Bible – Shoqëria Biblike

Mbë të parinë kënkëtuar. Psallmë për të bijt’ e Koreut.

1 Ndigjoni këto, gjithë llauzetë; mbani vesh, gjithë sa rrinë ndë dhet,

2 të mëdhenj e të vogjëlë, të pasurë e dorë-hollë bashkë.

3 Goja ime ka për të folurë dituri, edhe mendimi i zëmrësë s’ime urtësi.

4 Do të ul veshnë t’im ndë paravoli, do të cgjith fjalën’ e errëtë me qitharë.

5 Përse të frikësonem ndë ditë të keqe, (kur) të më qarkonjë pa-udhëria që është ndë udhë?

6 Ata që venë shpëresënë ndë të mirat të tyre, edhe mburrenë për të shumëtit’ e pasëjesë tyre.

7 Asnjë nukë munt të shpërblenjë vëllanë, as të apë Perëndisë shpërblim për atë.

8 Sepse (nukë gjen) ndern’ e çpërblimit shpirtit ati, edhe nukë gjendetë kurrë,

9 që të rronjë gjithë jetënë, e të mos shohë prishëje.

10 Sepse sheh të mençuritë që vdesënë, sikundrë edhe të marrin’ e të pamençiminë që vdirenë, edhe lënë të mirat’ e tyre ndë të tierë.

11 Ata mendonenë me vetëhe, se shtëpit’ e atyreve do të jenë gjithë jetënë, të ndënjturat’ e atyreve bres pas brezi; quanjënë dheratë me ata emërat’ e tyre.

12 Po njieriu që është mbë nder, nukë mbetetë, po gjan bagëtivet që vdirenë.

13 Këjo udh’ e atyreve është marrëzi e atyreve, po fëmijëvet atyre u vinjënë t’ëmbëla ndë gojët fjalët’ e atyreve. Sellah.

14 Posi dhëntë u hothnë ndë varr, vdekëja do t’i kullosë, edhe të drejtëtë do të zotëronjënë mbi ata ndë mëngjes, edhe fuqi’ e atyreve do të vietëronetë ndë varrt, për të ndënjturit e tyre.

15 Po Perëndia do të çpërblenjë shpirtinë t’im prej dorësë varrit, sepse do të më marrë. Sellah.

16 Mos ki frikë, kur të bënet’ i pasurë njieriu, a kur t’i shtonetë lavdia e shtëpisë ati,

17 sepse kur të vdesë, s’ka për të marrë me vete gjë, as s’ka për të cbriturë bashkë me atë lavdim i ati.

18 Ndonëse bekoi shpirtin’ e ti ndë jetë të ti, edhe (njierëzitë) do të të lavduronjënë, kur t’i bëjsh mirë vetëvetëhesë.

19 Ka për të vaturë ndë bres t’atrëvet ti, gjithë jetënë s’kanë për të parë dritë.

20 Njieriu që është mbë nder, edhe s’kupëton, gjan bagëtivet që vdirenë.