Hyrja ngadhënjimtare në Jerusalem
(Mk 11.1-11Lk 19.28-38Gjn 12.12-19)1 Kur iu afruan Jerusalemit dhe erdhën në Betfagë, në malin e Ullinjve, Jezui dërgoi dy dishepuj përpara 2 e u tha: «Shkoni në fshatin përballë dhe menjëherë do të gjeni të lidhur një gomaricë e një kërriç. Zgjidhini e sillini tek unë. 3 Nëse ju thotë gjë njeri, i thoni: “Zoti ka nevojë për ta e do t'jua kthejë menjëherë”». 4 Kjo ndodhi që të përmbushej çfarë qe thënë përmes profetit:
5 i thoni bijës së Sionit:
ja, po vjen te ti mbreti yt,
plot butësi, hipur mbi një gomaricë
e një kërriç, të voglin e gomaricës.
6 Dishepujt shkuan e vepruan siç i urdhëroi Jezui. 7 Sollën gomaricën me kërriçin, u vunë përsipër rrobat e tyre dhe Jezui u ul mbi to. 8 Shumë veta nga turma shtruan në rrugë rrobat e tyre, ndërsa të tjerë prisnin degët e pemëve dhe i shtronin në rrugë. 9 Turmat që ecnin përpara Jezuit dhe ato pas tij, thërrisnin:
«Hosana birit të Davidit,
bekuar qoftë
ai që vjen në emër të Zotit,
Hosana në lartësitë e qiejve!».
10 Kur Jezui hyri në Jerusalem, u vu në lëvizje mbarë qyteti. Njerëzit pyesnin: «Kush është ky?». 11 Dhe turmat thoshin: «Ky është profeti Jezu nga Nazareti i Galilesë».
Pastrimi i tempullit
(Mk 11.15-19Lk 19.45-48Gjn 2.13-22)12 Jezui hyri në tempull dhe dëboi që andej të gjithë ata që shisnin e blinin. Përmbysi tezgat e këmbyesve të parave dhe ndenjëset e tregtarëve të pëllumbave. 13 Dhe u tha: «Është shkruar:
shtëpia ime
do të quhet shtëpi lutjeje,
por ju e keni bërë shpellë kusarësh».
14 Kur ishte në tempull, Jezuit i çonin të verbrit e të çalët dhe ai i shëronte. 15 Por kryepriftërinjtë e shkruesit, kur panë mrekullitë që bëri dhe fëmijët që thërrisnin në tempull: «Hosana Birit të Davidit!», u zemëruan 16 e i thanë: «A e dëgjon çfarë thonë këta?». Jezui u tha: «Po. A nuk e keni lexuar ndonjëherë: nga goja e fëmijëve dhe e foshnjave more lavdi ». 17 Pastaj ai u largua e shkoi jashtë qytetit, në Betani, ku kaloi natën.
Mallkimi i fikut
(Mk 11.12-14, Mk 20-24)18 Në mëngjes herët, ndërsa po kthehej në qytet, Jezuin e mori uria. 19 Ai pa një fik ndanë rrugës, iu afrua, por nuk gjeti asgjë përveç gjetheve. Atëherë i tha fikut: «Mos dhënç më kurrë fryt!». Dhe fiku u tha në çast. 20 Kur dishepujt e panë këtë gjë, u çuditën dhe pyetën: «Si u tha kaq shpejt fiku?». 21 Jezui u përgjigj: «Me të vërtetë po ju them se po të kishit besim e të mos ngurronit, do të bënit jo vetëm çfarë i bëra unë fikut, por do t'i thoshit këtij mali “ngrihu e hidhu në det” dhe kjo do të ndodhte. 22 Çfarëdo që të kërkoni me besim përmes lutjes, do ta merrni».
