Vrasja e Gjon Pagëzorit
(Mk 6.14-29Lk 9.7-9)1 Atëherë Herod Tetrarku dëgjoi për Jezuin 2 e u tha shërbëtorëve të vet: «Ky është Gjon Pagëzori. Ai është ngjallur prej të vdekurve, prandaj veprojnë këto fuqi në të». 3 Në të vërtetë Herodi e kishte kapur Gjonin, e kishte lidhur dhe e kishte futur në burg për shkak të Herodiadës, gruas së Filipit, vëllait të vet, 4 sepse Gjoni i kishte thënë: «Nuk të lejohet ta marrësh për grua». 5 Herodi donte ta vriste, por kishte frikë nga populli që e mbante Gjonin për profet. 6 Por kur festohej ditëlindja e Herodit, vajza e Herodiadës kërceu para të ftuarve dhe i pëlqeu Herodit 7 aq shumë, sa i premtoi me betim t'i jepte çfarëdo që t'i kërkonte. 8 Ajo, e shtyrë nga e ëma, tha: «Më jep këtu në një pjatë kokën e Gjon Pagëzorit». 9 Mbretit i erdhi keq, por, për shkak të betimit dhe të të ftuarve, urdhëroi t'ia jepnin. 10 Ai dërgoi dikë që ia preu kokën Gjonit në burg. 11 Kokën e tij e sollën në një pjatë, ia dhanë vajzës dhe ajo ia çoi së ëmës. 12 Pastaj erdhën dishepujt e Gjonit, e morën trupin, e varrosën dhe shkuan e i treguan Jezuit.
Ushqimi i pesë mijë vetave
(Mk 6.30-44Lk 9.10-17Gjn 6.1-14)13 Kur i dëgjoi këto, Jezui u largua që andej me varkë dhe u tërhoq mënjanë në një vend të shkretë. Por turmat, kur e morën vesh, i shkuan pas më këmbë nga qytetet. 14 Si arriti në breg, pa një turmë të madhe. Ndjeu dhembshuri për ta dhe shëroi të sëmurët e tyre. 15 Në mbrëmje erdhën dishepujt e i thanë: «Ky vend është i shkretë e tashmë është bërë vonë. Lëri turmat të shkojnë nëpër fshatra e të blejnë ushqim». 16 Jezui u tha: «Nuk është nevoja të shkojnë, jepuni ju të hanë». 17 Ata i thanë: «Ne kemi vetëm pesë bukë e dy peshq me vete». 18 Jezui tha: «M'i sillni këtu». 19 Pastaj, si i urdhëroi turmat të uleshin në bar, mori pesë bukët e dy peshqit, ngriti sytë drejt qiellit, tha lutjen e bekimit, theu bukën, ua dha dishepujve dhe dishepujt ua dhanë turmave. 20 Të gjithë hëngrën e u ngopën. Me copat e bukës që tepruan u mbushën plot dymbëdhjetë shporta. 21 Ata që hëngrën ishin rreth pesë mijë burra, përveç grave e fëmijëve.
Ecja mbi ujë
(Mk 6.45-52Gjn 6.15-21)22 Pastaj Jezui u dha urdhër dishepujve të hipnin në varkë e të shkonin përpara tij në bregun tjetër, derisa ai të shpërndante turmat. 23 Pasi shpërndau turmat, u ngjit i vetëm në mal për t'u lutur. Në mbrëmje ai ishte ende aty i vetëm, 24 ndërsa varka ishte tashmë shumë larg bregut dhe rrihej prej dallgëve, se era ishte kundër. 25 Në agim , Jezui erdhi tek ata duke ecur mbi liqen. 26 Por kur e panë dishepujt duke ecur mbi liqen, u tmerruan e thanë: «Është fantazmë!». Dhe bërtitën nga frika. 27 Por menjëherë Jezui u tha: «Merrni zemër! Jam unë. Mos kini frikë!». 28 Pjetri u përgjigj: «Zot, nëse je ti, më urdhëro të vij te ti mbi ujë». 29 Jezui i tha: «Eja!». Pjetri zbriti nga varka, eci mbi ujë e shkoi te Jezui, 30 por kur pa erën e fortë, u tremb dhe teksa filloi të fundosej, bërtiti: «Zot, më shpëto!». 31 Menjëherë, Jezui zgjati dorën, e kapi e i tha: «Përse dyshove, o besimpakët?». 32 Kur hipën në varkë, era pushoi. 33 Ata që gjendeshin në varkë i ranë në gjunjë e i thanë: «Ti je me të vërtetë Biri i Perëndisë».
Shërimi në Gjenesaret
(Mk 6.53-56)34 Si kaluan në bregun tjetër, arritën në krahinën e Gjenesaretit. 35 Kur e njohën, njerëzit e atij vendi çuan fjalë në të gjithë krahinën përreth, i sollën të gjithë të sëmurët 36 e iu lutën që të mund t'i preknin vetëm cepin e gunës. Kështu, ata që e prekën, u shëruan.
