Mbë të parinë kënkëtuar. Psallm’ e Dhavidhit, shërbëtorit Zotit, i cili foli te Zoti fjalët’ e kësaj kënke, mb’atë ditë që e ruajti Zoti prej duarsh gjith arëmiqet ati, edhe prej dorësë Saullit, edhe tha:
1 Do të të dua, o Zot, fuqia ime.
2 Zoti është qëndrimi im, edhe mpshteteja ime, edhe shpëtimtari im; Perëndia im, ndihmësi im; mb’atë shpërenj; mburonjësi im, edhe briri shpëtimit t’im, edhe ndihmëtari im.
3 Duke lavdëruarë do t’i thërres Zotit, edhe do të shpëtonj prej arëmiqet mi.
4 Të dhëmbura vdekëje më qerthulluanë, edhe përronj pa-udhërie më trëmpnë.
5 Të dhëmbura varri më qerthulluanë, kurthe vdekëje më harrinë.
6 Edhe ndë shtrëngim t’im thirra Zotit, edhe klitha mbë Perëndinë t’im; më ndigjoi zënë prej kishësë ti të shënjtëruarësë, edhe klithma ime harriu përpara ndë veshët të ati.
7 Atëhere u tunt edhe u droth dheu, edhe themelet’ e malevet u tuntnë e luajtnë vëndit, se u zëmërua mb’ata Perëndia.
8 Hipi tym prej fyejevet hundësë ati, edhe ziar që diek prej gojës’ ati, thëngjij u ndesnë prej ati.
9 Edhe uli qiejtë, edhe cbriti, edhe ishtej errëcirë ndënë këmbët të ati.
10 Edhe hipi mbi Qeruvim, edhe fluturoj, fluturoj mbi fletët’ e erëravet.
11 Vuri errëcirë (për vëndinë) të fshehurë të vetinë; qark vetesë ishtej tend’ e ati, uj’i zi ndër re erërave.
12 Prej ndriçimit përpara ati shkuanë retë, breshërë edhe thëngjij ziari.
13 Edhe bubulliti Zoti nga qielli, edhe i Larti nxori zën’ e ti: breshërë edhe thëngjij ziari.
14 Edhe dërgoi shigjetat’ e tia, edhe përndau ata, edhe shumoi vetëtimëra, edhe i përzieu.
15 Edhe u duknë burimet’ e ujëravet, edhe u cbuluanë themelet’ e botësë, prej qërtimit tënt, o Zot, prej të fryrit frymësë fejevet hundësë s’ate.
16 Dërgoj prej së larti, e më mori; më hoqi prej ujërash shumëta.
17 Më ruajti prej të fortëvet arëmiqet mi, dhe prej atyreve që më kanë mëri, sepse ishinë më të fortë se unë.
18 Më harrinë ndë ditë të keqe, po Zoti qe forcati im.
19 Edhe më nxori ndë vënt të gjerë, më ruajti, sepse i pëlqeva.
20 Edhe Zoti ma çpagoj pas drejtërisë s’ime, edhe pas së këthiellëtësë duaret mia ma çpagoj.
21 Se ruajta udhët’ e Zotit, edhe nukë dola i pa-besë Perëndisë t’im.
22 Se gjithë gjyqet’ e ati ishinë përpara meje, edhe urdhërimet’ e ati nuk’ u larguanë prej meje.
23 Edhe dolla faqe-bardhë tek ay, edhe u ruajta prej pa-udhërisë s’ime.
24 Edhe Zoti ma shpagoj pas drejtërisë s’ime, edhe pas së këthiellëtësë duaret mia përpara syvet ati.
25 Me të drejtinë do të jesh i drejtë, me njierin’ e qëruarë do të jesh i qëruarë,
26 edhe me të cgjedhurinë do të jesh i cgjedhurë, edhe me të shtrëmbërinë do të jesh i shtrëmbërë.
27 Sepse ti do të shpëtonjç një llaus që është ndë shtrëngim, po syt’ e madhështorëvet do t’i përgjunjç.
28 Se ti do të ndriçojsh kandilenë t’ime, Zoti Perëndia im do të ndriçonjë errëcirënë t’ime.
29 Se me anë tënde do të thyenj fushatë, edhe me anë të Perëndisë t’im do të kapërcenj murë.
30 Udh’ e Perëndisë ësht’ e qëruarë, fjalët’ e Zotit janë të provuara, është mburonjës’ i gjith’ atyreve që shpërenjënë mb’atë.
31 Sepse kush është perëndi, veç Zotit? A kush ësht’ i fortë, veç Perëndisë t’ënë?
32 Perëndia ësht’ ay që më ngjesh fuqi, edhe bën të qëruarë udhënë t’ime.
33 Bën këmbët’ e mia posi të drerit, edhe më qëndron mbi vënde të lartë.
34 Mëson duart’ e mia ndë luftë, edhe bën krahët’ e mi hark të ramtë.
35 Edhe më dhe mburimn’ e shpëtimit tënt, edhe e diathta jote më ndihu, edhe të mirëtë t’at më rriti.
36 Cgjerove çapet’ e mia përposh meje, edhe këmbët’ e mia nuk’ u tuntnë.
37 Ndoqa arëmiqt’ e mi, edhe i harrita, edhe nuk’ u kthyeshë gjer sa s’mbetnë më.
38 Dërrmova ata, edhe s’muntnë të qëndroninë: ranë ndënë këmbët’ e mia.
39 Edhe më ngjeshe fuqi ndë luftë, vure ndënë këmbët e mia gjithë ata që u ngritnë kundrë meje.
40 Edhe bëre arëmiqt’ e mi të më kthenjënë krahëtë, edhe prishe ata që më kanë mëri.
41 Thërritnë, po s’kish’ kush t’i shpëtontej, (thërritnë) Zotit, po nuk’ i ndëgjoj.
42 Atëhere i hollova posi pluhurë përpara faqesë erësë, i hodha posi baltën’ e udhëvet.
43 Më ruajte prej kundrë-fjalëvet llauzit, më vure krye kombesh; një llaus, që s’e ngjoha, më shërbeu.
44 Posa ndigjuanë me veshë, edhe më ndigjuanë, të bijt’ e të huajet ulnë kryetë tek unë.
45 Të bijt’ e të huajet u përndanë, edhe u trempnë ndë të fshehurët vënde të tyre.
46 Rron Zoti, edhe i bekuarë është Perëndia, edhe u lartoftë Perëndia i shpëtimit t’im.
47 Perëndia që merr çpagim për mua, edhe vë llauzetë ndënë mua, i cili më shpëton prej zëmërakëvet arëmiqet mi.
48 Po, më larton përmbi ata që janë ngriturë kundrë meje, më ruajte prej burrit pa-udhë.
49 Përandaj do të të lavduronj ndër kombe, o Zot, edhe do të psall për emrinë tënt.
50 Ay madhëron shpëtimet’ e mbëretit ti, edhe përdëllyen të lyerin’ e ti, Dhavidhë’ edhe farën’ e ati për gjithë jetënë.
© The text is an open source, but the transliteration and digitalisation is a copyright of IBSA © Interconfessional Bible Society of Albania © Shoqëria Biblike Ndërkonfesionale e Shqipërisë