Pushteti i Jezuit
(Mk 11.27-33Lk 20.1-8)23 Jezui kishte hyrë në tempull e po mësonte njerëzit kur kryepriftërinjtë e pleqtë shkuan tek ai dhe e pyetën: «Me ç'pushtet i bën këto gjëra? Kush ta ka dhënë këtë pushtet?». 24 Jezui u tha: «Edhe unë kam një pyetje për ju. Nëse më përgjigjeni, atëherë edhe unë do t'ju tregoj me ç'pushtet i bëj këto gjëra. 25 Prej nga vinte pagëzimi i Gjonit? Prej qiellit apo prej njerëzve?». Atëherë ata i thanë njëri-tjetrit: «Po të themi “prej qiellit”, do të na thotë: “Pse nuk i besuat atij?”. 26 Po të themi “prej njerëzve”, kemi frikë nga turma, se të gjithë e mbajnë Gjonin për profet». 27 Prandaj i thanë Jezuit: «Nuk e dimë». Dhe Jezui u tha: «As unë nuk ju them se me ç'pushtet i bëj këto gjëra».
Dy djemtë
28 «Më thoni, si e mendoni këtë gjë: një njeri kishte dy djem. Shkoi tek i pari e i tha: “Bir, shko e puno në vresht sot”. 29 Ai iu përgjigj: “Nuk dua”. Por më vonë u pendua e shkoi. 30 Shkoi te djali tjetër e i tha të njëjtën gjë. Ai iu përgjigj: “Po, imzot”, por nuk shkoi. 31 Cili nga të dy bëri vullnetin e të atit?».
Ata iu përgjigjën: «I pari». Jezui u tha: «Me të vërtetë po ju them: tagrambledhësit e laviret do të shkojnë përpara jush në mbretërinë e Perëndisë. 32 Gjoni erdhi te ju në udhën e drejtësisë e ju nuk i besuat, por tagrambledhësit e laviret i besuan. Ndërsa ju, edhe pasi e patë këtë gjë, nuk ndërruat mendje e nuk besuat».
Vreshtit dhe vreshtarët
(Mk 12.1-12Lk 20.9-19)33 «Dëgjoni një shëmbëlltyrë tjetër: i zoti i një shtëpie mbolli një vresht, e rrethoi me gardh, hapi një gropë për të shtrydhur rrushin dhe ngriti një kullë. Vreshtin ua dha me qira disa vreshtarëve dhe u largua në një vend të huaj. 34 Kur afroi koha e të vjelave, dërgoi shërbëtorët e vet te vreshtarët që të merrnin pjesën e tij të prodhimit. 35 Por vreshtarët i kapën shërbëtorët dhe njërin e rrahën, tjetrin e vranë dhe një tjetër e vranë me gurë. 36 U dërgoi edhe shërbëtorë të tjerë, më shumë se të parët, por vreshtarët bënë të njëjtën gjë me ta. 37 Pastaj dërgoi të birin duke thënë: “Për tim bir do të kenë respekt”. 38 Por kur panë të birin, vreshtarët i thanë njëri-tjetrit: “Ky është trashëgimtari. Ejani ta vrasim e t'i marrim trashëgiminë”. 39 Atëherë e kapën, e nxorën jashtë vreshtit dhe e vranë. 40 Kur të vijë i zoti i vreshtit, çfarë do t'u bëjë këtyre vreshtarëve?». 41 Ata i thanë: «Do t'i vrasë pa mëshirë vreshtarët e këqij dhe vreshtin do t'ua japë vreshtarëve të tjerë që do t'ia japin të vjelat në kohën e duhur». 42 Jezui u tha: «A nuk keni lexuar kurrë në Shkrime:
guri që ndërtuesit e hodhën tej,
u bë guri i qoshes.
Kjo është vepra e Zotit
dhe është e mrekullueshme në sytë tanë ».
43 Prandaj po ju them: «Mbretëria e Perëndisë do t'ju hiqet juve e do t'i jepet një kombi që do të japë fryte në të. 44 Kushdo që bie mbi këtë gur do të copëtohet dhe, nëse ai gur bie mbi ndonjërin, do ta thërrmojë».
