Për shkatërrimin e tempullit
(Mk 13.1-2Lk 21.5-6)1 Kur Jezui doli nga tempulli e po largohej, erdhën dishepujt e i treguan ndërtesat e tempullit. 2 Jezui u tha: «I shikoni të gjitha këto? Me të vërtetë po ju them se nuk do të mbesë gur mbi gur pa u rrëzuar».
Fillimi i fundit
(Mk 13.3-13Lk 21.7-19)3 Kur Jezui po rrinte në malin e Ullinjve, erdhën dishepujt e i thanë veçmas: «Na thuaj, kur do të ndodhin këto dhe cila do të jetë shenja e ardhjes sate dhe e fundit të botës?». 4 Jezui u tha: «Hapni sytë se mos ju mashtron njeri, 5 se do të vijnë shumë veta në emrin tim e do të thonë: “Unë jam Krishti” e do të mashtrojnë shumë njerëz. 6 Do të dëgjoni për luftra e lajme luftrash, por mos u tronditni. Këto duhet të ndodhin, por ky nuk do të jetë ende fundi.
7 Një komb do të ngrihet kundër një kombi e një mbretëri kundër një mbretërie. Do të ketë zi buke e tërmete në disa vende, 8 por ky do të jetë fillimi i dhimbjeve të lindjes. 9 Do t'ju dorëzojnë në mundime e do t'ju vrasin dhe të gjitha kombet do t'ju urrejnë për shkak të emrit tim. 10 Do të ketë nga ata që do të rrëzohen, do të tradhtojnë e do të urrejnë njëri-tjetrin. 11 Do të dalin shumë profetë të rremë e do të mashtrojnë shumë njerëz. 12 Meqë do të përhapet paudhësia, do të ftohet dashuria e shumë vetëve. 13 Por kush qëndron deri në fund, do të shpëtohet. 14 Ky ungjill i mbretërisë do të shpallet në të gjithë botën si dëshmi për të gjitha kombet dhe atëherë do të vijë fundi».
Shkretimi i madh
(Mk 13.14-23Lk 21.20-24)15 «Kur të shihni tmerrin e shkretimit në vendin e shenjtë, për të cilin ka folur profeti Daniel, “kush lexon le ta kuptojë”, 16 atëherë ata që janë në Jude le të arratisen maleve. 17 Ai që do të ndodhet mbi çati, të mos zbresë e të mos hyjë brenda për të marrë gjë nga shtëpia e tij! 18 Ai që do të jetë në arë, të mos kthehet prapa për të marrë gunën! 19 Mjerë gratë shtatzëna dhe ato që mëkojnë fëmijë në ato ditë!
20 Lutuni që arratia juaj të mos ndodhë në dimër apo të shtunën. 21 Atëherë do të bjerë një mjerim aq i madh, sa nuk është parë nga fillimi i botës e deri tani dhe të tillë mjerim nuk do të ketë më kurrë. 22 Po të mos shkurtoheshin ato ditë, nuk do të shpëtonte asnjeri, por për hir të të zgjedhurve ato ditë do të shkurtohen.
23 Nëse dikush ju thotë: “Ja ku është Krishti!” ose: “Ja, është këtu!”, mos i besoni. 24 Do të dalin krishtë të rremë e profetë të rremë, që do të bëjnë shenja të mëdha e mrekulli, që mundësisht të mashtrojnë edhe të zgjedhurit, 25 por, ja, unë ju paralajmërova. 26 Prandaj, nëse ju thonë: “Ja, është në shkretëtirë!”, mos shkoni atje. Po të thonë: “Ja, është fshehur në qilar!”, mos u besoni. 27 Biri i njeriut do të vijë si vetëtima që vetëtin nga lindja në perëndim. 28 Ku është kërma, mblidhen edhe skifterët».
Ardhja e Birit të njeriut
(Mk 13.24-27Lk 21.25-28)29 «Fill pas pikëllimit të atyre ditëve,
dielli do të errësohet
e hëna nuk do të japë dritë.
Yjet do të bien nga qielli
e pushtetet qiellore
do të tranden.
30 Atëherë do të shfaqet në qiell shenja e Birit të njeriut dhe të gjitha fiset e tokës do të mbajnë zi e do të shohin Birin e njeriut duke ardhur mbi retë e qiellit me pushtet e me lavdi të madhe. 31 Do të buçasë trumbeta e madhe dhe ai do të dërgojë engjëjt e tij në të katër anët e tokës për të mbledhur të zgjedhurit, nga njëri skaj në skajin tjetër të botës».
Mësimi nga fiku i tharë
(Mk 13.28-31Lk 21.29-33)32 «Mësoni nga shëmbëlltyra e fikut. Sapo dega e tij bëhet e njomë e nxjerr gjethe, ju e dini se po afrohet vera. 33 Kështu edhe ju kur t'i shihni të gjitha këto gjëra, ta dini se fundi është afër, te dera. 34 Me të vërtetë po ju them se kjo brezni nuk do të kalojë pa ndodhur të gjitha këto gjëra. 35 Qielli e toka do të kalojnë, por fjalët e mia nuk do të kalojnë».
