Psallmë për Solomoninë.
1 O Perëndi, ep-i gjyqinë tand mbëretit, edhe dreitëninë tande të birit mbëretit,
2 për me gjukuem popullinë tand me dreitëni, edhe të vobegët’ e tu me gjyq.
3 Maletë kanë me i prumë paqtim popullit, edhe kodratë dreitëni.
4 Ka me gjukuem të vobegët’ e popullit, edhe ka me shpëtuem të bijt’ e të nevojëshimëvet, edhe ka me dërrmuem shtrëngimtarinë.
5 Kanë me të drashunë breza mbas brezash, deri sa të jetë dielli edhe hana,
6 Ka me sdrypunë porsi shi mbi bar të korrë, porsi pikatë qi pikojënë mbi dhet.
7 I dreiti ka me lulëzuem ndë ditt t’ati, edhe ka me qenunë shumë paqtim, deri sa të mos jetë ma hanë.
8 Edhe ka me zotënuem çë prei detit deri ndë det, edhe çë prei lumit deri ndë anët të dheut.
9 Ata qi rrinë ndë shkretina kanë me ranë ndë gjunjë përpara ati, edhe anëmiqt’ e ati kanë me lëpimë dhe.
10 Mbëretënit e Tharshishë, edhe të ujdhesavet kanë me prunë dhunëtia, mbëretënit e Arabisë edhe të Shebasë kanë me prumë dhunëtia.
11 Edhe gjithë mbëretënitë kanë me lutun’ atë, gjithë kombetë kanë me i shërbyem.
12 Se ka me shpëtuem të vobegunë, kur gërthet, edhe të nevojëshimin’ edhe atë qi s’ka kush i ndif.
13 Ka me kursyem të vobegun’ edhe të nevojëshiminë, edhe ka me shpëtuem shpirtënat’ e të vobegëvet.
14 Ka me shpërblyem shpirtënat’ e atyneve prei gënjeshtrës’ e prei pa-udhënisë, edhe gjaku i atyneve ka me qenunë shumë i ndershim ndë sy të ati.
15 Edhe ka me rruem, edhe ka me i u dhanë prei arit Arabisë, edhe kanë me u falunë për atë kurdo, gjithë ditënë kanë me e bekuem.
16 Ndë qoftë nji dorësë gruni ndë dhet mbi majat të malevet, pem’ e ati ka me u tundunë përmbi Libaninë, edheata prei qytetit kanë me lulëzuem porsi bar’ i dheut.
17 Emëni i ati ka me qenunë për gjithë jetënë, emëni i ati ka me mbetunë deri sa të jetë dielli, edhe farat’ e dheut kanë me u bekuem tek ai, gjithë kombetë kanë me lumënuem atë.
18 Qoftë bekuem Zoti Perëndia, Perëndia i Israelit, i cilli vetëmë ban mërekulli.
19 Edhe qoftë bekuem i lavdueshimi emëni i ati ndë jetë të jetësë, edhe u mbushtë gjithë dheu me lavdin’ e ati. Amen, edhe Amen.
20 U mbaruen’ uratat’ e Davidit të birit Iesseut.
1 Ψαλμὸς τῷ Ασαφ.
Ὡς ἀγαθὸς τῷ Ισραηλ ὁ θεός,
τοῖς εὐθέσι τῇ καρδίᾳ.
2 ἐμοῦ δὲ παρὰ μικρὸν ἐσαλεύθησαν οἱ πόδες,
παρ᾽ ὀλίγον ἐξεχύθη τὰ διαβήματά μου.
3 ὅτι ἐζήλωσα ἐπὶ τοῖς ἀνόμοις
εἰρήνην ἁμαρτωλῶν θεωρῶν,
4 ὅτι οὐκ ἔστιν ἀνάνευσις τῷ θανάτῳ αὐτῶν
καὶ στερέωμα ἐν τῇ μάστιγι αὐτῶν·
5 ἐν κόποις ἀνθρώπων οὐκ εἰσὶν
καὶ μετὰ ἀνθρώπων οὐ μαστιγωθήσονται.
6 διὰ τοῦτο ἐκράτησεν αὐτοὺς ἡ ὑπερηφανία,
περιεβάλοντο ἀδικίαν καὶ ἀσέβειαν αὐτῶν.