45 Kur kryepriftërinjtë e farisenjtë i dëgjuan shëmbëlltyrat e Jezuit, e kuptuan se po fliste për ta 46 dhe donin ta kapnin, por kishin frikë nga turma që e mbante Jezuin për profet.
Krie XXI.
1 E kûr u‐kjáse tin Džerusalêm, e érθe tin Betfâdže rrê z maljit e Ulínje vet: aχíera Džesúi de rgói di δišípulje ,
2 Tue θẽ n atire: Étse ni te katundi, tše ju rrî pe rpara, e mbiátu gjẽ ni nje gaiδure ljiδur, e nje pulâr me té : po tše e sgjíδe šit, sílne je mua:
3 E nde ndonjé ju θe fte gjê , θúani se Zoti kâ be zônje pe r ta: e mbiátu i de rgón.
4 Gjiθ ke jó kje, se te be χej e θẽ na e profétit, tše θot:
5 Θúani se bilje s Sióne s: Ši rregji it te vién i but, e kaljúar mbi nje gaiδure, e nje pulâr bîr gaiδúrie ne n barre š.
6 E vatur δišípuljit bẽ̂ n si i porsiti Džesúi.
7 E súaltin gaiδuren, e pularin: e vûn mbi atá te véšurat e tire, e u‐ulje sipe r atire.
8 E mê te šûme t gjinde štrúan te véšurat e tire te uδa: e te tiére príse je n dega ka árvuret, e i štroje n te uδa:
9 Gjínde te prana tše veje n pe rpara, e atá tše veje n prapa, θe rrísie n, tue θẽ n: Osanna te birit Daviδit: bekúar i árδuri nd’ é me rit Tinzoti: osanna nde mê te ljartat.
10 E si χiri aí Džerusalêm, u‐tund gjiθ χora, tue θẽ n: Kuš ê kî?
11 E gjinde t θoje n: Kî ê Džesúi profeti ka Nádzaret i Galilês.
12 E χiri Džesúi te kjiša e Tinzoti, e ndzúar jašte gjiθ atá tše šísie n e biéje n te kjiša; e štruše ljarti tríesat e atire tše nde rroje n turrés, e θronet e atire tše šísie n pe lumbat:
13 E θot atire: U‐škrua: Špia ime kâ te θe rritet špî parkaljésmie: e ju e bê t nje grut latrunše .
14 E ju‐kjáse tin te verbe r, e šankatra te kjiša: e i še rói.
15 E pâr krerat e príftravet, e Skribrat me rákuljit tše aí be ri, e kriature t tše θe rrísie n te kjiša, e tše θoje n: Osanna te birit Daviδit: u‐lastimistin,
16 E θân atîje : Gjegje n tše θôn kta? E Džesúi θot atire: E χ. Nẽ ng δiavastit ndonje χêr: Se ka grika e diálje ravet eδé atíreve tše pîn sis pate bẽ n láuda?
17 E ljẽ n atá, dúal jašt χore s, e vate Betanî: e atié škoi nate n.
18 Menatet pra priérur te χora, ndíeti û.
19 E pâr nje fik mbi uδe n, vate mbi até : e nẽ ng gjet tek aí mosse fiéta vete m, e θa atîje : Mos u‐ljefte mê ka ti frut pe r gjiθmôn: e fiku u‐θâ mbiátu.
20 E pâr δišípuljit, u‐mērostin, tue θẽ n: Si u‐θâ gjiθnje χêr fiku?
21 E pe rgjegjur Džesúi, θa atire: Pe r ve rtét ju θom, se nde pâšit bes, e mos mbéte ši te rre jírtur, bẽ ni jo vete m kté te fikut, po eδé nde i θe fši ktîje malji, Mirr, e štiru te déiti, kâ te jêt.
22 E gjiθ ató šurbise tše ljipšit nde te parkaljésurit tue passur bes, i kini.
23 E si erθ aí nde kjiše , ju‐kjastin atîje tše me soneje krerat e príftravet, e piékje t’ e gjíndies, tue θẽ n: Me tše putîr bẽ n kto šurbise? E kuš te δa ke t putîr?
