Mbë të parinë kankatuer. Psallm’ e Davidit.
1 Ndëgjo zaninë t’em, o Perëndi, ndë lutëjet t’eme, ruei jetënë t’eme prei frikës’ anëmikut.
2 Mpshif-më prei këshillësë të këqijvet, prei gjindëjesë qi punojënë pa-udhë,
3 të cillëtë prefinë gjuhën’ e vet, porsi shpatë, ngrefinë harkun’ e vet, edhe hedhinë shigjeta, fjalë të idhëta,
4 qi të shigjetojënë mpshefas të pa-fajminë, e shigjetojënë befas, edhe s’kanë frikë.
5 Forcojënë vetëhenë ndë fjalë të keqe, pishtëllijënë të mpshefinë kurth, thonë: Kush ka me i pamë?
6 Kërkojënë me kujdes punë pa udhë, por u lothnë tue kërkuem me kujdes, edhe të përmbrendëshimetë, edhe zemëra e qishdo njeriu asht’ e thellë.
7 Por Perëndia ka me shigjetuem ata, plagët’ e atyne kanë me qenunë prei shigjete të papritunë.
8 Edhe fjalët’ e gjuhës’ atyne kanë me ranë mbi ata, kanë me ikunë gjith’ ata qi i shofinë.
9 Edhe qishdo njeri ka me u frikuem, edhe kanë me treguem punët’ e Perëndisë, edhe kanë me kupëtuem të punuemet’ e ati.
10 I dreiti ka me u gëzuem mbë Zotinë, edhe ka me shpëryem mb’atë; edhe kanë me u mburrunë gjithë zemërë-dreitëtë.
1 לַמְנַצֵּ֗חַ מִזְמ֥וֹר לְדָוִֽד׃ 2 שְׁמַע־אֱלֹהִ֣ים קוֹלִ֣י בְשִׂיחִ֑י מִפַּ֥חַד א֝וֹיֵ֗ב תִּצֹּ֥ר חַיָּֽי׃ 3 תַּ֭סְתִּירֵנִי מִסּ֣וֹד מְרֵעִ֑ים מֵ֝רִגְשַׁ֗ת פֹּ֣עֲלֵי אָֽוֶן׃ 4 אֲשֶׁ֤ר שָׁנְנ֣וּ כַחֶ֣רֶב לְשׁוֹנָ֑ם דָּרְכ֥וּ חִ֝צָּ֗ם דָּבָ֥ר מָֽר׃ 5 לִיר֣וֹת בַּמִּסְתָּרִ֣ים תָּ֑ם פִּתְאֹ֥ם יֹ֝רֻ֗הוּ וְלֹ֣א יִירָֽאוּ׃ 6 יְחַזְּקוּ־לָ֨מוֹ ׀ דָּ֘בָ֤ר רָ֗ע יְֽ֭סַפְּרוּ לִטְמ֣וֹן מוֹקְשִׁ֑ים אָ֝מְר֗וּ מִ֣י יִרְאֶה־לָּֽמוֹ׃ 7 יַֽחְפְּֽשׂוּ־עוֹלֹ֗ת תַּ֭מְנוּ חֵ֣פֶשׂ מְחֻפָּ֑שׂ וְקֶ֥רֶב אִ֝֗ישׁ וְלֵ֣ב עָמֹֽק׃ 8 וַיֹּרֵ֗ם אֱלֹ֫הִ֥ים חֵ֥ץ פִּתְא֑וֹם הָ֝י֗וּ מַכּוֹתָֽם׃ 9 וַיַּכְשִׁיל֣וּהוּ עָלֵ֣ימוֹ לְשׁוֹנָ֑ם יִ֝תְנֹדֲד֗וּ כָּל־רֹ֥אֵה בָֽם׃ 10 וַיִּֽירְא֗וּ כָּל־אָ֫דָ֥ם וַ֭יַּגִּידוּ פֹּ֥עַל אֱלֹהִ֗ים וּֽמַעֲשֵׂ֥הוּ הִשְׂכִּֽילוּ׃ 11 יִשְׂמַ֬ח צַדִּ֣יק בַּ֭יהוָה וְחָ֣סָה ב֑וֹ וְ֝יִתְהַֽלְל֗וּ כָּל־יִשְׁרֵי־לֵֽב׃