Shndërrimi i Jezuit
(Mk 9.2-13Lk 9.28-36)1 Pas gjashtë ditësh Jezui mori me vete Pjetrin, Jakobin dhe vëllanë e tij, Gjonin, e i çoi në një mal të lartë, në një vend të vetmuar. 2 Atëherë ai u shndërrua para tyre. Fytyra i shkëlqeu si dielli dhe rrobat iu bënë të bardha si drita. 3 Pastaj atyre iu shfaqën Moisiu dhe Elia duke folur me Jezuin. 4 Pjetri i tha Jezuit: «Zot, sa mirë që jemi këtu! Nëse dëshiron, do të ngre këtu tri tenda, një për ty, një për Moisiun e një për Elinë». 5 Ndërsa ishte ende duke folur, një re e shndritshme i mbuloi me hijen e saj dhe një zë nga reja tha: «Ky është Biri im i dashur, me të cilin jam i kënaqur. Dëgjojeni!». 6 Kur e dëgjuan këtë, dishepujt ranë me fytyrë përdhe dhe i zuri një frikë e madhe. 7 Por Jezui u afrua, i preku e u tha: «Ngrihuni e mos kini frikë!». 8 Kur ngritën sytë, nuk panë askënd përveç Jezuit.
9 Kur po zbrisnin nga mali, Jezui i urdhëroi: «Mos i thoni askujt çfarë keni parë, derisa Biri i njeriut të ngjallet prej të vdekurve». 10 Atëherë dishepujt e pyetën: «Përse thonë shkruesit se duhet të vijë më parë Elia?». 11 Jezui u përgjigj: «Po, Elia po vjen dhe ai do të vërë gjithçka në vendin e vet. 12 Madje po ju them se Elia ka ardhur, por ata nuk e njohën e bënë me të çfarë deshën. Kështu do të vuajë edhe Biri i njeriut prej tyre». 13 Atëherë dishepujt e kuptuan se po u fliste për Gjon Pagëzorin.
Shërimi i të pushtuarit nga djalli
(Mk 9.14-29Lk 9.37-43a)14 Kur arritën te turma, Jezuit iu afrua një njeri, i ra në gjunjë 15 e i tha: «Zot, ki mëshirë për tim bir, se ka sëmundjen e tokës dhe vuan shumë. Shpeshherë bie në zjarr e në ujë. 16 Ua solla dishepujve të tu, por ata nuk mundën ta shëronin». 17 Jezui tha: «O brezni e pafe dhe e mbrapshtë! Edhe sa kohë do të jem me ju? Deri kur do t'ju duroj? Sillmani këtu!». 18 Jezui e qortoi djallin. Atëherë djalli doli prej djaloshit dhe ai u shërua në çast.
19 Pastaj dishepujt erdhën te Jezui dhe, kur ishin vetëm, i thanë: «Pse ne nuk mundëm ta dëbonim?». 20-21 Ai u tha: «Për shkak të besimit tuaj të pakët. Me të vërtetë po ju them se po të kishit besim sa një farë sinapi, do t'i thoshit këtij mali “lëviz që këtej” dhe ai do të lëvizte. Asgjë nuk do të ishte e pamundur për ju ».
Tjetër paralajmërim i Pashkës
(Mk 9.30-32Lk 9.43b-45)22 Kur ishin në Galile, Jezui u tha: «Biri i njeriut do të dorëzohet në duart e njerëzve, 23 ata do ta vrasin dhe ditën e tretë, ai do të ngjallet». Atëherë dishepujt u pikëlluan shumë.
Tagri i tempullit
24 Kur arritën në Kafarnaum, mbledhësit e tagrit të tempullit iu afruan Pjetrit e i thanë: «A e paguan tagrin mësuesi juaj?». 25 Ai u tha: «E paguan». Sapo Pjetri u kthye në shtëpi, Jezui iu drejtua i pari: «Si mendon ti Simon? Nga kush i marrin mbretërit e kësaj bote tagrat ose detyrimet? Nga bijtë e tyre apo nga të tjerët?». 26 Pjetri u përgjigj: «Nga të tjerët». Jezui i tha: «Atëherë bijtë janë të lirë. 27 Por për të mos u bërë pengesë për ta, shko te liqeni, hidh grepin dhe kap peshkun e parë që do të bjerë në të. Kur t'i hapësh gojën, do të gjesh një monedhë. Merre e paguaj për mua e për vete».
