Mbjellësi
(Mk 4.1-9Lk 8.4-8)1 Po atë ditë Jezui doli nga shtëpia dhe u ul në breg të liqenit . 2 Turma të mëdha u mblodhën pranë tij. Ai hipi në një varkë e u ul, ndërsa e tërë turma qëndronte në breg. 3 Jezui u tregoi shumë gjëra me shëmbëlltyra e u tha: «Një mbjellës doli për të mbjellë. 4 Ndërsa po mbillte, disa fara ranë në rrugë dhe erdhën zogjtë e i hëngrën. 5 Disa fara të tjera ranë në gurishtë, ku nuk kishte shumë dhe. Ato mbinë menjëherë, sepse dheu nuk ishte i thellë, 6 por u vyshkën kur doli dielli e ngaqë nuk kishin rrënjë, u thanë. 7 Disa fara të tjera ranë ndër ferra dhe ferrat u rritën e ua zunë frymën. 8 Fara të tjera ranë në tokë të mirë e dhanë fryt, disa njëqindfish, disa gjashtëdhjetë e disa tridhjetë. 9 Kush ka veshë, le të dëgjojë».
Qëllimi i shëmbëlltyrave
(Mk 4.10-12Lk 8.9-10)10 Pastaj erdhën dishepujt e i thanë: «Përse u flet me shëmbëlltyra?». 11 Jezui u përgjigj: «Juve ju janë bërë të njohura të fshehtat e mbretërisë së qiejve, ndërsa atyre jo. 12 Atij që ka, do t'i jepet edhe më shumë e do të ketë me tepri, por atij që nuk ka, do t'i merret edhe ajo që ka. 13 Atyre u flas me shëmbëlltyra, sepse megjithëse shikojnë, nuk shohin dhe megjithëse dëgjojnë, nuk marrin vesh e as kuptojnë. 14 Te këta plotësohet profecia e Isaisë që thotë:
do të dëgjoni,
por s'do të kuptoni,
do të shikoni,
por s'do të shihni.
15 Sepse zemra e këtij populli
është mpirë,
veshët e tyre dëgjojnë me vështirësi
dhe sytë i kanë të mbyllur,
që të mos shohin me sy,
të mos dëgjojnë me veshë,
të mos kuptojnë me zemër
dhe që të mos kthehen tek unë
për t'i shëruar.
16 Por lum sytë tuaj, që shohin, e veshët tuaj, që dëgjojnë. 17 Me të vërtetë po ju them se shumë profetë e njerëz të drejtë dëshiruan të shihnin çfarë po shihni ju e nuk panë, të dëgjonin çfarë po dëgjoni ju e nuk dëgjuan».
Shpjegimi i shëmbëlltyrës
(Mk 4.13-20Lk 8.11-15)18 «Ju e dëgjuat shëmbëlltyrën e mbjellësit. 19 Kur dikush e dëgjon fjalën e mbretërisë dhe nuk e kupton, vjen i ligu e i rrëmben çka është mbjellë në zemrën e tij. Ky është fara që u mboll në rrugë. 20 Ajo që u mboll në gurishtë është ai që e dëgjon fjalën dhe e pranon menjëherë plot gëzim, 21 por nuk ka rrënjë në vetvete dhe është i përkohshëm, kështu që kur vjen mundimi apo përndjekja për shkak të fjalës, bie menjëherë. 22 Ajo që u mboll mes ferrash është ai që e dëgjon fjalën, por shqetësimet e kësaj jete dhe joshja e pasurisë ia zënë frymën fjalës dhe e bëjnë të pafrytshme. 23 Ajo që u mboll në tokë të mirë, është ai që e dëgjon fjalën dhe e kupton. Ai jep fryt e prodhon njëri njëqindfish, tjetri gjashtëdhjetë e tjetri tridhjetë».
