Shndërrimi i Jezuit
(Mk 9.2-13Lk 9.28-36)1 Pas gjashtë ditësh Jezui mori me vete Pjetrin, Jakobin dhe vëllanë e tij, Gjonin, e i çoi në një mal të lartë, në një vend të vetmuar. 2 Atëherë ai u shndërrua para tyre. Fytyra i shkëlqeu si dielli dhe rrobat iu bënë të bardha si drita. 3 Pastaj atyre iu shfaqën Moisiu dhe Elia duke folur me Jezuin. 4 Pjetri i tha Jezuit: «Zot, sa mirë që jemi këtu! Nëse dëshiron, do të ngre këtu tri tenda, një për ty, një për Moisiun e një për Elinë». 5 Ndërsa ishte ende duke folur, një re e shndritshme i mbuloi me hijen e saj dhe një zë nga reja tha: «Ky është Biri im i dashur, me të cilin jam i kënaqur. Dëgjojeni!». 6 Kur e dëgjuan këtë, dishepujt ranë me fytyrë përdhe dhe i zuri një frikë e madhe. 7 Por Jezui u afrua, i preku e u tha: «Ngrihuni e mos kini frikë!». 8 Kur ngritën sytë, nuk panë askënd përveç Jezuit.
9 Kur po zbrisnin nga mali, Jezui i urdhëroi: «Mos i thoni askujt çfarë keni parë, derisa Biri i njeriut të ngjallet prej të vdekurve». 10 Atëherë dishepujt e pyetën: «Përse thonë shkruesit se duhet të vijë më parë Elia?». 11 Jezui u përgjigj: «Po, Elia po vjen dhe ai do të vërë gjithçka në vendin e vet. 12 Madje po ju them se Elia ka ardhur, por ata nuk e njohën e bënë me të çfarë deshën. Kështu do të vuajë edhe Biri i njeriut prej tyre». 13 Atëherë dishepujt e kuptuan se po u fliste për Gjon Pagëzorin.
Shërimi i të pushtuarit nga djalli
(Mk 9.14-29Lk 9.37-43a)14 Kur arritën te turma, Jezuit iu afrua një njeri, i ra në gjunjë 15 e i tha: «Zot, ki mëshirë për tim bir, se ka sëmundjen e tokës dhe vuan shumë. Shpeshherë bie në zjarr e në ujë. 16 Ua solla dishepujve të tu, por ata nuk mundën ta shëronin». 17 Jezui tha: «O brezni e pafe dhe e mbrapshtë! Edhe sa kohë do të jem me ju? Deri kur do t'ju duroj? Sillmani këtu!». 18 Jezui e qortoi djallin. Atëherë djalli doli prej djaloshit dhe ai u shërua në çast.
19 Pastaj dishepujt erdhën te Jezui dhe, kur ishin vetëm, i thanë: «Pse ne nuk mundëm ta dëbonim?». 20-21 Ai u tha: «Për shkak të besimit tuaj të pakët. Me të vërtetë po ju them se po të kishit besim sa një farë sinapi, do t'i thoshit këtij mali “lëviz që këtej” dhe ai do të lëvizte. Asgjë nuk do të ishte e pamundur për ju ».
Tjetër paralajmërim i Pashkës
(Mk 9.30-32Lk 9.43b-45)22 Kur ishin në Galile, Jezui u tha: «Biri i njeriut do të dorëzohet në duart e njerëzve, 23 ata do ta vrasin dhe ditën e tretë, ai do të ngjallet». Atëherë dishepujt u pikëlluan shumë.
Tagri i tempullit
24 Kur arritën në Kafarnaum, mbledhësit e tagrit të tempullit iu afruan Pjetrit e i thanë: «A e paguan tagrin mësuesi juaj?». 25 Ai u tha: «E paguan». Sapo Pjetri u kthye në shtëpi, Jezui iu drejtua i pari: «Si mendon ti Simon? Nga kush i marrin mbretërit e kësaj bote tagrat ose detyrimet? Nga bijtë e tyre apo nga të tjerët?». 26 Pjetri u përgjigj: «Nga të tjerët». Jezui i tha: «Atëherë bijtë janë të lirë. 27 Por për të mos u bërë pengesë për ta, shko te liqeni, hidh grepin dhe kap peshkun e parë që do të bjerë në të. Kur t'i hapësh gojën, do të gjesh një monedhë. Merre e paguaj për mua e për vete».
Krie XVII.