1 E Jeԑu mas giàsct dittësc muur me veti Piètrin, e Jakun, e Gniònin vλaan e tii, e cioi atà daamas permì gni mal t’ nelt:
2 E nrroi veten nnrỳscei perpara atyne. E fàcia e tii sckelԑeu sikùr diλi: e petkat e tii u bââne t’ bardha sikùr bora.
3 E cè me gni her i u dukne atyne Moisei, e Eliu tui fol me tè.
4 E Piètri tui pergièg, tha Jeԑu: Ԑot, mir âsct per nee ktù me ken: n’ dacc, bâim ktù trii ciàdra, gnenen tyy, gnenen Moiseit, e gnenen Eliut.
5 Alaa ai tui fol, cè gni rêê e scdricme i mloi me hie atà. E cè gni ԑââ prei rêêjet, tui than: Cikỳ âsct i Biri jem i dàsctuni, n’ t’ zilit jam pelciye: nnighiòni atii.
6 E tui nnie discèpuit raane permỳs per dhee, e fort u friguene.
7 E Jeԑu u affrue, e preku atà: e tha atyne: Ciohi, e mos u tutni.
8 E tui ciue syyt e vet, nuk paane as kenn, vec vetun Jeԑu.
9 E tui ԑdryp atà prei malit, urdhnoi Jeԑu atyne, tui than: Mos thoni as kui t’ paamen, deri ci t’ gnaλhet i Biri i nièrit prei s’ dèkunit.
10 E discèpuit pvetne atè, tui than: Psè praa Sckribet thon se perpara do vièn Eliu?
11 E ai tui pergièg, thot atyne: Gnimèn kaa me ardh Eliu, e kaa me vûûm me reguλ t’ gith kafsct.
12 E une po tham juve, se Eliu kaa ardh, e nuk kan gnofft atè, por i kan bââ atii gith scka kan dasct. Ksctù edhè i Biri nièrit kaa meu munnue prei tyne.
13 Athèr discèpuit muurne‐vesc se kiscte fol atyne per Gniònin Paghԑues.
14 E tui ken mrrii ai ku iscte haλku, ju affrue gni nièri e raa n’ ghiui perpara atii, tui than: Ԑot, kii miscrier per tem biir, psè âsct i perhanun, e po hièk këcc: psè scpesc po bie n’ ԑiàrm, e prore n’ ui.
15 E une ciòva atè perpara discèpuivet tuu, e nuk kan muit me scnosc atè.
16 E Jeԑu tui pergièg, e tha: O ginii e paa‐beess e mrapsct, deri kuur kam me ken me ju? deri kuur kam me durue ju? Bìnie ktù te une atè.
17 E Jeԑu bertitti atii, e duul prei assì diàλi, e u scnosci diàli prei assì sahati.
18 Athèr u affruene discèpuit tinԑ tu Jèԑu, e i thane: Psè na nuk muitem me perԑânun atè?
19 Tha Jeԑu atyne: Per sebèt t’ paa‐beesses jui. E per t’ vertèt po ju than, n’ pacci fee, saa gni koker e sinapit, mùnneni me than ktii mali: Sckò prei ktii n’ at venn, e kaa me voit, e kurgiââ scka me ken vsctiir per ju.
20 E ky soi dièmnisc nuk perԑehêt vec se me uràt, e me gninèss.
21 E tui nnei atà n’ Galilee, tha Jeԑu atyne: I Biri i nièrit kaa me ken dhanun n’ duur t’ nièrԑvet:
22 E kan me myt atè, e n’ t’ treten dit kaa meu gnaλ. E u trisctuene fort e fort.
23 E tui ken ardh n’ Kafàrnaum, u affruene Piètrit atà ci mledhscin dyy derhemt, e thane atii: Mièsctri yt a nuk paguun dyy derhemt?
24 Tha: Po. E si hîîni n’ sctpii, Jeԑu i foli atii perpara, tui than: Si t’ duket tyy, o Simòn? Prei t’ zilesc marrin haraccin, ja t’ dhànunat krailat e dheut? prei t’ biivet vet, a prei jabangiisc?
25 Prei jabangiisc, pergiègi Piètri. Tha Jeԑu atii: Praa jan liir biit.
26 E per mos me dhan sckanuλ atyne, sckò te deeti, e citt grepin: e i pari pesck, ci t’ gnitet, merre: e cil gojen e tii, se kee me gièt gni statere: merr atè, epe atyne per mue, edhè per tyy.