Kank’ e shkallëvet Davidit.
1 Ndë mos ishte Zoti bashkë me ne, le të thotë tashti Israeli;
2 ndë mos ishte Zoti bashkë me ne, kur u ngritnë njerës përmbi ne,
3 atëherë do të na kishinë përpimë të gjallë, kur digjei zemërimi i atyne kundrë nesh;
4 atëherë ujënatë do të na kishinë mbytunë, purroi do të kishte shkuem përsipër shpirtit t’ynë;
5 atëherë ujënatë qi qenë frymë, do të kishinë shkuem përsipër shpirtit t’ynë.
6 Qoftë bekuem Zoti, qi s’na dha porsi gja ndër dhambët t’atyne.
7 Shpirti ynë shpëtoi porsi zok prei lakut gjuatarëvet; laku u këput, e na shpëtuem.
8 Ndifma jonë ashtë mb’emënit të Zotit, qi bani qiellin’ edhe dhenë.
1 Ὠιδὴ τῶν ἀναβαθμῶν.
Οἱ πεποιθότες ἐπὶ κύριον ὡς ὄρος Σιων·
οὐ σαλευθήσεται εἰς τὸν αἰῶνα ὁ κατοικῶν Ιερουσαλημ.
2 ὄρη κύκλῳ αὐτῆς,
καὶ κύριος κύκλῳ τοῦ λαοῦ αὐτοῦ
ἀπὸ τοῦ νῦν καὶ ἕως τοῦ αἰῶνος.
3 ὅτι οὐκ ἀφήσει τὴν ῥάβδον τῶν ἁμαρτωλῶν
ἐπὶ τὸν κλῆρον τῶν δικαίων,
ὅπως ἂν μὴ ἐκτείνωσιν οἱ δίκαιοι
ἐν ἀνομίᾳ χεῖρας αὐτῶν.
4 ἀγάθυνον, κύριε, τοῖς ἀγαθοῖς
καὶ τοῖς εὐθέσι τῇ καρδίᾳ·
5 τοὺς δὲ ἐκκλίνοντας εἰς τὰς στραγγαλιὰς
ἀπάξει κύριος μετὰ τῶν ἐργαζομένων τὴν ἀνομίαν.
εἰρήνη ἐπὶ τὸν Ισραηλ.