Pastrimi i të lebrosurit
(Mk 1.40-45Lk 5.12-16)1 Kur Jezui zbriti nga mali, turma të mëdha i shkuan pas. 2 Dhe ja, një i lebrosur iu afrua, i ra në gjunjë e i tha: «O Zot, po të duash, ti mund të më pastrosh». 3 Jezui shtriu dorën, e preku e i tha: «Dua. Pastrohu!». Dhe ai u pastrua menjëherë nga lebra. 4 Jezui i tha: «Mos i trego njeriu, por shko paraqitu te prifti e kushto dhuratën që ka urdhëruar Moisiu. Kjo do t'u shërbejë si dëshmi».
Besimi i kryeqindësit
(Lk 7.1-10Gjn 4.43-54)5 Kur Jezui hyri në Kafarnaum, iu afrua një kryeqindës e iu lut: 6 «O Zot, shërbëtori im dergjet në shtëpi i paralizuar e po vuan shumë». 7 Jezui i tha: «Do të vij ta shëroj». 8 Kryeqindësi i tha: «O Zot, unë nuk jam i denjë të hysh nën çatinë time, por thuaj vetëm një fjalë e shërbëtori im do të shërohet. 9 Sepse edhe unë jam nën urdhrat e eprorëve të mi dhe kam nën vete ushtarë. Kur i them njërit “shko”, ai shkon dhe kur i them tjetrit “eja”, ai vjen. Kur i them shërbëtorit tim “bëje këtë”, ai e bën». 10 Kur dëgjoi këto fjalë, Jezui u mrekullua e u tha atyre që po e ndiqnin: «Me të vërtetë po ju them, se nuk e kam gjetur një besim kaq të madh tek asnjeri në Izrael. 11 Prandaj po ju them se shumë do të vijnë nga lindja e nga perëndimi e do të ulen në tryezë me Abrahamin, Isakun e Jakobin në mbretërinë e qiejve, 12 ndërsa bijtë e mbretërisë do të hidhen përjashta në errësirë, ku do të ketë vajtim e kërcëllimë dhëmbësh». 13 Pastaj i tha kryeqindësit: «Shko dhe u bëftë sipas besimit tënd!». Dhe shërbëtori u shërua në atë çast.
Shërimi i shumë njerëzve
(Mk 1.29-34Lk 4.38-41)14 Kur shkoi në shtëpinë e Pjetrit, Jezui pa vjehrrën e Pjetrit që dergjej në shtrat me ethe. 15 Ai ia preku dorën dhe atë e lanë ethet. Atëherë ajo u ngrit që t'u shërbente. 16 Në mbrëmje sollën tek ai shumë të pushtuar nga djalli. Me anë të fjalës ai dëboi shpirtrat e ndyrë dhe shëroi të gjithë të sëmurët, 17 që kështu të përmbushej fjala e profetit Isai:
mori mbi vete dobësitë tona
dhe mbarti sëmundjet tona.
Të ndjekësh Jezuin
(Lk 9.57-62)18 Kur pa se ishte i rrethuar nga një turmë e madhe, Jezui urdhëroi të shkonin në bregun tjetër. 19 Një shkrues iu afrua e i tha: «Mësues, do të të ndjek kudo që të shkosh». 20 Jezui i tha: «Dhelprat kanë strofka dhe zogjtë e qiellit kanë fole, ndërsa Biri i njeriut nuk ka as ku të mbështetë kokën».
21 Një tjetër, një nga dishepujt, i tha: «Zot, më lejo të shkoj e të varros më parë tim atë». 22 Por Jezui i tha: «Ti më ndiq mua dhe lëri të vdekurit të varrosin të vdekurit e tyre».
Fashitja e stuhisë
(Mk 4.35-41Lk 8.22-25)23 Pastaj hipi në varkë i ndjekur nga dishepujt e vet. 24 Dhe ja, në liqen u ngrit një stuhi e madhe, aq sa varka u mbulua nga dallgët. Ndërkohë ai flinte. 25 Ata iu afruan, e zgjuan e i thanë: «O Zot, na shpëto se po mbytemi!». 26 Ai u tha: «Përse keni frikë, o besimpakë?». Atëherë u ngrit e qortoi erërat dhe liqenin. Pastaj u bë bunacë e madhe. 27 Njerëzit, të mahnitur, i thanë njëri-tjetrit: «Kush është ky që i binden edhe erërat, edhe liqeni?».
Shërimi i dy të pushtuarve nga djalli
(Mk 5.1-20Lk 8.26-39)28 Kur arriti në bregun tjetër, në vendin e gadarenëve, i dolën përpara dy të pushtuar nga djalli që erdhën nga varrezat. Ata ishin aq të egër, saqë askush nuk guxonte të kalonte asaj rruge. 29 Dhe, ja, ata filluan të bërtisnin e të thoshin: «Çfarë ke me ne, o Biri i Perëndisë? Ke ardhur të na mundosh para kohe?». 30 Jo larg tyre kulloste një tufë e madhe derrash 31 dhe djajtë iu lutën Jezuit: «Nëse na dëbon, na dërgo te kjo tufë derrash». 32 Ai u tha: «Shkoni!». Atëherë, pasi dolën, ata shkuan te derrat dhe e tërë tufa u hodh nga humnera në liqen e u mbyt në ujë. 33 Ata që ruanin derrat ua mbathën këmbëve e shkuan në qytet, që të tregonin për të pushtuarit nga djalli e për gjithçka ndodhi. 34 Dhe, ja, i gjithë qyteti i doli para Jezuit dhe kur e panë, iu lutën të largohej nga krahina e tyre.
