Mbë të parinë kankatuer. Psallm’ e Davidit.
1 Tue pritunë prita Zotinë, edhe u ul tek unë, e ndëgjoi klithmënë t’eme.
2 Edhe me nxuer prei gropësë mundimit, prei baltësë ndytë, edhe qindroi kambët’ e mia mbi gurë, ndreqi hapat’ e mia.
3 Edhe vuni ndë gojët t’eme kankë të re, lavdurim për Perëndinë t’onë; shumë vetë kanë me pamë, edhe kanë me u frikuem, edhe kanë me shpëryem mbë Zotinë.
4 Lum ai njeri qi ka vumë shpëresën’ e vet mbë Zotinë, edhe nukë vështron madhështorëtë, edhe ata qi përvarenë mbë rrena.
5 Shumë janë mërekullit’ e tua, qi bane ti, o Zot Perëndia em, edhe askush s’mundetë me vumë me rrieshtë mendimet’ e tuqi ke për ne; ndë doishiem me i rrëfyem, e me folunë për ato , kapërcejënë qishdo numërë.
6 Kurban e dhunëti nukë deshe, më nxore veshëtë, kurban të gjithë diegun’ edhe dhunëti për faj s’kërkove.
7 Atëherë thashë: Qe te po vij, ndë ballë të librit ashtë shkruem për mue:
8 më k’anda me bamë dashuniminë tand, o Perëndia em, edhe ligja jotë ashtë ndë miedis të zemrësë s’eme.
9 Leçita dreitëni ndë përmbëledhëje të madhe, qe te nukë ndala buzët’ e mia, o Zot, ti e di.
10 Nukë mpëshefa dreitëninë tande ndë zemërët t’eme, rrëfeva të vërtetënë tande edhe shpëtesënë tande, nukë mpëshefa përdëlliminë tand edhe të vërtetënë tande prei përmëledhëjesë madhe.
11 Ti, o Zot, mos mërgo përdëllimet’ e tu prei meje, përdëllimi yt edhe e vërteta jote më ndimofshinë kur-do.
12 Se më qarkuenë të këqia të pa-ngjefuna, më mbërrinë pa-udhëniat’ e mia, edhe s’mundem me i pamë, u shumuenë ma tepërë se qimet e kresë s’eme, edhe zemëra eme po më le.
13 Pëlqe, o Zot, të më shpëtojsh; o Zot, nxito me më ndimuem.
14 U turpënofshin’ e u marrofshinë bashkë ata qi kërkojënë shpirtinë t’em të ma marrinë; u këthefshinë për së prapi, e u turpënofshin’ ata qi duenë të keqenë t’eme.
15 U bierrshinë për shpagim të turpënisë vet, ata qi më thonë: Të lumtë, të lumtë!
16 U gëzofshin’ e u gazmofshinë për tyi, gjith’ ata qi të kërkojënë, ata qi duenë shpëtiminë tand, le të thonë kurdo: U madhënoftë Zoti.
