυσία τῷ θεῷ πνεῦμα συντετριμμένον,
καρδίαν συντετριμμένην καὶ τεταπεινωμένην ὁ θεὸς οὐκ ἐξουθενώσει.
20 ἀγάθυνον, κύριε, ἐν τῇ εὐδοκίᾳ σου τὴν Σιων,
καὶ οἰκοδομηθήτω τὰ τείχη Ιερουσαλημ·
21 τότε εὐδοκήσεις θυσίαν δικαιοσύνης,
ἀναφορὰν καὶ ὁλοκαυτώματα·
τότε ἀνοίσουσιν ἐπὶ τὸ θυσιαστήριόν σου μόσχους.