Bible – Shoqëria Biblike

Mbë të parinë kënkëtuar mbi Shushan-Edhuth, Miktam i Dhavidhit për mësim, kur luftoi Syrin’ e Mesopotamisë, edhe Syrin’ e Sovasë, edhe u kthye Joavi, edhe i goditi Edhomit ndë gropësirët të krypësë dymbëdhietë mijë.

1 O Perëndi, na hodhe tej, e na theve, u zëmërove, kthehu te na.

2 Tunde dhenë, edhe çave atë; shëndosh thërrimet’ e ati, se po tundetë.

3 I dëfteve llauzit tënt punë të ashpëra, na dhe të pimë verë që merr mëntë.

4 U dhe shënjë atyreve që të kanë frikë, që të ngrihetë lart për të vërtetënë. Sellah.

5 Që të dëlirenë të dashurit’ e tu, shpëto-më me anë të së diathtësë s’ate, edhe ndigjo-më.

6 Perëndia foli ndë (vënt) të shënjtëruarin’ e ti: Do të gëzonem, do të ndanj Syhemënë, edhe do të mas gropësirën’ e Sokhothësë.

7 Imi është Gallaadhi, edhe ime është Manassiu; edhe Efraimi është fuqi e kresë s’ime, Judha është nom-vënësi im,

8 Moavi është lëqeri i të larit t’im, mbi Edhom kam për të hedhurë këpucënë t’ime, brohori për mua, o Palestinë.

9 Kush do të më bierë ndë qytet me mure të fortë? A kush do të më heqë udhënë gjer ndë Edhom?

10 Jo ti, o Perëndi, që na hodhe tej? Edhe nukë do të dalç bashkë me fushatat t’ona, o Perëndi.

11 Ep-na ndihmë prej shtrëngimit, sepse shpëtimi prej njieriut ësht’ i kotë.

12 Me anë të Perëndisë kemi për të bërë trimëri, edhe ay ka për të shkelurë arëmiqtë tanë.