1 Kush rri ndënë mbulesën’ e të Naltit, ka me pasunë të ndenjunitë ndënë hien’ e Fuqi-madhit.
2 Kam me i thanë Zotit: Tije pshtetëja eme, edhe kasteli em, Perëndia em, mb’ate kam me shpëryem.
3 Se ai ka me të shpëtuem prei kurthit gjahtorëvet, edhe prei murtajet qi u bie njerëzëvet.
4 Ka me të mbuluem me pendët e veta, edhe ka me shpëryem ndënë fletët e ati; e vërteta e ati do të jetë qark teje armë edhe mburonjë.
5 S’ke me u frikuem prei frikësë natesë, as ditënë prei shigjetësë qi hidhetë,
6 as prei murtajësë qi ecën nd’errësinë, as prei prishëjesë qi shkreton ndë mies-ditë.
7 Nji mijë kanë me ranë së manjëtash tua, edhe dhetë mijë së diathtash tua, por te ti s’kanë me u afruem.
8 Veç me syt e tu ke me shikuem, edhe ke me pamë shpagimin’ e fajtorëvet,
9 se ti vune Zotinë për shpëresënë t’eme, të Naltinë për pshtetëjenë tande.
10 S’ka me të gjaitunë ndonji e keqe, edhe vishkullë s’ka me u afruem ndë tendët tande.
11 Se ka me urdhënuem engjujt’ e vet për tyi, me të rueitunë ndë gjith’ udhët’ e tua.
12 Kanë me të ngritunë mbi duer, qi të mos përpieksh kambënë tande mbë gur.
13 Ke me shkelunë mbi leon e mbi aspidhë, ke me shkelunë mbi këlysh leoni e mbi drangue.
14 Se vuni shpëresënë mbë mue, përandai kam me e shpëtuem; kam me e naltuem, se ngjofti emëninë t’em.
15 Ka me thirrunë mbë mue, edhe kam me e ndigjuem; kam me i qenunë përanë ndë shtrëngim, kam me e shpëtuem, edhe kam me e lavdue.
16 Kam me e ngimë me ditt të gjata, edhe kam me i diftuem shpëtiminë t’em.
1 יֹ֭שֵׁב בְּסֵ֣תֶר עֶלְי֑וֹן בְּצֵ֥ל שַׁ֝דַּ֗י יִתְלוֹנָֽן׃ 2 אֹמַ֗ר לַֽ֭יהוָה מַחְסִ֣י וּמְצוּדָתִ֑י אֱ֝לֹהַ֗י אֶבְטַח־בּֽוֹ׃ 3 כִּ֤י ה֣וּא יַ֭צִּֽילְךָ מִפַּ֥ח יָק֗וּשׁ מִדֶּ֥בֶר הַוּֽוֹת׃ 4 בְּאֶבְרָת֨וֹ ׀ יָ֣סֶךְ לָ֭ךְ וְתַֽחַת־כְּנָפָ֣יו תֶּחְסֶ֑ה צִנָּ֖ה וְֽסֹחֵרָ֣ה אֲמִתּֽוֹ׃ 5 לֹא־תִ֭ירָא מִפַּ֣חַד לָ֑יְלָה מֵ֝חֵ֗ץ יָע֥וּף יוֹמָֽם׃ 6 מִ֭דֶּבֶר בָּאֹ֣פֶל יַהֲלֹ֑ךְ מִ֝קֶּ֗טֶב יָשׁ֥וּד צָהֳרָֽיִם׃ 7 יִפֹּ֤ל מִצִּדְּךָ֨ ׀ אֶ֗לֶף וּרְבָבָ֥ה מִימִינֶ֑ךָ אֵ֝לֶ֗יךָ לֹ֣א יִגָּֽשׁ׃ 8 רַ֭ק בְּעֵינֶ֣יךָ תַבִּ֑יט וְשִׁלֻּמַ֖ת רְשָׁעִ֣ים תִּרְאֶֽה׃ 9 כִּֽי־אַתָּ֣ה יְהוָ֣ה מַחְסִ֑י עֶ֝לְי֗וֹן שַׂ֣מְתָּ מְעוֹנֶֽךָ׃ 10 לֹֽא־תְאֻנֶּ֣ה אֵלֶ֣יךָ רָעָ֑ה וְ֝נֶ֗גַע לֹא־יִקְרַ֥ב בְּאָהֳלֶֽךָ׃ 11 כִּ֣י מַ֭לְאָכָיו יְצַוֶּה־לָּ֑ךְ לִ֝שְׁמָרְךָ֗ בְּכָל־דְּרָכֶֽיךָ׃ 12 עַל־כַּפַּ֥יִם יִשָּׂא֑וּנְךָ פֶּן־תִּגֹּ֖ף בָּאֶ֣בֶן רַגְלֶֽךָ׃ 13 עַל־שַׁ֣חַל וָפֶ֣תֶן תִּדְרֹ֑ךְ תִּרְמֹ֖ס כְּפִ֣יר וְתַנִּֽין׃ 14 כִּ֤י בִ֣י חָ֭שַׁק וַאֲפַלְּטֵ֑הוּ אֲ֝שַׂגְּבֵ֗הוּ כִּֽי־יָדַ֥ע שְׁמִֽי׃ 15 יִקְרָאֵ֨נִי ׀ וְֽאֶעֱנֵ֗הוּ עִמּֽוֹ־אָנֹכִ֥י בְצָרָ֑ה אֲ֝חַלְּצֵ֗הוּ וַֽאֲכַבְּדֵֽהוּ׃ 16 אֹ֣רֶךְ יָ֭מִים אַשְׂבִּיעֵ֑הוּ וְ֝אַרְאֵ֗הוּ בִּֽישׁוּעָתִֽי׃