Mbë të parinë kënkëtuar, për ndihmë të mëngjesit. Psallm’ e Dhavidhit.
1 O Perëndi, Perëndia im, përse hoqe dorë prej meje? (Përse rri) lark prej shpëtimit t’im, (edhe prej) fjalëvet psherëtimavet mia?
2 Perëndia im, thërres ditënë, e nukë ndigjon, edhe natënë, e s’kam pushim.
3 Po ti rri ndë (vënt) të shënjtëruarë, lavdia e Israillit.
4 Atëritë t’anë shpëryenë mbë ty, shpëryenë, edhe i ruajte.
5 Klithnë mbë ty, edhe shpëtuanë; shpëryenë mbë ty, edhe s’u turpëruanë.
6 Po unë jam krimp, e jo njieri, çpërnderim njierëzish, edhe të përqeshurë llauzi.
7 Gjithë sa më shohënë, më përdredhënë buzëtë, flasënë me buzë, tuntnjënë kryetë,
8 (duke thënë): Shpëreu mbë Zonë, le ta ruanjë, le ta shpëtonjë, sepse e do.
9 Po ti je ai që më çqite nga barku, shpëresa ime që prej sisëvet ëmësë s’ime.
10 Mbë ty u hodha prej shtratit barkut: ti je Perëndia im që nga barku i ëmësë s’ime.
11 Mos u mërgo prej meje, se shtrëngimi është ngjat, se s’ka kush të më ndihnjë.
12 Shumë dema më qarkuanë, mëzetë të fortë prej Basanit më rrethuanë.
13 Hapnë gojën’ e tyre mbi mua, posi leoni kur rrëmben edhe ulurin.
14 U derdha posi ujë, edhe gjith’ eshtërat’ e mia u cbërthyenë, zëmra ime u bë posi qiri, treturë ndë mes të zorrëvet mia.
15 Fuqia ime u tha posi guacë, edhe gjuha ime u ngjit ndë gurmast t’im, edhe ti më cbrite ndë baltë vdekëje.
16 Sepse më qarkuanë shumë qen, përmbëledhëje të këqijsh më rrethuanë, çpuanë duart’ e mia edhe këmbët’ e mia.
17 Munt të numëronj gjith’ eshtërat’ e mia, edhe ata shtinë sytë e më panë.
18 Ndanë petkat’ e mia ndë vetëvetëhet, edhe shtynë shortë mbë petkunë t’im.
19 Po ti, o Zot, mos mërgo ndihmënë tënde prej meje, nxito të më ndihç.
20 Ruaj shpirtinë t’im prej shpate, dhe të vetëminë t’im prej dorësë qenit.
21 Shpëto-më prej gojësë leonit, edhe ndigjomë (të më shpëtojsh) prej brirësh bri-vetëmish.
22 Do të dëftenj emrinë tënt vëllazrëvet mi, në mes të përmbëledhëjesë do të të lavdonj.
23 Ju që kini frikë Zotit, lavduroni atë, gjithë fara e Jakovit, lavdoni atë, edhe kini frikë prej ati, gjithë fara e Israillit.
24 Se nukë hodhi poshtë, edhe nuk’ u rëndua nga lutëja e dorë-hollit, edhe nukë fshehu faqen’ e ti prej ati, po kur thërriti mb’atë, e ndigjoi.
25 Lavdimi im do të rrëfehetë prej teje ndë përmbëledhëje të madhe, do të ap uratat’ e mia përpara atyreve që kanë frikë ati.
26 Dorë-hollëtë do të hanë, edhe do të nginjenë; edhe do të lavduronjënë Zotnë ata që kërkonjënë atë, zëmra juaj do të rronjë gjithë jetën e jetësë.
27 Gjithë anët’ e dheut do të kujtonjënë, edhe do të kthenenë te Zoti, edhe gjithë farat’ e kombevet do të adhuronjënë përpara ati.
28 Se mbëretëria ësht’ e Zotit, edhe ay urdhëron kombetë.
29 Gjithë të majmit’ e dheut do të hanë, edhe do të adhuronjënë, gjith’ ata që cbresënë ndë baltë, do të bienë mbë gjunjë përpara ati, edhe nukë munt të rronjë shpirti ti.
30 Edhe fara do t’i shërbenjënë, do të numëronetë te Zoti për bres që vien pas.
31 Edhe do të dëftenjënë drejtërin’ e ati llauzit që do të lindetë, se këtë bëri Zoti.
© The text is an open source, but the transliteration and digitalisation is a copyright of IBSA © Interconfessional Bible Society of Albania © Shoqëria Biblike Ndërkonfesionale e Shqipërisë