17 Por unë jam i vobek edhe i nevojëshim, Zoti më ka kujdes, ndifma eme edhe liruesi em ti je , o Perëndia em, mos u vono.
1 לַ֝מְנַצֵּ֗חַ לְדָוִ֥ד מִזְמֽוֹר׃ 2 קַוֹּ֣ה קִוִּ֣יתִי יְהוָ֑ה וַיֵּ֥ט אֵ֝לַ֗י וַיִּשְׁמַ֥ע שַׁוְעָתִֽי׃ 3 וַיַּעֲלֵ֤נִי ׀ מִבּ֥וֹר שָׁאוֹן֮ מִטִּ֪יט הַיָּ֫וֵ֥ן וַיָּ֖קֶם עַל־סֶ֥לַע רַגְלַ֗י כּוֹנֵ֥ן אֲשֻׁרָֽי׃ 4 וַיִּתֵּ֬ן בְּפִ֨י ׀ שִׁ֥יר חָדָשׁ֮ תְּהִלָּ֪ה לֵֽאלֹ֫הֵ֥ינוּ יִרְא֣וּ רַבִּ֣ים וְיִירָ֑אוּ וְ֝יִבְטְח֗וּ בַּיהוָֽה׃ 5 אַ֥שְֽׁרֵי הַגֶּ֗בֶר אֲשֶׁר־שָׂ֣ם יְ֭הוָֹה מִבְטַח֑וֹ וְֽלֹא־פָנָ֥ה אֶל־רְ֝הָבִ֗ים וְשָׂטֵ֥י כָזָֽב׃ 6 רַבּ֤וֹת עָשִׂ֨יתָ ׀ אַתָּ֤ה ׀ יְהוָ֣ה אֱלֹהַי֮ נִֽפְלְאֹתֶ֥יךָ וּמַחְשְׁבֹתֶ֗יךָ אֵ֫לֵ֥ינוּ אֵ֤ין ׀ עֲרֹ֬ךְ אֵלֶ֗יךָ אַגִּ֥ידָה וַאֲדַבֵּ֑רָה עָ֝צְמ֗וּ מִסַּפֵּֽר׃ 7 זֶ֤בַח וּמִנְחָ֨ה ׀ לֹֽא־חָפַ֗צְתָּ אָ֭זְנַיִם כָּרִ֣יתָ לִּ֑י עוֹלָ֥ה וַ֝חֲטָאָ֗ה לֹ֣א שָׁאָֽלְתָּ׃ 8 אָ֣ז אָ֭מַרְתִּי הִנֵּה־בָ֑אתִי בִּמְגִלַּת־סֵ֝֗פֶר כָּת֥וּב עָלָֽי׃ 9 לַֽעֲשֹֽׂות־רְצוֹנְךָ֣ אֱלֹהַ֣י חָפָ֑צְתִּי וְ֝תֽוֹרָתְךָ֗ בְּת֣וֹךְ מֵעָֽי׃ 10 בִּשַּׂ֤רְתִּי צֶ֨דֶק ׀ בְּקָ֘הָ֤ל רָ֗ב הִנֵּ֣ה שְׂ֭פָתַי לֹ֣א אֶכְלָ֑א יְ֝הוָ֗ה אַתָּ֥ה יָדָֽעְתָּ׃ 11 צִדְקָתְךָ֬ לֹא־כִסִּ֨יתִי ׀ בְּת֬וֹךְ לִבִּ֗י אֱמוּנָתְךָ֣ וּתְשׁוּעָתְךָ֣ אָמָ֑רְתִּי לֹא־כִחַ֥דְתִּי חַסְדְּךָ֥ וַ֝אֲמִתְּךָ֗ לְקָהָ֥ל רָֽב׃ 12 אַתָּ֤ה יְהוָ֗ה לֹא־תִכְלָ֣א רַחֲמֶ֣יךָ מִמֶּ֑נִּי חַסְדְּךָ֥ וַ֝אֲמִתְּךָ֗ תָּמִ֥יד יִצְּרֽוּנִי׃ 13 כִּ֤י אָפְפ֥וּ־עָלַ֨י ׀ רָע֡וֹת עַד־אֵ֬ין מִסְפָּ֗ר הִשִּׂיג֣וּנִי עֲ֭וֺנֹתַי וְלֹא־יָכֹ֣לְתִּי לִרְא֑וֹת עָצְמ֥וּ מִשַּֽׂעֲר֥וֹת רֹ֝אשִׁ֗י וְלִבִּ֥י עֲזָבָֽנִי׃ 14 רְצֵ֣ה יְ֭הוָה לְהַצִּילֵ֑נִי יְ֝הוָ֗ה לְעֶזְרָ֥תִי חֽוּשָׁה׃ 15 יֵ֘בֹ֤שׁוּ וְיַחְפְּר֨וּ ׀ יַחַד֮ מְבַקְשֵׁ֥י נַפְשִׁ֗י לִסְפּ֫וֹתָ֥הּ יִסֹּ֣גוּ אָ֭חוֹר וְיִכָּלְמ֑וּ חֲ֝פֵצֵ֗י רָעָתִֽי׃ 16 יָ֭שֹׁמּוּ עַל־עֵ֣קֶב בָּשְׁתָּ֑ם הָאֹמְרִ֥ים לִ֝֗י הֶאָ֥ח ׀ הֶאָֽח׃ 17 יָ֘שִׂ֤ישׂוּ וְיִשְׂמְח֨וּ ׀ בְּךָ֗ כָּֽל־מְבַ֫קְשֶׁ֥יךָ יֹאמְר֣וּ תָ֭מִיד יִגְדַּ֣ל יְהוָ֑ה אֹֽ֝הֲבֵ֗י תְּשׁוּעָתֶֽךָ׃ 18 וַאֲנִ֤י ׀ עָנִ֣י וְאֶבְיוֹן֮ אֲדֹנָ֪י יַחֲשָׁ֫ב לִ֥י עֶזְרָתִ֣י וּמְפַלְטִ֣י אַ֑תָּה אֱ֝לֹהַ֗י אַל־תְּאַחַֽר׃