Mbë të parinë kankatuer, mbi Neginoth: Mashhil i Davidit.
1 Mba-i vesh të falunit t’em, o Perëndi, edhe mos këthe sytë mbënjanë prei lutëjesë s’eme.
2 Ki-më kujdes, edhe ndëgjo-më: idhënohem ndë mendim t’em, edhe tundem,
3 prei zanit anëmikut, edhe prei shtrëngimit të pa-besit, se hedhinë pa-udhëni mbi mue, edhe më marrinë mëni me zemërim.
4 Më dridhetë zemëra përmbrenda meje, edhe më muer frikë vdeke.
5 Më erdhi frikë e të dredhunë, edhe më mbuloi tëmer.
6 Edhe thashë: Kush të më epte fletë porsi të pullumbit! Do të fluturoishiem e të prahesh.
7 Qe te do të largohesh tue ikunë, do të shkoishiem kohënë ndë shkretit. Selah.
8 Do të ikëshiem me nxitim prei erësë fortë, e prei thëllimit.
9 Mbyt ata , o Zot, dai gjuhënat’ e atyne, se pashë shtrëngim e të britunë ndë qytet.
10 Dit’ e natë kërkojënë muret’ e asai; edhe pa-udhëni e të shamë ashtë ndë miedis t’asai;
11 e keqe ashtë ndë miedis t’asai, gënjeshtrë e rrenë nukë shterenë prei rrugavet asai.
12 Se të më pasëke shamë anëmiku, do ta kishiem duruem, edhe t’u ngritëkeshe kundrë meje ai qi më ka mëni, do t’ishiem mpëshefunë prei ati,
13 por ishie ti, o njeri, qi je porsi unë, udhë-hiekësi em, edhe i ngjofuni em,
14 qi flitshim bashkë ambëlë, vijshim bashkë me shoqëni ndë shtëpi të Perëndisë.
15 Arthtë vdekë mbi ata, edhe sdrypshinë të gjallë ndë vorr, se janë të këqia ndër të ndenjunat t’atyne, edhe ndërmiet atyne.
16 Unë kam me i thërritunë Perëndisë, edhe Zoti ka me më shpëtuem.
17 Mbramie, e nadie, e mies-ditë kam me u lutun’ e me thërritunë, edhe ka me më ndëgjuem zaninë.
18 Ka me më shpëtuem shpirtinë ndë paqtim prei luftësë, qi ashtë kundrë meje, se shumë vetë i shinë kundrë meje.
19 Perëndia ka me ndëgjuem, edhe ka me përvum’ ata; ai qi ashtë para jetëvet, Selah, se ata s’ndërrohenë, as kanë frikë Perëndinë.
20 Ngjat duert’ e veta kundrë atyne qi janë ndë paqtim me atë, ndyn dhiatën’ e vet.
21 Fjalët’ e gojës’ ati janë ma të buta se tëlyeni, por ndë zemërët t’ati ashtë luftë; fjalët e ati janë ma të buta se voji, por janë thika të sveshëta.
22 Hidh barrënë tande mbë Zotinë, edhe ai ka me të lenuem, kurrë s’ka me lanë të tundet’ i dreiti.
23 Por ti, o Perëndi, ke me sdrypun’ ata ndë pus të humbëjesë; njerëzit’ e gjaknavet e të gënjeshtrësë s’kanë me e mbërrimë ndë gjymësë të ditvet veta, por unë kam me shpëryem mbë tyi.
1 Εἰς τὸ τέλος, ὑπὲρ τοῦ λαοῦ τοῦ ἀπὸ τῶν ἁγίων μεμακρυμμένου· τῷ Δαυιδ εἰς στηλογραφίαν, ὁπότε ἐκράτησαν αὐτὸν οἱ ἀλλόφυλοι ἐν Γεθ.
2 Ἐλέησόν με, κύριε, ὅτι κατεπάτησέν με ἄνθρωπος,
ὅλην τὴν ἡμέραν πολεμῶν ἔθλιψέν με.
3 κατεπάτησάν με οἱ ἐχθροί μου ὅλην τὴν ἡμέραν,
ὅτι πολλοὶ οἱ πολεμοῦντές με ἀπὸ ὕψους.
4 ἡμέρας φοβηθήσομαι, ἐγὼ δὲ ἐπὶ σοὶ ἐλπιῶ.
5 ἐν τῷ θεῷ ἐπαινέσω τοὺς λόγους μου ὅλην τὴν ἡμέραν.
ἐπὶ τῷ θεῷ ἤλπισα, οὐ φοβηθήσομαι· τί ποιήσει μοι σάρξ;
6 ὅλην τὴν ἡμέραν τοὺς λόγους μου ἐβδελύσσοντο,
κατ᾽ ἐμοῦ πάντες οἱ διαλογισμοὶ αὐτῶν εἰς κακόν.
7 παροικήσουσιν καὶ κατακρύψουσιν·
αὐτοὶ τὴν πτέρναν μου φυλάξουσιν,
καθάπερ ὑπέμειναν τὴν ψυχήν μου.
8 ὑπὲρ τοῦ μηθενὸς σώσεις αὐτούς,
ἐν ὀργῇ λαοὺς κατάξεις, ὁ θεός.
9 τὴν ζωήν μου ἐξήγγειλά σοι,
ἔθου τὰ δάκρυά μου ἐνώπιόν σου ὡς καὶ ἐν τῇ ἐπαγγελίᾳ σου.
10 ἐπιστρέψουσιν οἱ ἐχθροί μου εἰς τὰ ὀπίσω,
ἐν ᾗ ἂν ἡμέρᾳ ἐπικαλέσωμαί σε·
ἰδοὺ ἔγνων ὅτι θεός μου εἶ σύ.
11 ἐπὶ τῷ θεῷ αἰνέσω ῥῆμα,
ἐπὶ τῷ κυρίῳ αἰνέσω λόγον.
12 ἐπὶ τῷ θεῷ ἤλπισα, οὐ φοβηθήσομαι· τί ποιήσει μοι ἄνθρωπος;
13 ἐν ἐμοί, ὁ θεός, αἱ εὐχαὶ ἃς ἀποδώσω αἰνέσεώς σοι,
14 ὅτι ἐρρύσω τὴν ψυχήν μου ἐκ θανάτου
καὶ τοὺς πόδας μου ἐξ ὀλισθήματος
τοῦ εὐαρεστῆσαι ἐνώπιον τοῦ θεοῦ ἐν φωτὶ ζώντων.