Kank’ e shkallëvet.
1 Ngrita syt’ e mi te ti qi rri ndë qijet.
2 Qe, sikurse syt’ e shërbëtorëvet venë mbë dorët të zotënivet vet, sikurse syt’ e shërbëtoresë venë mbë dorët të zonjësë vet, kështu edhe sytë t’anë venë mbë Zotinë Perëndinë t’onë, ngjysh sa të na përdëllejë.
3 Përdëlle-na, o Zot, përdëlle-na, se u ngimë fort me të shkelmuemit.
4 Fort tepër’ u ngi shpirti ynë prei shpërnderimit atyne qi prahenë, edhe prei të shkelmuemit madhështorëvet.
1 Ὠιδὴ τῶν ἀναβαθμῶν.
Εἰ μὴ ὅτι κύριος ἦν ἐν ἡμῖν,
εἰπάτω δὴ Ισραηλ,
2 εἰ μὴ ὅτι κύριος ἦν ἐν ἡμῖν
ἐν τῷ ἐπαναστῆναι ἀνθρώπους ἐφ᾽ ἡμᾶς,
3 ἄρα ζῶντας ἂν κατέπιον ἡμᾶς
ἐν τῷ ὀργισθῆναι τὸν θυμὸν αὐτῶν ἐφ᾽ ἡμᾶς·
4 ἄρα τὸ ὕδωρ κατεπόντισεν ἡμᾶς,
χείμαρρον διῆλθεν ἡ ψυχὴ ἡμῶν·
5 ἄρα διῆλθεν ἡ ψυχὴ ἡμῶν
τὸ ὕδωρ τὸ ἀνυπόστατον.
6 εὐλογητὸς κύριος, ὃς οὐκ ἔδωκεν ἡμᾶς
εἰς θήραν τοῖς ὀδοῦσιν αὐτῶν.
7 ἡ ψυχὴ ἡμῶν ὡς στρουθίον ἐρρύσθη
ἐκ τῆς παγίδος τῶν θηρευόντων·
ἡ παγὶς συνετρίβη, καὶ ἡμεῖς ἐρρύσθημεν.
8 ἡ βοήθεια ἡμῶν ἐν ὀνόματι κυρίου
τοῦ ποιήσαντος τὸν οὐρανὸν καὶ τὴν γῆν.