Mbë të parinë kankatuer, Mashhil i Davidit, kur erdhi Doegu Idumiti, edhe i dha za Saulit, edhe i tha: erdhi Davidi ndë shtëpit të Ahimeleqit.
1 Ç’mburre mbë të keqenë, o i fortë? Përdëllimi i Perëndisë mbet për gjithë monë.
2 Gjuha jote shpif të këqia, porsi rruis i prefëtë, punon me gënjeshtrë.
3 Deshe të keqenë ma tepërë se të mirënë, rrenënë ma tepërë se me folunë të dreitënë. Selah.
4 Deshe gjithë fjalët’ e prishëjesë, edhe gjuhënë gënjeshtare.
5 Përandai Perëndia ka me të rrenuem për kurdo, ka me të shkëputunë, edhe ka me të ndërruem vendinë prei tendësë s’ate , edhe ka me të shkulunë prei dheut të gjallëvet. Selah.
6 Edhe të dreitëtë kanë me pamë, e kanë me u frikuem, edhe kanë me qeshunë për atë, tue thanë:
7 Shif ai njeriu qi s’vuni Perëndinë për fuqin’ e vet, por shpëreu mbë të shumët e pasëjesë vet, edhe u forcue mbë të keqen’ e vet.
8 Por unë kam me qenunë porsi dru ullini i ngjomë ndë shtëpit të Perëndisë; shpërej mbë përdëllimt të Perëndisë, për gjithë jetën’ e jetësë.
9 Kam me të lavduruem përherë, se banekëtë, edhe kam me shpëryem mb’emënit tand, seasht’ i mirë përpara të dreitëvet tu.
1 לַמְנַצֵּ֗חַ מַשְׂכִּ֥יל לְדָוִֽד׃ 2 בְּב֤וֹא ׀ דּוֹאֵ֣ג הָאֲדֹמִי֮ וַיַּגֵּ֪ד לְשָׁ֫א֥וּל וַיֹּ֥אמֶר ל֑וֹ בָּ֥א דָ֝וִ֗ד אֶל־בֵּ֥ית אֲחִימֶֽלֶךְ׃ 3 מַה־תִּתְהַלֵּ֣ל בְּ֭רָעָה הַגִּבּ֑וֹר חֶ֥סֶד אֵ֝֗ל כָּל־הַיּֽוֹם׃ 4 הַ֭וּוֹת תַּחְשֹׁ֣ב לְשׁוֹנֶ֑ךָ כְּתַ֥עַר מְ֝לֻטָּ֗שׁ עֹשֵׂ֥ה רְמִיָּֽה׃ 5 אָהַ֣בְתָּ רָּ֣ע מִטּ֑וֹב שֶׁ֓קֶר ׀ מִדַּבֵּ֖ר צֶ֣דֶק סֶֽלָה׃ 6 אָהַ֥בְתָּ כָֽל־דִּבְרֵי־בָ֗לַע לְשֹׁ֣ון מִרְמָֽה׃ 7 גַּם־אֵל֮ יִתָּצְךָ֪ לָ֫נֶ֥צַח יַחְתְּךָ֣ וְיִסָּחֲךָ֣ מֵאֹ֑הֶל וְשֵֽׁרֶשְׁךָ֙ מֵאֶ֖רֶץ חַיִּ֣ים סֶֽלָה׃ 8 וְיִרְא֖וּ צַדִּיקִ֥ים וְיִירָ֗אוּ וְעָלָ֥יו יִשְׂחָֽקוּ׃ 9 הִנֵּ֤ה הַגֶּ֗בֶר לֹ֤א יָשִׂ֥ים אֱלֹהִ֗ים מָֽע֫וּזּ֥וֹ וַ֭יִּבְטַח בְּרֹ֣ב עָשְׁר֑וֹ יָ֝עֹ֗ז בְּהַוָּתֽוֹ׃ 10 וַאֲנִ֤י ׀ כְּזַ֣יִת רַ֭עֲנָן בְּבֵ֣ית אֱלֹהִ֑ים בָּטַ֥חְתִּי בְחֶֽסֶד־אֱ֝לֹהִ֗ים עוֹלָ֥ם וָעֶֽד׃ 11 אוֹדְךָ֣ לְ֭עוֹלָם כִּ֣י עָשִׂ֑יתָ וַאֲקַוֶּ֖ה שִׁמְךָ֥ כִֽי־ט֝֗וֹב נֶ֣גֶד חֲסִידֶֽיךָ׃