Mbë të parinë kankatuer, mbi Al-tashheth, Miktam i Davidit, kur iku prei sysh Saulit ndë shpellë.
1 Përdëlle-më, o Perëndi, përdëlle-më, se shpirti em vu shpëresënë mbë tyi, edhe kam me shpëryem mbë hien’ e fletëvet tua, deri sa të shkojënë të vështiratë.
2 Kam me i thirrunë Perëndisë naltë, Perëndisë qi më ban mirë.
3 Ka me dërguem prei qiellit, edhe ka me më shpëtuem; ka me shpërnderum atë qi rri me gojë hapëtë të më përpijë. Selah. Perëndia ka me dërguem përdëllimin’ e vet edhe të vërtetën’e vet.
4 Shpirti em ashtë ndërmiet leonësh, dirgjem ndërmiet të bijvet njerëzëvet qi ndizenë flakë, dhambët e atyne janë shtiza e shigjeta, edhe gjuha e atyne ashtë shpat’ e hollë.
5 Naltohu mbi qillt, o Perëndi, lavdia jote qoftë mbi gjithë dhenë.
6 Bane gati kurth për kambët e mia, shpirti em u kurrus poshtë; mihnë gropë përpara meje, por ranë nd’atë. Selah.
7 Zemëra eme ashtë gati, o Perëndi, zemëra eme ashtë gati, kam me kënduem e me psallunë.
8 Çohu lavdia eme, çohu, psallter e qitharë, kam me u çuem ndë nadie.
9 Kam me të lavduruem ndër popuj, o Zot, kam me të psallunë ndër kombe.
10 Se përdëllimi yt u madhue deri më qillt, edhe e vërteta jote deri mbë ret.
11 Naltohu përmbi qillt, o Perëndi, lavdia jote qoftë mbë gjithë dhenë.
1 Εἰς τὸ τέλος· μὴ διαφθείρῃς· τῷ Δαυιδ εἰς στηλογραφίαν.
2 Εἰ ἀληθῶς ἄρα δικαιοσύνην λαλεῖτε;
εὐθεῖα κρίνετε, οἱ υἱοὶ τῶν ἀνθρώπων;
3 καὶ γὰρ ἐν καρδίᾳ ἀνομίας ἐργάζεσθε ἐν τῇ γῇ,
ἀδικίαν αἱ χεῖρες ὑμῶν συμπλέκουσιν.
4 ἀπηλλοτριώθησαν οἱ ἁμαρτωλοὶ ἀπὸ μήτρας,
ἐπλανήθησαν ἀπὸ γαστρός, ἐλάλησαν ψεύδη.
5 θυμὸς αὐτοῖς κατὰ τὴν ὁμοίωσιν τοῦ ὄφεως,
ὡσεὶ ἀσπίδος κωφῆς καὶ βυούσης τὰ ὦτα αὐτῆς,
6 ἥτις οὐκ εἰσακούσεται φωνὴν ἐπᾳδόντων
φαρμάκου τε φαρμακευομένου παρὰ σοφοῦ.
7 ὁ θεὸς συνέτριψεν τοὺς ὀδόντας αὐτῶν ἐν τῷ στόματι αὐτῶν,
τὰς μύλας τῶν λεόντων συνέθλασεν κύριος.
8 ἐξουδενωθήσονται ὡς ὕδωρ διαπορευόμενον·
ἐντενεῖ τὸ τόξον αὐτοῦ, ἕως οὗ ἀσθενήσουσιν.
9 ὡσεὶ κηρὸς ὁ τακεὶς ἀνταναιρεθήσονται·
ἐπέπεσε πῦρ, καὶ οὐκ εἶδον τὸν ἥλιον.
10 πρὸ τοῦ συνιέναι τὰς ἀκάνθας ὑμῶν τὴν ῥάμνον,
ὡσεὶ ζῶντας ὡσεὶ ἐν ὀργῇ καταπίεται ὑμᾶς.
11 εὐφρανθήσεται δίκαιος, ὅταν ἴδῃ ἐκδίκησιν ἀσεβῶν·
τὰς χεῖρας αὐτοῦ νίψεται ἐν τῷ αἵματι τοῦ ἁμαρτωλοῦ.
12 καὶ ἐρεῖ ἄνθρωπος Εἰ ἄρα ἔστιν καρπὸς τῷ δικαίῳ,
ἄρα ἐστὶν ὁ θεὸς κρίνων αὐτοὺς ἐν τῇ γῇ.