Krie VIII.
1 E si kalarej ka malji, u‐níse tin pas atîje gjinde šûm:
2 E njô nje lebruse , tše víneje te aδorare n, tue θẽ n: Zot, nde do, mund me kje róš.
3 E ndé itur dore n Džesúi, e ngau, tue θê n: Dua, kje róu. E mbiátu ju‐kje rúa lebra tîje .
4 E i θot atîje Džesúi: Šiχ, te mos ja θúaš njeríu: po ets, buθtoju priftit, e jipi rrigalin, tše kumandói Moiséu, pe r martrî atire.
5 E si χíneje Džesúi Kapernaúm, ju‐kjas atîje nje Tšenturiún, tue parkaljesur,
6 E tue θẽ n: Zot, dialji im rrî štẽ n prapt te špia paralíte ke , kekje i dorrokopsur.
7 E i θot Džesúi: Arδur ú, e še ronje .
8 E pe rgjegjur Tšenturiúni, θa: Zot, u nẽ ng meritonje te me χîš nde špît time: po θúaj nje fiâlje vet, e še ronet dialji im.
9 Pse eδé ú rrî mbe te tiêr, e kam pe rpóš meje suljdét, e i θom ktîje : Ets, e vete: e jetrit, Eja, e vién: e šerbe túarit tim, Bẽ n kte , e e bẽ n.
10 Gjegjur prana Džesúi kto šurbise kjintrói, e θa atire tše veje n pas atîje : Pe r ve rtét ju θom, nẽ ng gjeta te Israéli kakje bes.
11 Eδé ju θom, se šûm kân te vĩnje n ka delj díeli, e ka pere ndón, e kân te rrîn me Abramin, e Isakun, e Džakobin te rregje ría e kjíelvet:
12 Po te bílje te e rregje rîs kan jên štẽ n nd’ érre tit te jaše m: atié kâ te jêt te kjâr, e nge rsima δẽ mbeš.
13 E θa Džesúi Tšenturiúnit: Ets, e si pate bes, te kjofte . E u‐še rúa dialji tîje mb’ at χêr.
14 E arδur Džesúi te špia e Piétrit, pâ te viéχe rre n e tîje štẽ n prapt, e diégur ka éθia:
15 E ngau dore n e sâje , e éθia e lja, e u‐ngre, e i šurbéneje .
16 E arδur mbré manet, i súaltin pe rpara šûm me špirtrat e χúaje : e ndzúar špirtrat me fiâlje : e gjiθ atá tše rrije n ljik i še rói:
17 Se te be χej e θẽ na Isaîse profetit, tše θot: Aí múar te viljakósurat tona: e se mundat ngrakói.
18 Pâr prana Džesúi šûm gjinde rreθ atîje , kumandói te škoje n mbatân.
19 E kjasur nje Skrib, i θa: Δaskalj, ú vĩnje pas tîj, ku do te veš.
20 E Džesúi i θot: Δeljprat kân lošet, e zókje te e kjíele s foljêt: po Biri njeríut se kâ ku te prê nje kríet.
21 E njete r nde δišípuljit e tîje i θa: Zot, ljem pe rpara te vete te vê nde varre t tate n tim.
22 E Džesúi i θa: Eja pas meje, e lje te vdékurit te vẽ̂ n nde varre t te vdékurit e tire.
23 E si ngjitej te varka, i vân pas atîje δišípuljit e tîje :
24 E njô nje monostróf e maδe u‐bê te dêti, akje sa varka iš e mbuljúar ka suvaljat; e ai fiê je .
25 E kjasur δišípuljit e tîje , e sgjúan, tue θẽ n: Zot, salvona, jemi te biêrr.
26 E aí i θot: Pse tré mbeni, njere z pak béssie? Ngré itur aí aχíera, ne me réi ére vet e dêtit, e u‐bê nje e papsur e maδe.
27 E njére zit kjintrúan te marmaróst, tue θẽ n: Tše e št kî, se érat e dêti i marre n veš?
28 E si vate ai mbatân te χora e Džerdžesenvet, i dúaltin pe rpara di te zê n ka špirtrat e χúaje , tše díljie n ka varret, te kekje šûm, sa mosnjerî mund škóneje pe r at ûδ.
29 E njô θe rríte tin, tue θẽ n: Tše kemi na me tîj, Džesú bîr i Tinzoti? Erδe ktu pe rpara motit te na lastimisnje š?
30 E iš pak largu ka atá nje mûrr šûm dírkje še , tše kulótneje .
31 E špirtrat e χúaje e parkaljése je n, tue θẽ n: Nde na ndzíer, de rgona te murra e dírkje vet.
32 E θa atíreve: Étse ni. E dâlje atá vân te murra e dírkje vet, e njô gjiθ murra e dírkje vet u‐štû spe rδikste ka nje gramîn te dêti: e spavistin nde r úje rat.
33 E atá tše i kulóte je n iktin: e vatur te χora, rre fíetin gjiθséi, eδé ató te atire, tše kiše n špirtrat e χúaje .
34 E njô gjiθ χora i dúal pe rpara Džesúit: e pâr até e parkaljése tin te škóneje ka anat e tire.