Egjra dhe gruri
24 Pastaj u tregoi një shëmbëlltyrë tjetër: «Mbretëria e qiejve i ngjan një njeriu që mbolli farën e mirë në fushën e vet, 25 por ndërsa njerëzit po flinin, erdhi armiku i tij dhe mbolli egjër në mes të grurit e u largua. 26 Kështu, kur bimët u rritën e dhanë fryt, atëherë u duk edhe egjra. 27 Shërbëtorët e të zotit të shtëpisë erdhën e i thanë: “Zotëri, a nuk mbolle farë të mirë në fushën tënde? Nga na doli egjra?”. 28 Ai u tha: “Këtë e ka bërë armiku”. Shërbëtorët i thanë: “A do që të shkojmë e ta mbledhim?”. 29 Por ai u tha: “Jo, sepse duke mbledhur egjrën, bashkë me të mund të shkulni edhe grurin. 30 Le të rriten të dyja bashkë deri në të korra dhe kur të vijë koha e të korrave, do t'u them korrësve: korrni më parë egjrën, lidheni në tufëza për t'i djegur, ndërsa grurin mblidheni në grunar”».
Fara e sinapit dhe tharmi
(Mk 4.30-32Lk 13.18-21)31 Pastaj Jezui u tregoi një shëmbëlltyrë tjetër: «Mbretëria e qiejve ngjan me një farë sinapi që një njeri e mori dhe e mbolli në arën e vet. 32 Ajo është më e vogla ndër të gjitha farërat, por pasi rritet, është më e madhja ndër barishtet e bëhet pemë, saqë zogjtë e qiellit vijnë e bëjnë fole në degët e saj».
33 U tregoi edhe një shëmbëlltyrë tjetër: «Mbretëria e qiejve ngjan me tharmin që e mori një grua dhe e përzjeu me tri masa miell, derisa u mbrujt i gjithë brumi».
Dobia e shëmbëlltyrave
(Mk 4.33-34)34 Jezui ua tha turmave të gjitha këto gjëra me shëmbëlltyra e nuk u fliste pa shëmbëlltyra, 35 që të përmbushet çfarë është thënë përmes profetit:
do të flas me shëmbëlltyra,
do të tregoj çfarë ishte e fshehur
që nga fillimi i botës.
Shpjegimi i shëmbëlltyrës së egjrës
36 Pastaj Jezui i la turmat e shkoi në një shtëpi. Dishepujt erdhën tek ai e i thanë: «Na e shpjego shëmbëlltyrën e egjrës në arë». 37 Ai u përgjigj: «Ai që mbjell farën e mirë është Biri i njeriut, 38 ara është bota dhe farat e mira janë bijtë e mbretërisë, ndërsa egjra janë bijtë e të ligut. 39 Armiku që i ka mbjellë është djalli. Të korrat janë fundi i botës, ndërsa korrësit janë engjëjt. 40 Ashtu siç mblidhet e digjet me zjarr egjra, kështu do të ndodhë në fundin e botës. 41 Biri i njeriut do të dërgojë engjëjt e tij dhe ata do të mbledhin e do të hedhin jashtë mbretërisë gjithçka që bëhet pengesë e të gjithë ata që bëjnë paudhësi 42 dhe do t'i hedhë në furrën e zjarrit. Atje do të ketë vajtim e kërcëllimë dhëmbësh. 43 Pastaj të drejtët do të shkëlqejnë si dielli në mbretërinë e Atit të tyre. Kush ka veshë, le të dëgjojë».
Tri shëmbëlltyra
44 «Mbretëria e qiejve ngjan me një thesar të fshehur në një arë. Një njeri, pasi e gjeti, e mbuloi dhe plot gëzim shkoi e shiti gjithçka që kishte dhe e bleu atë arë.
45 Mbretëria e qiejve ngjan edhe me një tregtar që kërkon margaritarë të bukur, 46 i cili, me të gjetur një margaritar të shtrenjtë, shkoi, shiti gjithçka pati dhe e bleu.