24 E pe rgjegjur Džesúi, θa atire: Ju píenje eδé ú nje fiâlje : tše nde ju me θe fšit, eδé ú ju θom me tše putîr bẽ nje kto šurbise.
25 Pakzimi i Janjit kâ iš? ka kjíela, o ka njére zit? E atá fóljie n nde pe r ta, tue θẽ n:
26 Nde θe fšim, ka kjíela, aí na θot: Pe rtsé nẽ ng i páte tit bes? Nde pra θe fšim, ka njére zit, i trẽ́ mbemi gjíndies: pse gjiθ kiše n Janjin si profét.
27 E atá pe rgjegjur Džesúit, θân: Nẽ ng e dimi. E aí θa atire: Ú mẽ ngu ju θom me tše putîr bẽ nje kto šurbise.
28 Pra tše ju duket juve? Nje njerî kiš di bilje , e tue kjasur te parit, i θa: Bîr, ets sot, šurbé te vrešta ime.
29 E aí pe rgjegjur, θa: Nẽ ng dua. E pe stana, metanosur, vate.
30 E tue kjasur te jetri, θa eδé aštú. E aí pe rgjegjur, θa: Ú vete, Zot, e nẽ ng vate.
31 Tsilji nde te di be ri ve ljeme n e te jatit? Θôn atîje : I pari. Θot atire Džesúi: Pe r ve rtét ju θom, se gabe ljotrat e grât turpe rúame vên pe rpara juše te rregje ría e Tinzoti.
32 Pse erθ pe r ju Janji te uδa e dréite s, e ẽ ng e páte tit bes. Gabe ljotrat prana e grât e ljiga e pate n bes: e ju tue pâr nẽ ng nde rrúat pe stana trû, sa te kíšie t bes.
33 Gjégje ni njate r pe rralez: Iš nje njerî kreišpije, tše kiš vẽ n nje vrešt, e rreθ asâje vû nje garθe , e skavarti tek ajó nje tîn, e stisi nje tûrre , e ja δa atire tše šurbeje n te δeu, e vate largu atêje .
34 Kûr prana u‐kjas moti frútevet, de rgói šerbe tore t e tîje te atá tše šurbeje n te petku, se te mbjíδe je n frutet e tîje .
35 E atá tše šurbéje n te petku, mârr šerbe tore t, ke rráχe tin, ke vrân, ke e parramartin me gûr.
36 Papâ de rgói te tiêr šerbe tôr mê šûm se te pare t, e bẽ̂ n atire eδé aštú.
37 Pe stana pra de rgói tek atá te birin e tîje , tue θẽ n: Birit tim i kjéle nje n ndêr.
38 E atá tše šurbeje n te petku, pâr te birin, θân nde r ta: Kî e št rreδa, ngani, e vrasmi, e mbânje mi na petkun tše i nget atîje .
39 E mârr até e štûn jašt vréšte se , e e vrân.
40 Andái kûr te vĩnje i zoti vréšte se, tše i bẽ n atire tše šurbeje n te δeu?
41 Θôn atîje : Te ljíkje te ljik bẽ n e vdese n: e vrešte n e jep te tiérve, tše ti jape n frutet nde mote te tire.
42 Θot atire Džesúi: Nẽ ng δiavastit ndonje χêr te te Škrúamet: Gurin, tše štûn me njân atá tše stíse je n, kî u‐bê pe r krie gonéie. Ka Inzót u‐bê kî, e e št me rakul te sît tane ?
43 Pre kte ju θom, se vién e mârr juve rregje ría e Tinzoti, e i jipet gjíndies tše vién e bẽ n frutet e sâje .
44 E aí tše bie mbi ke t gûr, tšakmiset: e até mbi ke bie, e bẽ n pié χ.
45 E po tše gjékje tin krerat e príftravet, e Fariserat pe rrálezit e tîje , njoχtin se aí θot pe r ta.
46 E si ke rkoje n te ze je n, u‐trẽ́ mbe tin gjínde vet: pse e kiše n si profét.