1 E pas gjašt dite merr Džesúi Piétrin, e Jápe kun, e Janjin vláun e tije , e i kjele n ndo nje malje te ljart me njân:
2 E u‐nde rrúa pe rpara atire. E lamparisi fákjia e tîje si díeli: e te véšurat e tîje u‐bẽ̂ n te barδa si drita.
3 E njô u‐buθtúan atire Moiséu e Elía, tše fjíse je n me té .
4 Pe rgjegjur prana Piétri, θa Džesúit: Zot, e št mîr na te rrimi ke tú: nde do, bẽ́ nje mi ke tú tre spe rviére , nje tîj, nje Moiséut, e nje Elîs.
5 Si aí fjit eδé, njô nje rê e ške ljkíeme pe štrói atá. E njô nje vûdže ka rea, tše θôje : Kî e št Biri im i dášuri mîr, tek ú vura zé me re n time: mírre nie veš.
6 E po tše e gjékje tin δišípuljit rân me fakjen pe rmiste , e u‐trẽ́ mbe tin šûm.
7 E tue kjasur Džesúi, i ngau, e θa: Ngre χi, e mos trẽ́ mbeni.
8 E ngré itur sit e tire, ẽ ng pân njerî, mosse Džesúin vetmiθ.
9 E si atá kaláre šin ka malji, Džesúi i kumandói, tue θẽ n: Mosnjeríu θe fšit tše pât, njera te ngre χet i Biri i njeríut ka te vdékurit.
10 E e píetin δišípuljit e tîje , tue θẽ n: Pse Skribrat θôn se Elía kâ te vĩnje pe rpara?
11 E Džesúi pe rgjegjur, θa atire: Ve rtét Elía vién pe rpara, e kâ te de rtônje gjiθséi.
12 Ju θom prana, se Elía eδé erθ, e nẽ ng e njoχtin, po bẽ̂ n tek aí sâ dištin. Ke štú eδé i Biri njeríut kâ te pe sônje ka atá.
13 Aχíera nde ljgúan δišípuljit, se aí θôje atire pe r Janje Tiste n.
14 E arδur atá afe r gjíndies, ju kjas nje burr tue râr pe rgjunja atîje ,
15 E tue θẽ n: Zot, ki ljipisî pe r birin tim, se kâ se munde n e χe ne s, e pe sôn kekje : pse šumχêr bie te ziárri, e χêr’ e χêre te uje t.
16 E ja kjela δišípulje vet tû, e se múnde tin te še roje n.
17 Pe rgjegjur prana Džesúi, θa: Rratsîm e pâ bes e e štrẽ mbur, njera kûr kam te jêm me ju? njera kûr kam te ju durônje ? Sílnie mua até ke tú.
18 E Džešúi i ne me réi, e dúal ka aí špirti χúaje , e u‐še rúa diálji tše mb’ at χêr.
19 Aχíera kjasur δišípuljit me njân Džesúit, i θân: Pse na se múnde tim te ndzíre je m até ?
20 Džesúi prana θa atire: Pe r besse n tše se kini. Pse pe r ve rtét ju θom, se nde páte šit bes, sâ nje kokje sinapi, θúani ke tîje malji: Ško ke têje ke tié, e aí škon, e faregjê e št tše se mund bẽ net ka ju.
21 Ke jó rrats pra nẽ ng ndziret, se me parkaljesme, e agje rime.
22 E tue vatur bašk atá pe r Galilên, θa atire Džesúi: I Biri njeríut kâ te jê t i δẽ n nde dúare njére zvet:
23 E kân te vrase n, e tek e treta dit kâ te ngjalet. E u‐χeljmúan šûm.
24 Arδur prana atá Kapernaúm, u‐kjáse tin atá tše mbjíδje n diδramat te Piétri, e i θân: Δáskalji îj nẽ ng pagúan diδrame n?
25 Aí θot: E χ. E kûr χiri te špia, i folji pe rpara Džesúi, tue θẽ n: Tše te duket, Simún? Rrégje rat e δéut ka tsilje t marre n te δẽ nat o tšensin? ka te biljt e tire, o ka te χúajit?
26 Θot atîje Piétri: Ka te χúajit. Džesúi i θa: Prandái jân ljibru te biljte .
27 Po prana te mos i skandalidzarmi, vatur te dêti, štiêr amin: e mirre piškun, tše vién i pari: e po tše χapše grike n e tîje i gjẽ n nje statîr: mârr até , jipe atire pe r mua, e pe r tîj.