Mbë të parinë kankatuer mbi Sheminith. Psallm’ e Davidit.
1 Shpëto-më, o Zot, se s’mbet i dreitë, se u pakësuenë miqt’ e të vërtetësë prei të bijvet njerëzëvet.
2 Gjithë-se-cilli flet të kota tek i afërmi vet, me buzë gënjeshtare flasinë prei zemrësë dy faqesh.
3 Zoti thaftë gjithë buzëtë gënjeshtare, edhe gjuhënë qi flet fjalë të mëdha.
4 Të cillëtë thanë: Kemi me dalë ma të fortë me gjuhët t’onë, kemi me vetëhe buzëtë t’ona: kush ashtë zot mbi ne?
5 Për të vueitunit e të vobegëvet, edhe për shamtimën’ e të nevojëshimëvet, tashti kam me u ngritunë, thotë Zoti, kam me vumë ndë shpëtim atë, prei ati qi flet keq kundrë ati.
6 Fjalët e Zotit janë fjalë të këthiellëta: argjand i sprovuem, tretunë nd’ anë balte, kulluem shtatë herë.
7 Ti, o Zot, ke me rueitun’ ata, ke me mbaitun’ ata prei këti brezi për gjithë jetënë.
8 Të pa-besët’ ecinë rreth e rrotullë, kur naltohenë ma të këqijt’ e të bijvet njerëzëvet.
1 Εἰς τὸ τέλος· ψαλμὸς τῷ Δαυιδ.
2 Ἕως πότε, κύριε, ἐπιλήσῃ μου εἰς τέλος;
ἕως πότε ἀποστρέψεις τὸ πρόσωπόν σου ἀπ᾽ ἐμοῦ;
3 ἕως τίνος θήσομαι βουλὰς ἐν ψυχῇ μου,
ὀδύνας ἐν καρδίᾳ μου ἡμέρας;
ἕως πότε ὑψωθήσεται ὁ ἐχθρός μου ἐπ᾽ ἐμέ;
4 ἐπίβλεψον, εἰσάκουσόν μου, κύριε ὁ θεός μου·
φώτισον τοὺς ὀφθαλμούς μου, μήποτε ὑπνώσω εἰς θάνατον,
5 μήποτε εἴπῃ ὁ ἐχθρός μου Ἴσχυσα πρὸς αὐτόν·
οἱ θλίβοντές με ἀγαλλιάσονται, ἐὰν σαλευθῶ.
6 ἐγὼ δὲ ἐπὶ τῷ ἐλέει σου ἤλπισα,
ἀγαλλιάσεται ἡ καρδία μου ἐπὶ τῷ σωτηρίῳ σου·
ᾄσω τῷ κυρίῳ τῷ εὐεργετήσαντί με
καὶ ψαλῶ τῷ ὀνόματι κυρίου τοῦ ὑψίστου.