Psallm’ e Asarit.
1 Sa i mirë ashtë Perëndia ndë Israel, te zemërë-këthiellëtitë.
2 Por mue për pak m’u tuntnë kambëtë; për pakëzë më rrëshqitnë hapatë.
3 Se pata zmir të marrëtë, tue pamë mbarësin’ e të këqivet.
4 Se s’kanë mundime ndë vdekët t’atyneve, por fuqia e atyneve asht’ e fortë.
5 Nukë janë ndër mundime njerëzish, as vishkullohenë bashkë me njerës.
6 Përandai i qarkon madhështia porsi qafore, i mbulon pa-udhënia porsi petk.
7 U kanë dalunë sytë prei dhiamit, kaluenë dashunimet’ e zemrësë.
8 Shkojënë ndër mend, e flasinë keq për pa-udhëni, flasinë me madhështi.
9 Venë gojën’ e vet ndë qiell, edhe gjuha e atyneve shkon dhenë.
10 Përandai ka me u këthyem këtu populli i ati, edhe do të gjindenë shumë ujëna ndër ata.
11 Edhe thonë: Qysh ngjef Perëndia? Edhe ka mend i Nalti?
12 Shif këta të pa-besëtë te shkojënë mbarë përherë, u shtohetë gjaja.
13 Vallë kot qirova zemrënë t’eme, edhe lava duert’ e mia pa faj.
14 Sepse u vishkullueshë gjithë ditënë, edhe mundimi em ishte për gjithë nadie.
15 Ndë thansha: Kam me folunë kështu, qe te shaj brezin’ e bijvet tu.
16 U mendueshë me kupëtuem këtë, por m’u duk e randë ndër sy.
17 Deri sa hyna ndë shenjtënoren’ e Perëndisë, atëherë kupëtova të mbrapmet’ e atyne.
18 Por ti vune ata ndë vende rrëshqiza, i hodhe ndë rrëpina.
19 Qysh u banë përnjiherë të shkretë! U shuenë, u vdornë për pa-udhënin’ e vet.
20 Porsi andërrën’ e ati qi sqohetë, o Zot, kur të ngrihesh, ke me prishunë shëmbëllesën’ e atyneve.
21 Kështu digjei zemëra eme, edhe mundoheshinë veshnjet’ e mia.
22 Edhe un’ ishiem pa mend, edhe nukë ngjifshiem, ishiem shtasë përpara teje.
23 Por unë jam përherë bashkë me tyi, ti më zune prei dorësë diathtë.
24 Me anë të këshillësë s’ate ke me më hiekun’ udhënë, edhe mbasandai ke me më marrë ndë lavdi.
25 Ke kam ndë qiell? Edhe mbë dhet s’due tietërë veç teje.
26 S’më mbeti mish e zemërë, Perëndia ashtë fuqia e zemrësë s’eme, edhe piesa eme për gjithë jetënë.
27 Sepse qe te kanë me u vdierrë ata qi largohenë prei teje, ti rrenove gjith’ ataqi dalinë jashtë udhësë s’ate tue kurvënuem.
28 Por për mue, të ngjitunitë mbas Perëndisë asht’ e mira eme, vuna shpëresënë t’eme mbë Zotinë Perëndinë, për me diftuem gjithë punët’ e tua.
1 Συνέσεως τῷ Ασαφ.
Ἵνα τί ἀπώσω, ὁ θεός, εἰς τέλος,
ὠργίσθη ὁ θυμός σου ἐπὶ πρόβατα νομῆς σου;
2 μνήσθητι τῆς συναγωγῆς σου, ἧς ἐκτήσω ἀπ᾽ ἀρχῆς·
ἐλυτρώσω ῥάβδον κληρονομίας σου,
ὄρος Σιων τοῦτο, ὃ κατεσκήνωσας ἐν αὐτῷ.
3 ἔπαρον τὰς χεῖράς σου ἐπὶ τὰς ὑπερηφανίας αὐτῶν εἰς τέλος,
ὅσα ἐπονηρεύσατο ὁ ἐχθρὸς ἐν τοῖς ἁγίοις σου.