47 Mbretëria e qiejve ngjan edhe me një rrjetë që është hedhur në liqen dhe ka mbledhur peshq të çdo lloji. 48 Kur u mbush plot, e nxorën në breg, u ulën dhe i mblodhën peshqit e mirë në enë dhe të këqijtë i hodhën përjashta. 49 Kështu do të ndodhë në fundin e botës. Engjëjt do të dalin e do të ndajnë të këqijtë nga të drejtët, 50 e do t'i hedhin në furrën e zjarrit. Atje do të ketë vajtim e kërcëllimë dhëmbësh».
Thesaret e reja dhe të vjetra
51 «A i kuptuat të gjitha këto?». Ata iu përgjigjën: «Po ». 52 Atëherë ai u tha: «Prandaj çdo shkrues që është bërë dishepull i mbretërisë së qiejve i ngjan të zotit të shtëpisë, i cili nxjerr nga thesari i tij gjëra të reja e të vjetra».
Profeti dhe vendlindja
(Mk 6.1-6Lk 4.16-30)53 Si mbaroi së treguari këto shëmbëlltyra, Jezui u largua që andej. 54 Kur erdhi në vendlindjen e tij, i mësonte njerëzit nëpër sinagogat e tyre. Ata mrekulloheshin e thoshin: «Nga i vjen gjithë kjo urti e kjo fuqi për të bërë mrekulli? 55 A nuk është ky i biri i zdrukthëtarit? A nuk quhet Mari nëna e tij? A nuk janë vallë Jakobi, Jozefi, Simoni e Juda vëllezërit e tij? 56 Po motrat e tij a nuk janë të gjitha këtu te ne? Nga i vijnë këtij të gjitha këto?». 57 Dhe kjo i pengonte të besonin në të. Por Jezui u tha: «Profeti nuk përçmohet askund përveçse në vendlindjen e në shtëpinë e vet». 58 Aty nuk bëri shumë mrekulli, për shkak të mosbesimit të tyre.
1 N’ at dit tui dall Jeԑu prei sctpiet rriite ull n’ bregh t’ deetit.
2 E u mlodhne rreth atii sciùm haλk, acc ci hîîni n’ bark e rriite ull: e gith haλku rriite n’ bregh,
3 E foli atyne sciùm kafsc n’ scemλtỳr, tui than: Cè duul mièλsi, per me mièλ.
4 E ai tui mièλ faren, gni hisse raa n’ rugh: e erdhne scpênnìit e cièλs, e hângrene atè.
5 E gni hisse raa n’ gurìm, ku nuk kiscte sciùm dhee: e me gni her duul, psè nuk iscte dheu i theλ.
6 E saa duul diλi u vesck: e psè nuk kiscte rânz, u thaa.
7 E gni tièter hisse raa nner ferra: e u rrìtene ferrat, e ԑapuscìtene atè.
8 E gni tièter hisse raa permì tok t’ mir: e èpete fryt, ku gni cint per gni, ku giasctdhètt, e ku tridhètt.
9 Kusc kaa vesc per me nnie, let nniin.
10 E tui affrue discèpuit thane atii: Psè po flet atyne n’ scemλtỳr?
11 Ai tui pergièg, tha atyne: Psè juve âsct dhanun me marr‐vesc kàfsciat e nalta t’ reɣniis cièλvet: e atyne s’ âsct dhanun.
12 Psè kusc kaa, kaa per t’ ju dhanun atii, e kaa me pass boλèk: e kusc nuk kaa, e scka kaa, kaa per t’ ju hièk prei tii.
13 Per ktè po flas atyne n’ scemλtỳr: psè tui paa nuk sciòffin, e tui nnie nuk nniin, as marrin‐vesc.
14 E muscet n’ atà profezia e Isaìes, ci thot: Me vesct keni me nnie, e nuk keni me marr‐vesct: e me syy keni me kciỳr, e nuk keni me paa.
