1 Alleluia. Lum ai njeri qi druen Zotinë, i ka anda fort urdhënimet’ e ati.
2 Fara e ati ka me qenun’ e fortë ndë dhet, brezi i të dreitëvet ka me u bekuem.
3 Nder e pasëje kanë me qenunë ndë shtëpi t’ati, edhe dreitënia e ati mbet ndë jetët të jetësë.
4 Len dritë nd’errësinë për të dreitët, ashtë përdëllyes, e i dhimpshim, e i dreitë.
5 Njeriu i mirë ban përdëllim e ep hua, guvernon punët’ e veta me gjyq.
6 Andai s’ka me u tundunë kurrë, i dreiti ka me u përmendunë për gjithë jetënë.
7 Prei zanit keq s’ka me pasunë frikë, zemëra e ati ashtë gati për me shpëryem mbë Zotinë.
8 Zemëra e ati asht’ e fortë, s’ka me drashunë, ngjer sa të shofi shpagiminë mbë anëmiqt e vet.
9 Përdau, dha të vobegëvet; dreitënia e ati mbet ndë jetët të jetësë, brini i ati ka me u naltuem me lavdi.
10 I pabesi ka me pamë, edhe ka me u zemëruem; ka me ngërcëllyem dhambët’ e vet, edhe ka me u tretunë, dëshërimi i të pabesëvet ka me u vdierrë.
1 Αλληλουια.
Αἰνεῖτε, παῖδες, κύριον,
αἰνεῖτε τὸ ὄνομα κυρίου·
2 εἴη τὸ ὄνομα κυρίου εὐλογημένον
ἀπὸ τοῦ νῦν καὶ ἕως τοῦ αἰῶνος·
3 ἀπὸ ἀνατολῶν ἡλίου μέχρι δυσμῶν
αἰνεῖτε τὸ ὄνομα κυρίου.
4 ὑψηλὸς ἐπὶ πάντα τὰ ἔθνη ὁ κύριος,
ἐπὶ τοὺς οὐρανοὺς ἡ δόξα αὐτοῦ.
5 τίς ὡς κύριος ὁ θεὸς ἡμῶν
ὁ ἐν ὑψηλοῖς κατοικῶν
6 καὶ τὰ ταπεινὰ ἐφορῶν
ἐν τῷ οὐρανῷ καὶ ἐν τῇ γῇ;
7 ὁ ἐγείρων ἀπὸ γῆς πτωχὸν
καὶ ἀπὸ κοπρίας ἀνυψῶν πένητα
8 τοῦ καθίσαι αὐτὸν μετὰ ἀρχόντων,
μετὰ ἀρχόντων λαοῦ αὐτοῦ·
9 ὁ κατοικίζων στεῖραν ἐν οἴκῳ
μητέρα τέκνων εὐφραινομένην.