Kank’ e shkallëvet.
1 Lum’ kush druen Zotinë, kush ecën nd’udhët t’ati.
2 Se ke me ngranë prei mundimit duervet tua, ke me qenun’ i lumunë, edhe ka me qenunë mirë për tyi.
3 Grueja jote ka me qenunë porsi veshtë plot me pemë, për krahë shtëpisë s’ate; bijt’ e tu, porsi bimëza ullinjsh të rij, rreth truvezësë s’ate.
4 Qe, kështu ka me u bekuem njeriu qi druen Zotinë.
5 Zoti ka me të bekuem kah Siona, edhe ka me pamë të mirën’ e Ierusalemësë gjithë ditt’ e jetësë s’ate,
6 edhe ke me pamë bijt’ e bijvet tu; paqtim mbë Israelinë.
1 שִׁ֗יר הַֽמַּ֫עֲל֥וֹת אַ֭שְׁרֵי כָּל־יְרֵ֣א יְהוָ֑ה הַ֝הֹלֵ֗ךְ בִּדְרָכָֽיו׃ 2 יְגִ֣יעַ כַּ֭פֶּיךָ כִּ֣י תֹאכֵ֑ל אַ֝שְׁרֶ֗יךָ וְט֣וֹב לָֽךְ׃ 3 אֶשְׁתְּךָ֤ ׀ כְּגֶ֥פֶן פֹּרִיָּה֮ בְּיַרְכְּתֵ֪י בֵ֫יתֶ֥ךָ בָּ֭נֶיךָ כִּשְׁתִלֵ֣י זֵיתִ֑ים סָ֝בִ֗יב לְשֻׁלְחָנֶֽךָ׃ 4 הִנֵּ֣ה כִי־כֵ֭ן יְבֹ֥רַךְ גָּ֗בֶר יְרֵ֣א יְהוָֽה׃ 5 יְבָרֶכְךָ֥ יְהוָ֗ה מִצִּ֫יּ֥וֹן וּ֭רְאֵה בְּט֣וּב יְרוּשָׁלִָ֑ם כֹּ֝֗ל יְמֵ֣י חַיֶּֽיךָ׃ 6 וּרְאֵֽה־בָנִ֥ים לְבָנֶ֑יךָ שָׁ֝ל֗וֹם עַל־יִשְׂרָאֵֽל׃