Dita dhe ora e fshehtë
(Mk 13.32-37Lk 17.26-30, Lk 34-36)36 «Askush nuk e di atë ditë apo atë orë. As engjëjt e qiejve, as Biri, por vetëm Ati. 37 Siç ishte në ditët e Noeut, kështu do të jetë edhe ardhja e Birit të njeriut. 38 Ashtu sikurse gjatë atyre ditëve përpara përmbytjes njerëzit hanin e pinin, martoheshin e martonin, deri në ditën kur Noeu hyri në arkë, 39 dhe nuk dinin gjë derisa erdhi përmbytja e i zhduku, kështu do të jetë edhe ardhja e Birit të njeriut.
40 Atëherë, prej dy vetave që do të gjenden në arë, njëri do të merret e tjetri do të lihet. 41 Prej dy grave që do të jenë te mulliri për të bluar, njëra do të merret e tjetra do të lihet. 42 Prandaj rrini zgjuar, se nuk e dini në ç'ditë vjen Zoti. 43 Po ta dinte i zoti i shtëpisë se në ç'orë të natës do të vinte vjedhësi, do të rrinte zgjuar e nuk do të lejonte t'i vidhej shtëpia. 44 Prandaj jini gati, se Biri i njeriut do të vijë në një orë që nuk e prisni».
Dy shërbëtorët
(Lk 12.41-48)45 «Cili është ai shërbëtor besnik e i mençur, të cilin i zoti e ka vënë mbi shërbëtorët e tjerë për t'u dhënë ushqimin në kohën e duhur? 46 Lum ai shërbëtor që kur të vijë i zoti, do ta gjejë duke vepruar kështu. 47 Me të vërtetë po ju them se këtij shërbëtori do t'ia besojë të gjitha pasuritë e veta. 48 Por, nëse ai shërbëtor i mbrapshtë thotë me vete: “Zotëria im po vonohet” 49 dhe fillon të rrahë shërbëtorët e tjerë e ha e pi me të dehurit, 50 atëherë i zoti i këtij shërbëtori do të vijë ditën që ai nuk e pret e në orën që ai nuk e di, 51 do ta dënojë ashpër e do ta hedhë atje ku dënohen hipokritët. Aty do të ketë vajtim e kërcëllimë dhëmbësh».
1 E Jeԑu duul prei kiscet, sckote. E u affruene discèpuit e tii, per me i kalzue atii japiit e kiscs.
2 E ai tui pergièg tha atyne: A po sciffni ju t’ gith ktò? Per t’ vertèt po tham juve, ci nuk kaa me mmet ktù guur permì guur, paa me ken ciàrtun.
3 E tui ken ai ullun permì mal t’ Uλisctës, u affruene atii discèpuit tinԑìsct, tui than: Na thui, kuur kan ktò per t’ u bââ? e zili âsct scêgni t’ àrdhunit tyt, e t’ maruemit scèkuλit?
4 E tui pergièg Jeԑu, tha atyne: Kciỳrni ci mos tu masctroin kusc.
5 Psè sciùm kan me ardh n’ emn tem, tui than: Une jam Kriscti: e sciùm vet kan me masctruem.
6 Psè keni per t’ nnie luft, e fiàl luftasc. Ruhi mos t’ turbuλohi. Psè nevoja âsct ktò meu bââ, por ktù nuk âsct marimi.
7 Psè kaa meu ciue popuλ kunra pòpuλit, e reɣnii kunra reɣniis, e kan me ken mortaja, e ûgna, e tremèkt m’ gni e m’ tièter piess.
8 E t’ githat ktò jan fiλimi t’ dhìmtunavet.
9 Athèr kan meu dhanun juve sciùm travajet, e kan me myt ju: e keni me ken n’ mnii t’ gith ginnvet per sebèt emnit tem.
10 E athèr sciùm kan me marr sckanuλ, e gneni kaa me tradhtue tiètrin, e kan me pass inaat gneni me tiètrin.
11 E kan me dallun sciùm profetet t’ rrêêscme, e kan me masctrue sciùm vet.
12 E psè fort teproi e kë̀ccia, dasctnia kaa meu ftoft n’ sciùm vet.
13 E kusc kaa me cinnrue deri n’ t’ maruemit, cikỳ kaa me ken scelbuem.
14 E kaa meu predikue ky Ugniλi i reɣniis n’ per gith dyrgnâja, per descmii gith ginnvet: e athèr kaa me ardh t’ maruemit.
15 Kuur praa t’ keni me paa mniin e sckretiis, ci âsct than prei Danièlit profetës, vûûeme n’ venn scêit: kusc lezòn, t’ marr‐vesct.
16 Athèr atà ci jan n’ Cfutnii, t’ ikin n’ mal:
17 E kusc t’ ginnet permì tavàn, mos t’ ԑdrypin me marr nnoi senn prei sctpies vet:
18 E kusc kaa me ken n’ ar, mos t’ kthen me marr petkun e vet.
19 E medèt per graat e nkarkueme, e ci kan fmiit n’ gii n’ atò ditt.
20 E thoni uràt aboλà ci mos t’ jett ika jui n’ dimen, o n’ dit t’ sctunës.
21 Psè kaa me ken athèr gaԑèp i madh, ci nuk kiè prei t’ fiλuemit e dyrgnââs deri m’ dit sodit, as kaa me ken kur.
22 E mos t’ iscin sckurtue atò ditt, as gni nièri sckiscte scelbue: por per sebèt t’ ԑghièdhunevet kan meu sckurtuem atò ditt.