1 N’ at ԑamàn nniu Erodi tetrarka nââmin e Jeԑu:
2 E tha pascialiive t’ vet: Ky âsct Gniòni Paghԑues, ci u gnaλ prei s’ dèkunit, e per asctù bâhen me ktè mrekuλiit.
3 Psè Erodi zûû Gniònin, e lidhi atè: e sctini n’ hapsane per sebèt Erodiadës t’ sciòccies t’ vλaut vet.
4 Psè Gniòni thote atii: Âsct jassàk per tyy me mmait atè.
5 E tui dasct Erodi me myt atè, drescti pòpuλin: psè mmaiscin atè sikùr profèt.
6 E n’ dit t’ leemit e Erodit kazzei e bia e Erodiadës n’ miedìss, e ju beghnìss Erodit.
7 Per ktè me bee premtoi assai me i dhan scka do ci t’ kiscte lyp prei sì.
8 E ajò msueme prei nânës vet: M’ nep mue ktù, tha, n’ leghèn kryet e Gniònit‐Paghԑues.
9 E u trisctue kraili: por per sebèt t’ bees, e t’ atyne, ci basck rriiscin n’ gost, urdhnoi me i dhanun.
10 E cioi e preu Gniònin n’ hapsane.
11 E u pruu kryet e tii n’ leghèn, e ju dha vàiԑes, e kiò ja cioi nânës vet.
12 E sckuene discèpuit e tii, e muurne korpin e tii, e vorruene atè: e tui ardh kalzuene Jeԑu.
13 E si nniu Jeԑu, sckoi prei ndyi n’ bark, me gni venn t’ sckret e t’ daamun: e si nniu haλku, e muur atè mrapa kâm prei sceherësc.
14 E tui dall paa sciùm haλk, e pat dhimtun per tà, e scnosci t’ smutit e tyne.
15 E saa u bââ mràmia, u avitne tu ai discèpuit e vet, tui than: Venni âsct i sckret, e sahati sckoi: lsciöe haλkun, aboλà ci t’ sckoin n’ katune per me blee scka me hângher.
16 E Jeԑu tha atyne: Nuk kan nevòj me sckue: ju epni atyne me hângher.
17 Atà pergièɣne atii: Nuk kena ktù vec pes bukt, e dyy pesck.
18 E ai tha atyne: M’ bini mue ktù.
19 E si urdhnoi haλkut meu ullun permì baar, muur pes bukt, e dyy pesckt, tui ciue syyt n’ cièλ i beekoi, e i theu, e i dha discèpuivet bukt, e discèpuit haλkut.
20 E t’ gith hângrene, e u nghîîne. E mlodhne dymdhètt scporta plott me t’ zopvat.
21 E nùmeri i atyne ci hângrene, kiè pes mii burra, pos graavet, e fmiivet.
22 E me gni her Jeԑu sctrengoi discèpuit me hîî n’ bark, e me sckue me pritt atè pertè bregut, deri ta kiscte lsciue haλkun.
23 E lsciuem haλkun, hypi ai i vetun n’ mal per me than uràt. E bââmun mràmia ai iscte i vetun atỳ.
24 E barka iscte n’ miedìss deetit rràhune prei taλaԑvet: psè iscte eera kunra.
25 E n’ t’ kàterten kohe t’ nâts, sckoi tu atà tui ezz permì deet.
26 E discèpuit si paane atè tui ezz permì deet, u turbuλuene, tui than: Kiò âsct gni hie. E prei frighet bertitne.
27 E me gni her foli Jeԑu atyne, tui than: Keni uԑdaj: une jam, mos droni.
28 E Pièter tui pergièg tha: Ԑot, n’ kiòfsc ti, m’ urdhnò mue me ardh tu ti permì uinat.
29 E ai tha: Eja. E Pièter tui ԑdryp prei barket, èzzete permì ui ci per me voit tu Jeԑu.
30 E tui paa gni t’ foort eer, u tutt: e tui fiλùe me sciarrue, bertitti tui than: Ԑot, m’ psctò.
31 E Jeԑu me gni her tui sctrii doren, kapi atè: e tha atii: O i pak fees, psè u bâne sciỳb?
32 E massì hîîni n’ bark, puscioi eera.
33 E atà ci iscin n’ bark, u affruene, e adhruene atè, tui than: Per t’ vertèt ti jee i Biri i Tenԑòt.
34 E si sckaperzyene lekiènin, sckuene n’ dhee t’ Genèsares.
35 E si e gnofftne atè nièrԑt e atii venn, ciuene n’ per gith at vilajèt, e pruune perpara atii t’ gith t’ ligt:
36 E lutscin atè me dhan iԑen barè me perkìt sckunniλin e petkut tii. E t’ gith atà ci e prekne, u scnoscne.