Urata e Davidit.
1 Kurrus veshinë tand, o Zot, edhe ndigjo-më, se unë jam i vobek e i nevojëshim.
2 Ruei shpirtinë t’em, se jam i dreitë; ti, o Perëndia em, shpëto shërbëtorinë tand, qi shpëren mbë tyi.
3 Përdëlle-më, o Zot, se tyi po thërras gjithë ditënë.
4 Gëzo shpirtin’ e shërbëtorit t’yt, se te ti, o Zot, vara shpirtinë t’em.
5 Se ti, o Zot, je i mirë, e i dhimpshim, e shumë i përdëllyeshim mbë gjith’ ata qi thërresinë mbë tyi.
6 Mba-i vesh të falunit t’em, o Zot, edhe ndigjo zanin’ e të lutunavet mia;
7 kam me thirrunë mbë tyi ndë ditë të shtrëngimit t’em, se ke me më ndigjuem.
8 Nukë të gjan ndonji ndër perëndinat, o Zot; as nukë janë porsi punët’ e tua.
9 Gjithë kombetë qi bane, kanë me ardhun’ e me lutunë përpara teje, o Zot, edhe kanë me lavduruem emëninë tand,
10 se ti je i math, edhe ban mërekulli, ti je i vetëmi Perëndi.
11 Hiq-më nd’udhët tande, o Zot, edhe kam me ecunë ndë të vërtetët tande, ngjit zemrënë t’eme ndë frikët të emënit t’yt.
12 Kam me të lavduem më gjithë zemrënë t’eme, o Zot Perëndia em, edhe kam me lavduruem emëninë tand për gjithë jetënë.
13 Se përdëllimi yt asht’ i math mbë mue, edhe shpëtove shpirtinë t’em prei vorrit fort të poshtëm.
14 O Perëndi, të paudhët’ u ngritnë kundrë meje, edhe përmëledhëje të fortësh kërkuenë shpirtinë t’em, edhe nukë të vunë përpara vetëvetëhesë.
15 Por ti, o Zot, je Perëndi i dhimpshim, e i përdëllueshim, e zemërë-gjanë, e përdëllim-math, e i vërtetë.
16 Shtierë sytë mbë mue, edhe përdëlle-më; ep-i fuqinë tandë shërbëtorit t’yt, edhe shpëto të birin’ e shërbëtoresë s’ate.
17 Ban tek unë shenjë për të mirë, qi të shofin’ ata qi më kanë mëni, edhe të turpënohenë, se ti, o Zot, më ndife, e më ngushullove.
1 תְּפִלָּ֗ה לְדָ֫וִ֥ד הַטֵּֽה־יְהוָ֣ה אָזְנְךָ֣ עֲנֵ֑נִי כִּֽי־עָנִ֖י וְאֶבְי֣וֹן אָֽנִי׃ 2 שָֽׁמְרָ֣ה נַפְשִׁי֮ כִּֽי־חָסִ֪יד אָ֥נִי הוֹשַׁ֣ע עַ֭בְדְּךָ אַתָּ֣ה אֱלֹהַ֑י הַבּוֹטֵ֥חַ אֵלֶֽיךָ׃ 3 חָנֵּ֥נִי אֲדֹנָ֑י כִּ֥י אֵלֶ֥יךָ אֶ֝קְרָ֗א כָּל־הַיּֽוֹם׃ 4 שַׂ֭מֵּחַ נֶ֣פֶשׁ עַבְדֶּ֑ךָ כִּ֥י אֵלֶ֥יךָ אֲ֝דֹנָ֗י נַפְשִׁ֥י אֶשָּֽׂא׃ 5 כִּֽי־אַתָּ֣ה אֲ֭דֹנָי ט֣וֹב וְסַלָּ֑ח וְרַב־חֶ֝֗סֶד לְכָל־קֹרְאֶֽיךָ׃ 6 הַאֲזִ֣ינָה יְ֭הוָה תְּפִלָּתִ֑י וְ֝הַקְשִׁ֗יבָה בְּק֣וֹל תַּחֲנוּנוֹתָֽי׃ 7 בְּי֣וֹם צָ֭רָתִ֥י אֶקְרָאֶ֗ךָּ כִּ֣י תַעֲנֵֽנִי׃ 8 אֵין־כָּמ֖וֹךָ בָאֱלֹהִ֥ים ׀ אֲדֹנָ֗י וְאֵ֣ין כְּֽמַעֲשֶֽׂיךָ׃ 9 כָּל־גּוֹיִ֤ם ׀ אֲשֶׁ֥ר עָשִׂ֗יתָ יָב֤וֹאוּ ׀ וְיִשְׁתַּחֲו֣וּ לְפָנֶ֣יךָ אֲדֹנָ֑י וִֽיכַבְּד֣וּ לִשְׁמֶֽךָ׃ 10 כִּֽי־גָד֣וֹל אַ֭תָּה וְעֹשֵׂ֣ה נִפְלָא֑וֹת אַתָּ֖ה אֱלֹהִ֣ים לְבַדֶּֽךָ׃ 11 ה֘וֹרֵ֤נִי יְהוָ֨ה ׀ דַּרְכֶּ֗ךָ אֲהַלֵּ֥ךְ בַּאֲמִתֶּ֑ךָ יַחֵ֥ד לְ֝בָבִ֗י לְיִרְאָ֥ה שְׁמֶֽךָ׃ 12 אוֹדְךָ֤ ׀ אֲדֹנָ֣י אֱ֭לֹהַי בְּכָל־לְבָבִ֑י וַאֲכַבְּדָ֖ה שִׁמְךָ֣ לְעוֹלָֽם׃ 13 כִּֽי־חַ֭סְדְּךָ גָּד֣וֹל עָלָ֑י וְהִצַּ֥לְתָּ נַ֝פְשִׁ֗י מִשְּׁא֥וֹל תַּחְתִּיָּֽה׃ 14 אֱלֹהִ֤ים ׀ זֵ֘דִ֤ים קָֽמוּ־עָלַ֗י וַעֲדַ֣ת עָ֭רִיצִים בִּקְשׁ֣וּ נַפְשִׁ֑י וְלֹ֖א שָׂמ֣וּךָ לְנֶגְדָּֽם׃ 15 וְאַתָּ֣ה אֲ֭דֹנָי אֵל־רַח֣וּם וְחַנּ֑וּן אֶ֥רֶךְ אַ֝פַּ֗יִם וְרַב־חֶ֥סֶד וֶאֱמֶֽת׃ 16 פְּנֵ֥ה אֵלַ֗י וְחָ֫נֵּ֥נִי תְּנָֽה־עֻזְּךָ֥ לְעַבְדֶּ֑ךָ וְ֝הוֹשִׁ֗יעָה לְבֶן־אֲמָתֶֽךָ׃ 17 עֲשֵֽׂה־עִמִּ֥י א֗וֹת לְט֫וֹבָ֥ה וְיִרְא֣וּ שֹׂנְאַ֣י וְיֵבֹ֑שׁוּ כִּֽי־אַתָּ֥ה יְ֝הוָ֗ה עֲזַרְתַּ֥נִי וְנִחַמְתָּֽנִי׃