15 Psè âsct trasciue ԑemra e ktii pòpuλi, e âsct bââ i foort n’ vesc, e syyt e vet kaa myλun: aboλà mos t’ sciòffin me syy, as mos t’ nniin me vesc, as me ԑemer t’ marrin‐vesc, e t’ nkthehen, e un ti scnosci atà.
16 E syyt tai jan t’ luum, psè sciòhin, e vesct tai, psè nniin.
17 E per t’ vertèt po ju tham, se sciùm profete, e sciùm t’ dreit discruene me paa scka po sciffni ju, e nuk paane: e me nnie scka po nniini ju, e nuk kan nnie.
18 Ju praa nniini scemλtyren e mièλsit.
19 Gith‐kusc, ci nnighiòn fiàlen e reɣniis, e nuk vêê mennen, vièn i këcci, e grabìt scka âsct i mièλun n’ ԑemer t’ tii: ky âsct ai, ci kaa marr faren m’ rugh.
20 E ai, ci merr faren n’ miedìss guurvet, âsct ai, ci nnighiòn fiàlen, e me gni her me gaԑmèn merr atè:
21 E nuk kaa n’ veti rânz, e asctù pak cinnròn. Psè saa vièn gaԑepi e t’ perԑânunit per sebèt t’ fiàls, me gni her merr sckanuλ.
22 E ai, ci merr faren nner ferra, âsct ai, ci nnighiòn fiàlen, por gàilia e ktii scèkuλi, e masctrimi i giââs e i mâλit ԑapusciti fiàlen, e bâhet paa fryt.
23 E ai, ci merr faren n’ dhee t’ mir, âsct ai, ci nnighiòn fiàlen, e i vêê mennen, e cett fryt, e nep ky kaa gni cint per gni, tiètri giasctdhètt, e tiètri tridhètt.
24 Kalzoi atyne gni tièter scemλtỳr, tui than: Reɣnia e cièλvet âsct bââ barabàr me gni nièri, i zili muuλ n’ ar t’ vet faren e mir.
25 E tui fièt nièrԑit, erdh anmiku i tii, e permuuλ ègieren n’ miedìss t’ grunit, e sckoi.
26 E massì kiè rriit baari, e bââmun fryt, athèr u duk edhè ègiera.
27 E tui affrue yԑmeciàrt t’ ԑot sctpiis, thane atii: Ԑot, as kee ti mièλ n’ ar tânne faren e mir? Kâh praa kaa ègieren?
28 E tha atyne: Nièri anmiku bâni ktè. E yԑmeciàrt thane atii: A do, ci t’ sckoim, e t’ mledhim atè?
29 E ai tha: Jò: aboλà tui mledh ègieren, mos t’ sckuλni basck me tè edhè grunin.
30 Lêni t’ dyyjat meu rriit deri t’ kòrrunit, e n’ vakt t’ kòrrunit kam me than korrsve: Mlidhni mas‐pari ègieren, e lidhni atè n’ dui per me e diègh, e grunin mlidhni n’ hambaar tem.
31 Kalzoi atyne gni tièter scemλtỳr tui than: Reɣnia e cièλvet âsct barasc gnenës koker t’ sinapit, ci gni nièri muur, e muuλ n’ ar t’ vet:
32 E zila âsct per gnimèn mââ e voghla nner t’ gith farat: por si t’ jeet rritun, âsct mââ e madh nner t’ gith grosct, e bâhet liss, asctù ci scpênnìit e airit t’ viin me pusciue permì ghemat e tii.
33 Gni tièter scemλtỳr tha atyne: Reɣnia e cièλvet âsct barabàr me maje brumit, ci gni grue merr e perԑien me trii massa miλit, deri ci t’ viin brumi.
34 T’ gith ktò kàfscia foli Jeԑu n’ scemλtỳr haλkut: e paa scemλtỳr nuk flite atyne:
35 Aboλà ci t’ mùscei scka iscte than prei Profetet, ci thot: Kam me cil gojen teme n’ scemλtỳr, kam me diftue t’ mscèhunat ciỳsc se prei t’ fiλuemit e dyrgnâjas.