4 καὶ ἐνεκαυχήσαντο οἱ μισοῦντές σε ἐν μέσῳ τῆς ἑορτῆς σου,
ἔθεντο τὰ σημεῖα αὐτῶν σημεῖα καὶ οὐκ ἔγνωσαν.
5 ὡς εἰς τὴν εἴσοδον ὑπεράνω,
6 ὡς ἐν δρυμῷ ξύλων ἀξίναις ἐξέκοψαν τὰς θύρας αὐτῆς,
ἐπὶ τὸ αὐτὸ ἐν πελέκει καὶ λαξευτηρίῳ κατέρραξαν αὐτήν.
7 ἐνεπύρισαν ἐν πυρὶ τὸ ἁγιαστήριόν σου,
εἰς τὴν γῆν ἐβεβήλωσαν τὸ σκήνωμα τοῦ ὀνόματός σου.
8 εἶπαν ἐν τῇ καρδίᾳ αὐτῶν ἡ συγγένεια αὐτῶν ἐπὶ τὸ αὐτό
Δεῦτε καὶ κατακαύσωμεν πάσας τὰς ἑορτὰς τοῦ θεοῦ ἀπὸ τῆς γῆς.
9 τὰ σημεῖα ἡμῶν οὐκ εἴδομεν,
οὐκ ἔστιν ἔτι προφήτης, καὶ ἡμᾶς οὐ γνώσεται ἔτι.
10 ἕως πότε, ὁ θεός, ὀνειδιεῖ ὁ ἐχθρός,
παροξυνεῖ ὁ ὑπεναντίος τὸ ὄνομά σου εἰς τέλος;
11 ἵνα τί ἀποστρέφεις τὴν χεῖρά σου
καὶ τὴν δεξιάν σου ἐκ μέσου τοῦ κόλπου σου εἰς τέλος;
12 ὁ δὲ θεὸς βασιλεὺς ἡμῶν πρὸ αἰῶνος,
εἰργάσατο σωτηρίαν ἐν μέσῳ τῆς γῆς.
13 σὺ ἐκραταίωσας ἐν τῇ δυνάμει σου τὴν θάλασσαν,
σὺ συνέτριψας τὰς κεφαλὰς τῶν δρακόντων ἐπὶ τοῦ ὕδατος.
14 σὺ συνέθλασας τὰς κεφαλὰς τοῦ δράκοντος,
ἔδωκας αὐτὸν βρῶμα λαοῖς τοῖς Αἰθίοψιν.
15 σὺ διέρρηξας πηγὰς καὶ χειμάρρους,
σὺ ἐξήρανας ποταμοὺς Ηθαμ.
16 σή ἐστιν ἡ ἡμέρα, καὶ σή ἐστιν ἡ νύξ,
σὺ κατηρτίσω φαῦσιν καὶ ἥλιον.
17 σὺ ἐποίησας πάντα τὰ ὅρια τῆς γῆς·
θέρος καὶ ἔαρ, σὺ ἔπλασας αὐτά.
18 μνήσθητι ταύτης· ἐχθρὸς ὠνείδισεν τὸν κύριον,
καὶ λαὸς ἄφρων παρώξυνεν τὸ ὄνομά σου.
19 μὴ παραδῷς τοῖς θηρίοις ψυχὴν ἐξομολογουμένην σοι,
τῶν ψυχῶν τῶν πενήτων σου μὴ ἐπιλάθῃ εἰς τέλος.
20 ἐπίβλεψον εἰς τὴν διαθήκην σου,
ὅτι ἐπληρώθησαν οἱ ἐσκοτισμένοι τῆς γῆς οἴκων ἀνομιῶν.
21 μὴ ἀποστραφήτω τεταπεινωμένος κατῃσχυμμένος·
πτωχὸς καὶ πένης αἰνέσουσιν τὸ ὄνομά σου.
22 ἀνάστα, ὁ θεός, δίκασον τὴν δίκην σου·
μνήσθητι τῶν ὀνειδισμῶν σου τῶν ὑπὸ ἄφρονος ὅλην τὴν ἡμέραν.
23 μὴ ἐπιλάθῃ τῆς φωνῆς τῶν ἱκετῶν σου·
ἡ ὑπερηφανία τῶν μισούντων σε ἀνέβη διὰ παντὸς πρὸς σέ.