23 Athèr n’ ju thasct kusc juve: Cè ktù, o cè atiè âsct Kriscti: mos bessoni.
24 Psè kan me dallun Krisctet rrêêscme, e profetet rrêêscme, e kan me bââ mrekuλii t’ mdhaa, e ciùda, cekàcc ci me sctiim n’ gabìm (me ken memciỳm) edhè t’ ԑghièdhunit.
25 Cè ci une ju thasc juve perpara.
26 N’ ju thaccin praa juve: Cè âsct n’ sckretii, mos delni: cè âsct n’ funn t’ sctpiis, mos bessoni.
27 Psè sikùr vetima ci dell prei s’ leemit, e scihet deri n’ t’ prenimit: ksctù kaa me ken edhè t’ àrdhunit e t’ Birit i nièrit.
28 Ku do ci t’ jeet korpi, atỳ kaa meu mledhun edhè sokola.
29 E me gni her mas gaԑepit e atyne dittve diλi kaa meu terrue, e hâna sckaa me dhan driten e vet, e hyit kan me raa prei cièλet, e virtytet e cièλvet kan meu turbuλue:
30 E athèr kaa meu duk n’ cièλ scêgni t’ Birit i nièrit: e athèr kaa me kiaa t’ gith fisset e dheut: e kan me paa t’ Birin i nièrit tui ԑdryp permì rêêt e cièλs me pusctèd, e me madhnii t’ mdhaa.
31 E kaa me ciue êgnit e vet me burii, e me ԑââ t’ madh: e kan me mledh t’ ԑghièdhunit e tii prei kater eernasc, prei gni sckâit t’ cièλvet nneri m’ tiètrin.
32 E prei lissit fikut msònie ket scemλtỳr: kuur t’ jeet ghemi i tii ignòm e gièdht jan t’ dallun, ju dini, se vera âsct afer:
33 Cisctù edhè ju kuur t’ i sciffni t’ gith ktò kafsc, ta dini se ai âsct nghiaat ders.
34 Per t’ vertet po ju tham, se nuk kaa me sckue kiò ginii, paa me ken musc t’ gith ktò kafsc.
35 Cièλa e dheu kan me sckue, por fiàlt e mia nuk kan me sckue.
36 E saa per at dit e per at sahàt as‐kusc s’ di, as êgnit e cièλvet, vec Baba vetum.
37 E sikùr kiè n’ vakt t’ Noeut, ksctù kaa me ken edhè t’ àrdhunit t’ Birit nièrit.
38 E sikursè iscin n’ ditt perpara diλuvit ci nièrԑt rriiscin tui hângher e tui pii, tui martue, e tui dhanun graat bùrravet deri m’ at dit, ci hîîni Noeu n’ ark,
39 E nuk desctne me diit deri ci erdh diλuvi, e myti t’ githet: ksctù kaa me ken edhè t’ àrdhunit t’ Birit nièrit.
40 Athèr se dyy vet kan meu gièt n’ ar: gneni kaa meu marrun, e gneni kaa meu lânun.
41 Dyy graa tui blue n’ mulii: gnena kaa meu marr, e gnena kaa meu lânun.
42 Praa rrini ciuem, psè nuk dini m’ cfar sahàt kaa per t’ ardhun Ԑoti jui.
43 Ta dini praa, se me diit i ԑoti i sctpiis m’ cfar sahàt kaa per t’ ardhun haiduti, sakt kiscte me nnei ciuem, e nuk kiscte me lân me biruem sctpiin e vet.
44 Per ktè edhè ju t’ rrini gadi: psè i Biri i nièrit kaa me ardh n’ at or ci se mennoni.
45 E kùsc âsct ai yԑmeciaar besnìk, e i urt, ci ԑotnia i vet vûûni permì sctpii t’ e vet, per me dhanun atynvet hâjen n’ vakt?
46 I lum ai yԑmeciaar, ci kuur t’ vièn ԑotnia e vet, ta gièn ksctù tui bââ.
47 Per t’ vertèt po tham juve, se kaa me vûû atè permì t’ gith giââ e vet.
48 E ai yԑmeciàri i këcc n’ thasct n’ ԑemer t’ vet: Ԑotnia jem po vanòn me ardh;
49 E n’ fiλòft me rrah ysmeciàrt sciòkt e vet, e me hângher e me pii me t’ dêêjunit:
50 Kaa me ardh ԑotnia i ktii yԑmeciàri, n’ dit ci ai s’ pret, e n’ sahàt, ci ai s’ di:
51 E kaa me daa atè, e kaa me dhan atii gni venn nner t’ ipòkritit. Atỳ kaa me ken vai, e t’ kerssitun t’ dhâmvet.