Bible – Shoqëria Biblike

Psallm’ e Dhavidhit.

1 I bekuarë qoftë Zoti, shkëmbi im, ay që mëson duart’ e mia për të zënë, gishtrit’ e mi për luftë,

2 përdëllimi im edhe kasteli em, e larta mpshtetëja ime, edhe dëlirësi im, mburonja ime; shpëreva mbë atë që vë ndënë mua llausnë t’im.

3 O Zot, ç’është njieriu, që ta ngjohç! A i biri i njieriut, që ta mendojsh!

4 Njieriu i gjan së kotësë, ditt’ e ati shkonjënë posi hije.

5 O Zot, ul qiellt’ e tu, edhe cbrit; përkit maletë, edhe do të nxierrënë tym.

6 Vetëti vetëtimë, edhe do t’i përndajsh; hith shigjetat’ e tua, edhe do t’i përziejsh.

7 Ngjat duart’ e tua së larti, shpëto-më edhe ruaj-më prej ujëravet shuma, prej dorësë bijet huaj,

8 të cilëvet goja flet të kotë, edhe e diathta e atyreve ësht’ e diathtë gënjeshtre.

9 O Perëndi, do të këndonj për ty kënkë të re; me psalltir dhietë kordhëzash do të psall për ty,

10 që ep shpëtim mbëretrëvet, që dëlir Dhavidhë shërbëtorinë tënt prej shpatësë keqe.

11 Shpëto-më edhe ruaj-më prej dorësë bijet huaj, të cilëvet goja flet të kotë, dhe e diatht’ e atyreve ësht’ e diathtë gënjeshtre,

12 që të jenë bijtë t’anë posi bimëra të ra, që rritenë, kur janë të rinj, bijatë t’ona posi gurë të gdhëndurë, që virenë ndë çipt të murit pallatit;

13 qilaretë t’anë janë plot, e nxierrënë ç’do farë gjëje; dhëntë t’ona shumonenë me mijëra e me dhietë mijëra ndë fushat t’ona,

14 qetë tanë janë të fortë për të mbarturë barrë; mos qoftë as të ryrë as të dalë, as të bërtiturë ndë rugat’ tona.

15 Lum ay llaus që gjëndetë kështu! Lum ay llaus, të cilit Zoti është Perëndia i ati!