7 ἐξελεύσεται ὡς ἐκ στέατος ἡ ἀδικία αὐτῶν
διήλθοσαν εἰς διάθεσιν καρδίας·
8 διενοήθησαν καὶ ἐλάλησαν ἐν πονηρίᾳ,
ἀδικίαν εἰς τὸ ὕψος ἐλάλησαν·
9 ἔθεντο εἰς οὐρανὸν τὸ στόμα αὐτῶν,
καὶ ἡ γλῶσσα αὐτῶν διῆλθεν ἐπὶ τῆς γῆς.
10 διὰ τοῦτο ἐπιστρέψει ὁ λαός μου ἐνταῦθα,
καὶ ἡμέραι πλήρεις εὑρεθήσονται αὐτοῖς.
11 καὶ εἶπαν Πῶς ἔγνω ὁ θεός,
καὶ εἰ ἔστιν γνῶσις ἐν τῷ ὑψίστῳ;
12 ἰδοὺ οὗτοι ἁμαρτωλοὶ καὶ εὐθηνοῦνται·
εἰς τὸν αἰῶνα κατέσχον πλούτου.
13 καὶ εἶπα Ἄρα ματαίως ἐδικαίωσα τὴν καρδίαν μου
καὶ ἐνιψάμην ἐν ἀθῴοις τὰς χεῖράς μου·
14 καὶ ἐγενόμην μεμαστιγωμένος ὅλην τὴν ἡμέραν,
καὶ ὁ ἔλεγχός μου εἰς τὰς πρωίας.
15 εἰ ἔλεγον Διηγήσομαι οὕτως,
ἰδοὺ τῇ γενεᾷ τῶν υἱῶν σου ἠσυνθέτηκα.
16 καὶ ὑπέλαβον τοῦ γνῶναι τοῦτο·
κόπος ἐστὶν ἐναντίον μου,
17 ἕως εἰσέλθω εἰς τὸ ἁγιαστήριον τοῦ θεοῦ καὶ
συνῶ εἰς τὰ ἔσχατα αὐτῶν.
18 πλὴν διὰ τὰς δολιότητας ἔθου αὐτοῖς,
κατέβαλες αὐτοὺς ἐν τῷ ἐπαρθῆναι.
19 πῶς ἐγένοντο εἰς ἐρήμωσιν ἐξάπινα·
ἐξέλιπον, ἀπώλοντο διὰ τὴν ἀνομίαν αὐτῶν.
20 ὡσεὶ ἐνύπνιον ἐξεγειρομένου,
κύριε, ἐν τῇ πόλει σου τὴν εἰκόνα αὐτῶν ἐξουδενώσεις.
21 ὅτι ἐξεκαύθη ἡ καρδία μου,
καὶ οἱ νεφροί μου ἠλλοιώθησαν,
22 καὶ ἐγὼ ἐξουδενωμένος καὶ οὐκ ἔγνων,
κτηνώδης ἐγενόμην παρὰ σοί.
23 καὶ ἐγὼ διὰ παντὸς μετὰ σοῦ,
ἐκράτησας τῆς χειρὸς τῆς δεξιᾶς μου,
24 ἐν τῇ βουλῇ σου ὡδήγησάς με
καὶ μετὰ δόξης προσελάβου με.
25 τί γάρ μοι ὑπάρχει ἐν τῷ οὐρανῷ,
καὶ παρὰ σοῦ τί ἠθέλησα ἐπὶ τῆς γῆς;
26 ἐξέλιπεν ἡ καρδία μου καὶ ἡ σάρξ μου,
ὁ θεὸς τῆς καρδίας μου καὶ ἡ μερίς μου ὁ θεὸς εἰς τὸν αἰῶνα.
27 ὅτι ἰδοὺ οἱ μακρύνοντες ἑαυτοὺς ἀπὸ σοῦ ἀπολοῦνται,
ἐξωλέθρευσας πάντα τὸν πορνεύοντα ἀπὸ σοῦ.
28 ἐμοὶ δὲ τὸ προσκολλᾶσθαι τῷ θεῷ ἀγαθόν ἐστιν,
τίθεσθαι ἐν τῷ κυρίῳ τὴν ἐλπίδα μου
τοῦ ἐξαγγεῖλαι πάσας τὰς αἰνέσεις σου
ἐν ταῖς πύλαις τῆς θυγατρὸς Σιων.