36 Athèr Jeԑu, dha iԑen haλkut, e nktheu n’ sctpii: e u affrùene atii discèpuit e tii, tui than: Na kalzò neve scemλtyren e ègieravet t’ arës.
37 E ai tui pergièg tha atyne: Ai, ci mièλen faren e mir, âsct i Biri i nièrit.
38 E ara, âsct dyrgnâja. Fara e mir, jan biit e reɣniis. Ègiera, jan biit t’ këccit.
39 E anmiku, ci kaa mièλ atè, âsct diàλi. Korra, âsct t’ maruemit e scèkuλit: e t’ korrtàrt, jan êgnit e vet.
40 Sikursè praa mledhen ègierat, e digen n’ ԑiàrm: ksctù kaa me ken n’ t’ maruemit e scèkuλit.
41 I Biri i nièrit kaa me ciue êgnit e vet, e kan me mledhun prei reɣniet t’ atii gith sckànuλet, e gith atà, ci bâin pun t’ kccia:
42 E kan me cittun atà n’ furr t’ ԑiàrmit. Atỳ kaa me ken vai, e t’ kerssitun t’ dhâmvet.
43 Athèr t’ dreitit kan me sckelԑye sikursè diλi n’ reɣnii t’ Babs t’ tyne. Kusc kaa vesc me nnie, t’ nniin.
44 Reɣnia e cièλvet âsct barabàr me haԑne fscehun n’ ar: t’ zilen nièri ci ta giein, e mlon, e prei gaԑmenit tii sckon, e scet gith scka kaa, e bleen at ar.
45 Perserii reɣnia e cièλvet âsct barabàr me gni nièri rescpèr, ci kerkòn egiat e mira.
46 E i zili si gièt gni egii kymetlii sckoi, e sciti gith scka pat, e bleu atè.
47 Prap reɣnia e cièλvet âsct barabàr me gni reet cìttune n’ deet, ci mledh cfar do pesckisc.
48 T’ zilen, si kee mùsciun, pesckagiit po ngrehen priàscta, e tui ullun n’ bregh, ԑgodhne, e vûûne t’ mirt n’ êên, e cittne posct t’ kcciit.
49 Ksctù kaa me ken n’ t’ maruemit e scèkuλit: kan me dall êgnit, e kan me daa t’ kcciit prei miedissit t’ dreitvet,
50 E kan me citt atà n’ furr t’ ԑiàrmit. Atỳ kaa me ken vai, e t’ kerssitun t’ dhâmvet.
51 A i muurt‐vesc gith ktò? Po, Ԑot, pergiègin atà.
52 Ai tha atyne: Per ktè gith i zili sckrib i diiscm n’ reɣnii t’ cièλvet, âsct barabàr me gni nièri bab e sctpiis, i zili zièrr prei haԑnet vet tèsciat t’ eereja e t’ viètra.
53 E u bââ, massì maroi Jeԑu ktò scemλtyra, sckoi prei knei.
54 E tui ardh n’ vilajèt t’ vet, msote atà n’ sinagoga t’ tyne, asctù ci ciudìtëscin, e thoiscin: Prei kâh ktii kiò die, e mrekuλii?
55 A s’ âsct cikỳ i biri ԑahnatliis? A s’ thohet nâna e tii Mrii, e vλaԑnit e tii, atà ci dhohen, Jak, e Josèf, e Simòn, e Juda?
56 E motrat e tii a s’ jan t’ githat nner nee? Kâh praa i erdhne ktii t’ gith ktò?
57 E mèrrscin sckanuλ prei tii. E Jeԑu tha atyne: Nuk âsct profeta paa nneer vec se n’ vilajèt t’ vet, e n’ scpii t’ vet.
58 E nuk bâni atỳ sciùm mrekuλii per sebèt t’ paabessuemit t’ atyne.